Construction of Cultural Meaning Through Folk Literature: A Case Study of the Folk Literature of Say Fong and Phuen Wieng in Transliteration of the Palm-leaf Manuscripts at Srichomchuen Temple, Khok Lao Tai Village, Bu Hom Sub-district, Chiang Khan District, Loei Province 1
Main Article Content
Abstract
This study aims to explore and classify literature found in palm-leaf manuscripts, select relevant local literature for transliteration into modern Thai language, and identify cultural meanings of the Isan people through the transliterated texts. It is a qualitative research study, presenting data in a descriptive analysis format. The Diffusionism Theory was employed to uncover cultural meanings embedded in the stories.
Findings:
1. A total of 110 literary works were discovered, comprising 477 sets of palm-leaf manuscripts. The manuscripts utilized Thamma-Isaan script, Pali script, Thai Noi script, and current Thai script.
2. Two stories, namely Sai Phong and Phueng Wiang, were transliterated. These literary works were recorded as having been written in the year 1243 as an offering to Wat Si Chom Chuen. This serves as evidence of the community's identity and the longstanding relationship between the temple and the community.
3. Through the transliteration of the stories Sai Phong and Phueng Wiang, three cultural meanings were identified: (1) Cultural meanings expressing identity and ethnicity, (2) Spatial cultural meanings, and (3) Cultural meanings associated with Buddhism and ghosts. The data obtained from this study shed light on the people's way of life, economic conditions, and societal concepts during that period. These valuable ancient documents deserve further study and preservation.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เพื่อให้เป็นไปตามกฎหมายลิขสิทธิ์ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องลงลายมือชื่อในแบบฟอร์มใบมอบลิขสิทธิ์บทความ ให้แก่วารสารฯ พร้อมกับบทความต้นฉบับที่ได้แก้ไขครั้งสุดท้าย นอกจากนี้ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องยืนยันว่าบทความ ต้นฉบับที่ส่งมาตีพิมพ์นั้น ได้ส่งมาตีพิมพ์เฉพาะในวารสาร วิชาการธรรม ทรรศน์ เพียงแห่งเดียวเท่านั้น หากมีการใช้ ภาพหรือตารางของผู้นิพนธ์อื่นที่ปรากฏในสิ่งตีพิมพ์อื่นมาแล้ว ผู้นิพนธ์ต้องขออนุญาตเจ้าของลิขสิทธิ์ก่อน พร้อมทั้ง แสดงหนังสือที่ได้รับการยินยอมต่อบรรณาธิการ ก่อนที่บทความจะได้รับการตีพิมพ์References
กตัญญู ชูชื่น. (2543). ความรู้พื้นฐานเกี่ยวกับวรรณคดีไทย. กรุงเทพฯ: โอ.เอส.พริ้นติ้ง เฮ้าส์.
ธนิก เลิศชาญฤทธิ์. (2554). การจัดการทรัพยากรวัฒนธรรม. กรุงเทพฯ: ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน).
ยศ สันตสมบัติ. (2556). มนุษย์กับวัฒนธรรม. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ศิราพร ณ ถลาง. (2552). ทฤษฎีคติชนวิทยา วิธีวิทยาในการวิเคราะห์ตำนาน-นิทานพื้นบ้าน. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สมัย วรรณอุดร. (2557). พระลักพระลาม (รามเกียรติ์ฉบับลาว): การนำเสนอภาพแทนอัตลักษณ์ลาวและนิเวศวัฒนธรรมลุ่มน้ำโขง. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรดุษฎีบัณฑิต). มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
สายันต์ ไพรชาญจิตร์. (2550). การจัดการทรัพยากรทางโบราณคดีในงานพัฒนาชุมชน. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: ศักดิ์โสภา.
อภิญญา เฟื่องฟูสกุล. (2543). พื้นที่ในทฤษฎีทางสังคมศาสตร์. วารสารสังคมศาสตร์, 12(2), 65-101.