A Study of Insulting Expressions and Social Values of the Characters in Popular Thai Soap Opera Scripts in 2019

Main Article Content

Oratai Khanto
Warawat Sriyaphai
Warunya Yingyongsak
Boonyong Ketthet

Abstract

The purposes of this study were: 1) to study the expressions from insulting expressions of the characters in Thai soap opera scripts, and 2) to study the social values from insulting expressions of the characters in Thai soap opera scripts. The scope of the study were 3TV soap operas, namely: Pu Bao Indy Yayee Inter (Mister Indy Honey Hipster), Sarawat Yai (The Chief Inspector), and Krongkam (The Karma Cage).The study method was selecting the data from the dialogues of every character, then analyzing the data into the descriptive analysis and drawing the conclusion.
The results were as follow:
1. The insulting words from popular Thai soap opera scripts can be categorized into 3 types. There were the use of the insulting language 1) to express a negative abstraction, 2) to express physical ugliness, and 3) to devalue the others. The characteristics of the insulting idioms found in 5 types. There were insulting idioms about 1) behavior and action, 2) abusive speaking manner, 3) ingratitude and sociality with friends and foes, 4) anger, and 5) insult and chastening others about their bad behavior.
2. The social values found in 3 characteristics. The values were about 1) being membership in Thai society’s expectation, 2) foreseeing performance, and 3) the inequality in society.

Article Details

Section
บทความวิจัย (Research Article)

References

กุหลาบ มัลลิกะมาส. (2524). วรรณคดีวิจารณ์. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

เต็มสิริ บุณยสิงห์. (2562). แนวคิดไทยในเอกสารการสอนชุดวิชา หน่วยที่ 1-6. (พิมพ์ครั้งที่ 18). นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

นิพนธ์ เที่ยงธรรม. (2562). กรงกรรม. เข้าถึงได้จาก https://mgronline.com/drama/detail/9620000015257

บุญเหลือ เทพยสุวรรณ, หม่อมหลวง. (2517). วิเคราะห์รสวรรณคดีไทย. กรุงเทพฯ: โครงการตำราสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์.

ผ่องพันธุ์ มณีรัตน์. (2561). แนวคิดไทย ในเอกสารการสอนชุดวิชา หน่วยที่ 7-15. (พิมพ์ครั้งที่ 18). นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

รัญชนีย์ ศรีสมาน. (2552). บทบริภาษในบทละครนอก: ภาพสะท้อนค่านิยมไทย. วารสารมนุษยศาสตร์, 16(2), 8-21.

ราชบัณฑิตยสถาน. (2556). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตตยสถาน พ.ศ. 2554. กรุงเทพฯ: นามมีบุ๊คส์พับลิเคชั่นส์.

วรวรรธน์ ศรียาภัย. (2552). รูปภาษาที่ใช้อ้างถึงตัวแสดงบทบาทในวรรณคดีร้อยกรองไทย. (วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต). มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

วสิษฐ เดชกุญชร. (2562). สารวัตรใหญ่. เข้าถึงได้จาก https://mgronline.com/drama/detail/9620000002798

วิไล ธรรมวาจา. (2549). บทบริภาษ: ถ้อยคำสำนวนที่สะท้อนค่านิยมในสังคมไทย. วารสารศิลปศาสตร์ปริทัศน์, 1(2), 48-56.

วิสันต์ สุขวิสิทธิ์. (2547). วัจนกรรมการบริภาษในภาษาไทย. (วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สมเกียรติ รักษ์มณี. (2551). ภาษาวรรณศิลป์. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สายน้ำใจ

สมบูรณ์ ศรีระสันต์. (2542). บทบริภาษ ถ้อยคำสำนวนที่สะท้อนค่านิยมในสังคมไทย. วารสารศิลปศาสตร์ปริทัศน์, 1(2), 48-56.

สลา คุณวุฒิ. (2562). ผู้บ่าวอินดี้ ยาหยีอินเตอร์. เข้าถึงได้จาก https://mgronline.com/drama/detail/9620000057118

อรทัย ชินอัครพงศ์. (2557). การศึกษาคำด่าในภาษาไทยตามแนวอรรถศาสตร์พันธุ์และวัจนปฏิบัติศาสตร์. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรดุษฎีบัณฑิต). พิษณุโลก: มหาวิทยาลัยนเรศวร.

อริยานุวัตน์ สมาธยกุล. (2564). พจนานุกรมสำนวนไทย. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.

อัญมณี ภักดีมวลชน. (2562). การกำหนดกรอบเพื่อให้ความหมายของความเป็นแม่ ในละครโทรทัศน์เรื่อง “กรงกรรม”. วารสารการสื่อสาร มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย, 2(2), 68-97.