The Analysis Results of the Preservation of Arts and Culture in Accordance with the Educational Quality Assurance Criteria for Examining the forms of Preservation of Arts and Culture of Mahachulalongkornrajavidyalaya University, Khon Kaen Campus
Main Article Content
Abstract
Academic article on the analysis results of the preservation of arts and culture in accordance with the educational quality assurance criteria for examining the forms of preservation of arts and culture of Mahachulalongkornrajavidyalaya university, Khon Kaen campus. There is a form of preservation of arts and culture that has a development plan for the preservation of arts and culture in order to be in line with the master plan of higher education institutions in policy, philosophy, vision, mission, and operational aspects of higher education institutions. According to the performance report of the internal quality assurance indicators of excellent practices in the maintenance of arts and culture the fourth element in the preservation of arts and culture Indicator 4.1 system for preserving art and culture in the process of developing plans according to the standard criteria of the office of the higher education commission, namely 1) to determine who is responsible for the preservation of arts and culture. 2) Create a plan for the preservation of arts and culture and set indicators for success according to the objectives of the plan as well as allocating budgets to enable the implementation of the plan. 3) Supervise and monitor the implementation of the plan for the preservation of arts and culture. 4) Assess the success of the indicators that measure success according to the objectives of the plan for the preservation of arts and culture. 5) Adopt the evaluation results to improve the plan or activities for the preservation of arts and culture. 6) Publicize activities or services for the preservation of arts and culture to the public. 7) Establish standards for art and culture which are accepted at the national level.
In addition, plans for the development of professors and educational personnel have been developed to provide knowledge and skills in the maintenance of arts and culture. The results of the examination of the form of cultural and cultural preservation the greatest possibility and the most useful there are principles for organizing courses in order to produce graduates with moral knowledge, affecting development and preservation of arts and culture. Therefore, there should be a study and research in order to develop a form of arts and culture preservation, create knowledge and organize academic service activities for different communities or agencies. including the preservation of arts and culture that affect cultural development both at the policy level and the operational level of higher education institutions.
Article Details
References
[1] Krisana Wongsasan. (1999). "Thai Way". Bangkok: Odeon Store Publishing.
[2] Jirawat Phirasanta and Viroon Thongjaronb. (2004). Development of a Model for University’s Mission to Develop Local Arts: A Case Study of Naresuan University. Naresuan University Journal, 12(1), 25-36.
[3] Chulalongkorn University. (1977). the History of Chulalongkorn University 1967 - 1973. Bangkok: Chulalongkorn University.
[4] Chumsak Inrak and Omjai Wongmontha. (2006). Roles of higher education institutions influencing towards cultural and value development for youths in three southern border provinces. Bangkok: The Center of Moral Promotion and The Development of Nation’s Strength.
[5] Ministry of University Affairs. (1982). the Higher Education Development Plan Phase 5 (1982 - 1983). Bangkok: Ministry of University Affairs.
[6] Thipanong Luenphukawat. (2003). Model of operation in the preservation of arts and culture in higher education institutions. (Doctor of Education), Srinakharinwirot University.
[7] Thanyarad Chanplang. (2007). A study of the evolution of the function of Thai higher education institutions for arts and cultural preservation (B.E. 1916-2006). (Doctor of Philosophy Program in Higher Education), Chulalongkorn University.
[8] Phatchareeporn Worachak. (1990). Type of cultural and cultural preservation of higher education institutions in the northeast. (Doctor of Education), Burapha University.
[9] Phetsuda Phoompan. (2006). Administrative model for local development institutions of Nakhon Ratchasima Rajabhat University. (Doctor of Philosophy), Burapha University.
[10] Paitoon Lalarat. (1987). Higher education and Thai society. Bangkok: Chulalongkorn University.
[11] Yongyot lekklang. (1975). Comparative study of the evolution of academic colleges and universities in Thailand. (Master's thesis), Srinakharinwirot University.
[12] Office of the Higher Education Commission. (2010). Project to promote research in higher education and development and national university development. Bangkok: Office of the Higher Education Commission.
[13] Sudarat Thepphimol. (2012). Development of management systems for the preservation of arts and culture Suan Dusit Rajabhat University. Bangkok: Suan Dusit Rajabhat University.
