Development Strategies for Instructional Morality Management of Buddhist Schools in Tak Province

Main Article Content

Phrapinit Duangna
Saran Wongkhamchantra
Kittiphat Iemrod

Abstract

The objectives of this research were 1) to examine the problems and factors related to teaching moral management of morality teaching monks of Buddhist schools in Tak Province, 2) to study the development strategies for moral teaching management of morality teaching monks of Buddhist school in Tak province, and 3) to evaluate the strategies for moral teaching management of morality teaching monks of Buddhist schools in Tak province using research and development model (R & D). The samples were 156 morality teaching monks and Buddhist school administrators or servitors by using stratified random sampling and focus group with 16 people those who were successful in teaching and learning to draft strategies by workshops of 15 people, 12 people of strategic draft review by connoisseurship. Strategic evaluation with 17 experts was to find the mean and standard deviation.
The result showed that:
1. The general condition was found that the overall was at high level, as for the problem, it was found that a lack of workshop, curriculum assessment, teaching and learning committee, division of duties and missions, factors related to moral teaching management of morality teaching monks of Buddhist schools in Tak province, it was found that there were both successful people and those who had the obstacles in teaching, especially, the media and equipment.
2. The strategies development consisted of 5 strategies: 1) to promote the moral teaching management, 2) to create the innovative media, 3) to support the various assessment and evaluation, 4) to strengthen the participatory networks, and 5) to promote exchanges of knowledge.
3. The results of strategic evaluation of appropriateness, possibility and usefulness, it was found that the appropriateness and usefulness aspects, the overall was at the highest level and the possibility aspect was at a high level.

Article Details

Section
บทความวิจัย (Research Article)

References

กานต์ เชาวน์นิรัติศัย. (2557). ผลกระทบจากการบริโภคสื่อที่มีต่อเด็ก. การประชุมวิชาการปัญญาภิวัฒน์ ครั้งที่ 4 อนาคตของประเทศไทยกับยุทธศาสตร์พืชเศรษฐกิจ, 9 พฤษภาคม 2557 (หน้า 131-150). กรุงเทพฯ: สถาบันการจัดการปัญญาภิวัฒน์.

กิตติภัช กนกธาดาสกุล. (2562). การดำเนินงานเสริมสร้างคุณธรรมในสถานศึกษาสอดคลองกับหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551 กลุ่มสาระการเรียนรู้: สังคมศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรม. เชียงใหม่: สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาเชียงใหม่ เขต 4 สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.

คณิศร์ จับจิตต์. (2559). การศึกษาแนวทางการส่งเสริมงานแนะแนวในโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.

ชัยวัฒน์ สุทธิรัตน์. (2556). การพัฒนาหลักสูตรทฤษฎีสู่การปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: วีพรินท์.

ชาญชัญ ฮวดศรี และสุวิน ทองปั้น. (2557). การพัฒนาคุณภาพชีวิตตามแนวพระพุทธศาสนาสู่การเป็นประชาคมอาเซียนขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น จังหวัดขอนแก่น. การประชุมวิชาการระดับชาติ ครั้งที่ 1 การบูรณาการพระพุทธศาสนากับศาสตร์สมัยใหม่เพื่อพัฒนาประเทศไทยให้ยั่งยืนในประชาคมอาเซียน, 14 ธันวาคม 2557 (หน้า 444-456). ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตขอนแก่น.

ณัฐวุฒิ อรุณพาณิช. (2558). การศึกษาการดำเนินงานโรงเรียนวิถีพุทธ สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษากำแพงเพชร เขต 1. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต). กำแพงเพชร: มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร.

พระครูโกมุทสิทธิการ (พิทักษ์ เกสโร), อินถา ศิริวรรณ และศุลีพร เศวตพงษ์. (2558). กลยุทธ์การบริหารโรงเรียนวิถีพุทธ สำหรับโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 1 กรุงเทพมหานคร. วารสารศึกษาศาสตร์ ฉบับวิจัยบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 9(2), 96-105.

พระครูสมุห์วิโรจน์ วรมงฺคโล (ใจซื่อสมบูรณ์). (2555). สภาพปัญหาด้านการสอนของพระสอนศีลธรรมในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาราชบุรี เขต 2. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระครูสุนทรธรรมนิทัศน์. (2559). กระบวนการปลูกฝังความสามัคคีเชิงพุทธแก่นักเรียนประถมศึกษาในจังหวัดแพร่. การประชุมวิชาการระดับชาติ ครั้งที่ 3 และนานาชาติ ครั้งที่ 1 พุทธบูรณาการกับการวิจัยเพื่อพัฒนาสังคมให้ยั่งยืน, 28 มีนาคม 2559 (หน้า 1621-1632). ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตขอนแก่น.

พระชัยสฤษดิ์ นริสฺสโร. (2556). การจัดการเรียนการสอนวิชาพระพุทธศาสนาในโรงเรียนมัธยมวัดดาวคะนอง เขตธนบุรี กรุงเทพมหานคร. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระเทพสิงหวราจารย์ (โสภณ ยอดคำปา). (2561). การบูรณาการพระพุทธศาสนาเพื่อสร้างทรัพยากรมนุษย์ในศตวรรษที่ 21. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 6(ฉบับพิเศษ), 516-526.

สมชาย ภคภาสน์วิวัฒน์. (2564). การบริหารเชิงกลยุทธ์. (พิมพ์ครั้งที่ 21). กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้ง แอนด์ พับลิชซิ่ง.

สำนักงานพระสอนศีลธรรม มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย. (2563). ความเป็นมา. เข้าถึงได้จาก https://mms.mbu.ac.th/2020/06/15/ความเป็นมา/

สำนักพัฒนานวัตกรรมการจัดการศึกษา. (2560). แนวทางดำเนินการ 29 ประการสู่ความเป็นโรงเรียนวิถีพุทธ. เข้าถึงได้จาก http://www.vitheebuddha.com

อนิวัช แก้วจำนงค์. (2555). การจัดการเชิงกลยุทธ์. (พิมพ์ครั้งที่ 2). สงขลา: พิมพลักษณ์.