Brain-Based Writing Skills: Concepts and Practices

Main Article Content

Suphalak Phromrap

Abstract

This article aims to present the concepts and practices in developing writing skills using Brain-Based Learning (BBL), an approach recognized for its effectiveness in promoting learning. Writing skills are crucial for communication, knowledge dissemination, and recording narratives. However, writing is a complex skill that requires multifaceted cognitive processes, language usage, and experiences. Brain-Based Learning is grounded in the principle that learning is most effective when it aligns with the brain's natural functions, particularly its capacity for continuous change and development (neuroplasticity) and individual learner differences.


The application of brain-based principles to develop writing skills can be achieved by creating a conducive learning environment, promoting the use of multiple intelligences, employing diverse and participatory learning activities, connecting learning to real-life experiences, sequencing learning from simple to complex, and implementing diverse and continuous authentic assessments. Additionally, tools and practices such as mind mapping, motion graphics media, emphasizing reading and writing analysis, practicing spelling and accurate word usage, and providing constructive feedback play a significant role in enhancing writing skills.


In summary, Brain-Based Learning for writing skills is a promising approach to promote effective learning, enabling learners to be engaged, participate actively, and develop their writing skills to their fullest potential.

Article Details

How to Cite
Phromrap, S. (2025). Brain-Based Writing Skills: Concepts and Practices. Buddhism in Mekong Region Journal, 8(1), 107–124. retrieved from https://so06.tci-thaijo.org/index.php/bmrj/article/view/283434
Section
Academic Article

References

กาญจนา นาคสกุล. (2556). หลักภาษาไทย. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

กุสุมา คำผาง.(2559).ผลของการจัดการเรียนการสอนเขียนสะกดคำภาษาไทยโดยใช้สมองเป็นฐานที่มีต่อทักษะการเขียนสะกดคำของนักเรียนในระดับชั้นประถมศึกษา. วิทยานิพนธ์ กศ.ม., บัณฑิตวิทยาลัย: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ทิศนา แขมมณี. (2560). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ประทีป เหมือนนิล. (2558). จิตวิทยาการเรียนรู้. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

เปรมจิต ศรีสงคราม. (2554). การเขียนทั่วไป.กรุงเทพฯ : วิทยาลัยครูจันทรเกษม. วิจิตรา แสงพลสิทธิ์ และคณะ. (ม.ป.ป.) การใช้ภาษาไทย. (ไทย 101). กรุงเทพฯ : โอเดียนสโตร์.

วิภาดา คุ้มภัย. (2555). การพัฒนาทักษะการอ่านเพื่อความเข้าใจ. ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

ศิริพร ลาภผลศิริ. (2562). นวัตกรรมการเรียนการสอนภาษาไทย. นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

สนิท ตั้งทวี. (2559). การใช้ภาษาเชิงปฏิบัติ. กรุงเทพ ฯ : โอเดียนสโตร์. สนิท สัตโยภาส. (2558). ภาษาไทยเพื่อการสื่อสารและสืบค้น. สถาบันราชภัฏเชียงใหม่ : เชียงใหม่.

สมจิตต์ สุพรรณทัศน์. (2548). วรรณคดีวิจักษ์. กรุงเทพฯ: บริษัทสร้างสรรค์สื่อเพื่อการศึกษา (ประเทศไทย) จำกัด.

สมบัติ ศิริจันดา. (2554). ภาษาไทยเพื่อการสื่อสาร. กรุงเทพฯ : ห้างหุ้นส่วนจ ากัด พีท่ีเอ็น เพรส.

สายใจ อินทรวิชัย. (2563). การวิจัยทางการศึกษาเบื้องต้น. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2551). คู่มือครู กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทย ชั้นประถมศึกษาปีที่ 3. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ สกสค. ลาดพร้าว.

สุนันทา มั่นเศรษฐวิทย์. (2545). การสอนภาษาไทยในฐานะภาษาต่างประเทศ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

อุปกิต ปาจรียางกูร. (2550). หลักไวยากรณ์ไทย. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.