[14] Sumitra Viriyah and Achara ChiyuphaThamp. (2014). Preservation of Arts and Culture, Role of Higher Institutions, Strategies. Journal of Education Studies, 42(3), 93 -110.
กฤษณา วงษาสันต์. (2542), วิถีไทย. กรุงเทพฯ : โอเดียนสโตร์.
จิระวัฒน์ พีระสันต์ และวิรุณ ตั้งเจริญ. (2542). การพัฒนารูปแบบภารกิจของมหาวิทยาลัย
ในการพัฒนาศิลปกรรมท้องถิ่น: กรณีศึกษามหาวิทยาลัยนเรศวร. วารสาร
มหาวิทยาลัยนเรศวร, 12 (1), 25 - 36.
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. (๒๕๒๐). ประวัติจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ๒๕๑๐ – ๒๕๑๙.
กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชุมศักดิ์ อินทร์รักษ์ และอ้อมใจ วงษ์มณฑา. (2549). บทบาทสถาบันอุดมศึกษาที่มี
อิทธิพลต่อการพัฒนาวัฒนธรรมและค่านิยมของเยาวชนในจังหวัดชายแดน
ภาคใต้. กรุงเทพฯ : ศูนย์ส่งเสริมและพัฒนาพลังแผ่นดินเชิงคุณธรรม.
ทบวงมหาวิทยาลัย.( ๒๕๒๕). แผนพัฒนาการศึกษาระดับอุดมศึกษา ระยะที่ ๕ (พ.ศ.
๒๕๒๕ – ๒๕๒๙), กรุงเทพมหานคร : ทบวงมหาวิทยาลัย,
ทิพย์อนงค์ เลื่อนพุควัฒน์. (2546). รูปแบบการดำเนินงานด้านการทำนุบำรุง
ศิลปวัฒนธรรมในสถาบันอุดมศึกษา. ปริญญาการศึกษาดุษฎีบัณฑิต บัณฑิต
วิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ธัญรัด จันทร์ปลั่ง. (๒๕๕๐). การศึกษาวิวัฒนาการภารกิจทำนุบำรุงศิลปวัฒนธรรมของ
สถาบันอุดมศึกษาไทย (พุทธศักราช 2459 - 2549), วิทยานิพนธ์ครุศาสตร
ดุษฎีบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พัชรีพร วรจักร. (๒๕๖๐). “รูปแบบการทำนุบำรุงศิลปวัฒนธรรมของสถาบันอุดมศึกษาใน
ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ” ปริญญาการศึกษาดุษฎีบัณฑิต คณะศึกษาศาสตร์
มหาวิทยาลัยบูรพา.
เพชรสุดา ภูมิพันธุ์. (2549). รูปแบบการบริหารสถาบันเพื่อพัฒนาท้องถิ่นของ
มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต บัณฑิต
วิทยาลัย มหาวิทยาลัยบูรพา.
ไพฑูรย์ ลินลารัตน์, (๒๕๓๐). การอุดมศึกษากับสังคมไทย, กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์
มหาวิทยาลัย,
ยงยศ เล็กกลาง. (๒๕๑๘). การศึกษาเปรียบเทียบวิวัฒนาการของวิทยาลัยวิชาการศึกษา
และมหาวิทยาลัยในประเทศไทย, วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศรี
นครินทรวิโรฒประสานมิตร,
สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา. (2553). โครงการส่งเสริมการวิจัยในอุดมศึกษา
และพัฒนา และการพัฒนามหาวิทยาลัยแห่งชาติ. กรุเทพมหานคร : สำนักงาน
คณะกรรมการการอุดมศึกษา.
สุดารัตน์ เทพพิมล. (2555). การพัฒนาระบบบริหารจัดการด้านการทำนุบำรุง
ศิลปวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยราช
ภัฏสวนดุสิต.
สุมิตรา วิริยะ และอัจฉรา ไชยูปถัมภ์. (2557). การพัฒนากลยุทธ์การพัฒนาบทบาท
สถาบันอุดมศึกษาด้านการทำนุบำรุงศิลปวัฒนธรรม. วารสารครุศาสตร์, 42(3),
93 - 110.