The Effectiveness of Meditation after Praying Practice on Blood Sugar Levels of Patients with Type 2 Diabetes Mellitus, Don Bom Sub district Health Prompting Hospital, Muang Kao Sub district, Muang District, Khon Kaen Province

Main Article Content

Pitiporn Phosriwangchai

Abstract

The purpose of this research are to study the effectiveness of meditation after prayer on blood sugar levels in patients with type 2 diabetes mellitus, to compare the accumulated sugar levels in the blood of patients who meditate after prayer and those who do not meditate after prayer and to compare appropriate self-care behaviors after regular meditation practice after prayer. This is quasi-experimental research with divided into 22 patients as an experimental group. The activities consisted of a review educating and practicing meditation after prayer to the experimental group, with a duration of 12 weeks, and The comparative analysis of the mean scores within the groups by the paired sample t-test, compared with the mean scores between the groups by the independent sample t-test, with a statistical significance of 0.05 and 95% CI.
The research result finds that: Purpose 2) the experimental HbA1C among the were statistically better and better than the comparison group (p-value < 0.05) and the experimental Hb A1C tended to decrease drop 8.67 % to 7.47. Purpose 3) The experimental group's mean scores on self-management knowledge and holistic healthcare practices of patients were higher than before and statistically significantly higher than the comparison group (p-value < 0.001).

Article Details

How to Cite
Phosriwangchai, P. (2023). The Effectiveness of Meditation after Praying Practice on Blood Sugar Levels of Patients with Type 2 Diabetes Mellitus, Don Bom Sub district Health Prompting Hospital, Muang Kao Sub district, Muang District, Khon Kaen Province. Dhammathas Academic Journal, 23(3), 97–106. Retrieved from https://so06.tci-thaijo.org/index.php/dhammathas/article/view/262075
Section
บทความวิจัย (Research Article)

References

กมลพร สิริคุตจตุพร, วิราพรรณ วิโรจน์รัตน และนารีรัตน์ จิตรมนตรี. (2560). ปัจจัยทำนายพฤติกรรมการจัดการตนเองของผู้สูงอายุโรคเบาหวานชนิดที่ 2. วารสารสภาการพยาบาล , 32(1), 81-93.

กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข. (2563). คู่มือการดูแลตัวเองเบื้องต้นเรื่องเบาหวาน. กรุงเทพฯ: องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.

กรุงเทพธุรกิจ. (2565). สถานการณ์เบาหวานยังคงต้องจับตา. เข้าถึงได้จาก https://www.bangkokbiznews.com/social/916378

นฤมล สินสุพรรณ. (2561). การดูแลสุขภาพแบบองค์รวมวิถีไทยเชิงพุทธ. เอกสารเสริมการสอนนักศึกษาสาธารณสุขศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาภาวะผู้นำและนวัตกรรมการจัดการสุขภาพ. ขอนแก่น: วิทยาลัยบัณฑิตเอเชีย.

ประกาศคณะกรรมการหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ เรื่อง หลักเกณฑ์การดำเนินงานและการบริหารจัดการกองทุนหลักประกันสุขภาพแห่งชาติสำหรับผู้มีสิทธิหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ ปีงบประมาณ พ.ศ. 2565 และหลักเกณฑ์ วิธีการ และเงื่อนไขการรับค่าใช้จ่ายเพื่อบริการสาธารณสุขของหน่วยบริการ พ.ศ. 2564

วรัญญากรณ์ โนใจ. (2561). ผลของการปฏิบัติสมาธิบำบัดเพื่อการเยียวยาแบบ SKT ต่อระดับน้ำตาลในเลือดของกลุ่มเสี่ยงโรคเบาหวาน. พะเยา: วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนีพะเยา.

วิริยังค์ สิรินธโร. (2540). หลักสูตรครูสมาธิ เล่ม 1. กรุงเทพฯ: พันนาบรรจุพันธ์.

Benson, H. (1967). The Relaxation Response. Retrieved from http://202.44.33.100/samathi/branch/7/branch.php

Ryan, P. & Sawin, K. J. (2009). The individual and family self-management Theory: background and perspectives on context, process, and outcomes. Nursing Outlook, 57(4), 217-225.

The International Diabetes Federation. (2017). About diabetes What is diabetes. Retrieved from https://idf.org/events/idf-congress/