Isan Culture: Naming of Monkan Kankoon’s Songs

Main Article Content

Anantasak Phonkaewket
Cherry Kasemsuksamran
Mettar Fongrit
Chanyuth Sonjan
Chomboon Sutthipunyo
Santi Thipphana
Neungreuthai Muangyen

Abstract

The objective of this article is to examine the Isan culture that emerged from the name of Monkan Kankoon's songs. By reviewing all Monkan Kaenkoon's song titles, 66 songs with names associated with culture, tradition, belief, and way of life were identified to be used as data for the analytical study as follows.
1. Culture is divided into four categories: 1) Isan language culture discovered 50 songs, accounting for 75.75 percent of the total. 2) Dressing culture, 1 song discovered, representing 1.51 percent 3) Folk performance culture discovered 3 songs representing 4.54 percent, and 4) Isan place name culture discovered 5 songs representing 7.57 percent.
2. Tradition was represented by 4 songs, accounting for 6.06 percent of the total.
3. There were 4 songs for belief, accounting for 6.06 percent.
4. The way of life was represented by 13 songs, accounting for 19.69 present of the total.

Article Details

Section
บทความวิชาการ (Academic Article)

References

กรมส่งเสริมวัฒนธรรม กระทรวงวัฒนธรรม. (2558). มรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมของชาติ ประจำปีพุทธศักราช 2558. กรุงเทพฯ: กรมส่งเสริมวัฒนธรรม กระทรวงวัฒนธรรม.

กษิด์เดช เนื่องจำนงค์. (2560). ผ้าขาวม้า: คุณค่าและความหมายจากทุนทางวัฒนธรรมสู่เศรษฐกิจสร้างสรรค์. วารสารศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 21(1), 84-93.

ดนัย ไชยโยธา. (2546). สังคม วัฒนธรรม และประเพณี. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.

นพดล สมจิตร์. (2560). กลวิธีการตั้งชื่อเล่นของนักเรียน. (การค้นคว้าอิสระอักษรศาสตรมหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

บุญยงค์ เกศเทศ. (2540). ดอนปู่ตา: ป่าวัฒนธรรมอีสาน. กรุงเทพฯ: กรมวิชาการเกษตร.

ประชิด สกุณะพัฒน์. (2546). วัฒนธรรมพื้นฐานประเพณีไทย. กรุงเทพฯ: ภูมิปัญญา.

พระสมุห์อนันตศักดิ์ พลแก้วเกษ. (2556). การศึกษาตัวบทและบทบาทของหมอลำคณะบ้านร่มเย็น จังหวัดมหาสารคาม. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต). ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

พระอุดมธีรคุณ และบัณฑิกา จารุมา. (2563). ภาษาและวัฒนธรรม: ความหมาย ความสำคัญและความสัมพันธ์ระหว่างกัน. วารสารมหาจุฬาวิชาการ, 7(3), 52-63.

วสันต์ ชาพิทักษ์, ศุภกร บุญอรัญ และอนันตศักดิ์ พลแก้วเกษ. (2564). สัญญะความเป็นอีสานบนเวทีหมอลำหมู่ ในฤดูกาล 2561-2563. วารสารภาษา ศาสนา และวัฒนธรรม, 10(2), 27-50.

สำนักงานคณะกรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ. (2546). ฐานระบบคิดการตั้งกระทรวงวัฒนธรรม และการดำเนินงานวัฒนธรรมยุคปฏิรูประบบราชการ. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ.

สุภัทร แก้วพัตร. (2546). การตั้งชื่อเพลงลูกทุ่งระหว่างปี พ.ศ. 2540-2545. (วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

แสงอรุณ กนกพงศ์ชัย. (2548). วัฒนธรรมในสังคมไทย. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

อนันตศักดิ์ พลแก้วเกษ. (2561). การศึกษาตัวบทและบทบาทของผีปู่ตา ตำบลท่าม่วง อำเภอเสลภูมิ จังหวัดร้อยเอ็ด. วารสารวิถีสังคมมนุษย์, 6(1), 154-172.

อีสานร้อยแปด. (2561). ประวัติและตำนานทุ่งกุลาร้องไห้. เข้าถึงได้จาก https://esan108.com/%E0%B8%97%E0%B8%.html

อุทัย สุขสิงห์ และคณะ. (2555). รายงานโครงการทำนุบำรุงศิลปวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี การศึกษาและจัดทำฐานข้อมูลภูมิปัญญาท้องถิ่น เกี่ยวกับประดิษฐ์กรรมทางเทคโนโลยีสิ่งของเครื่องใช้ในอดีตภาคอีสานตอนล่าง. อุบลราชธานี: มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี.

Oscar Barnett. (2564). วิถีชีวิตคืออะไร. เข้าถึงได้จาก https://visitkemer.org

Thai PBS. (2565). สรุป 10 อันดับ ยอดวิวสูงสุดในยูทูบไทย. เข้าถึงได้จาก https://news.thaipbs.or.th/content/311434