Confirmatory Factor Analysis of Human Resource Management responding to Department of Learning Encouragement of District Learning Encouragement Center in Three Southernmost Provinces
Main Article Content
Abstract
The research aimed to; 1) explore the relationship of human resource management responding to Department of Learning Encouragement of District Learning Encouragement Center in Three Southernmost Provinces and 2) analyze the confirmatory Factor Analysis of human resource management responding to Department of Learning Encouragement of District Learning Encouragement Center in Three Southernmost Provinces. The target group were school director and supervisor of District Learning Encouragement Centers in the three southernmost provinces, totaling 330 respondents. The research tool was a 5-level rating scale questionnaire and find the content validity value by the Index of item objective congruence: IOC value equal to 0.80-1.00, its reliability was determined by calculating the Cronbach's alpha coefficient, resulting in a reliability value of 0.975 for the entire questionnaire. The statistical methods used in the data analysis were Pearson correlation analysis and confirmatory Factor Analysis.
The research found that:
1. The relationship between the components of human resource management responding to Department of Learning Encouragement of District Learning Encouragement Center in Three Southernmost Provinces showed that all seven components were significantly positively correlated at the .01 level. The components with the strongest relationship were Human Resource Development and Training and Performance Evaluation, with a correlation coefficient of .814. The least correlated components were Human Resource and Manpower Planning and Multicultural Personnel Management, with a correlation coefficient of .562.
2. The weights of the variables in the components of human resource management responding to Department of Learning Encouragement of District Learning Encouragement Center in Three Southernmost Provinces were statistically significant at the .01 level. The confirmatory factor analysis showed that the Chi-square/Degrees of Freedom ratio was 29.672, Comparative Fit Index was 0.991, Standardized Root Mean Square Residual was 0.007, and Root Mean Square Error of Approximation was 0.072. This implies that the empirical data.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เพื่อให้เป็นไปตามกฎหมายลิขสิทธิ์ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องลงลายมือชื่อในแบบฟอร์มใบมอบลิขสิทธิ์บทความ ให้แก่วารสารฯ พร้อมกับบทความต้นฉบับที่ได้แก้ไขครั้งสุดท้าย นอกจากนี้ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องยืนยันว่าบทความ ต้นฉบับที่ส่งมาตีพิมพ์นั้น ได้ส่งมาตีพิมพ์เฉพาะในวารสาร วิชาการธรรม ทรรศน์ เพียงแห่งเดียวเท่านั้น หากมีการใช้ ภาพหรือตารางของผู้นิพนธ์อื่นที่ปรากฏในสิ่งตีพิมพ์อื่นมาแล้ว ผู้นิพนธ์ต้องขออนุญาตเจ้าของลิขสิทธิ์ก่อน พร้อมทั้ง แสดงหนังสือที่ได้รับการยินยอมต่อบรรณาธิการ ก่อนที่บทความจะได้รับการตีพิมพ์References
กุลชลี จงเจริญ. (2561). เอกสารประกอบการสอน หน่วยที่ 12 ภาวะผู้นำเชิงนวัตกรรม ชุด วิชา 23728 นวัตกรรมการบริหารการศึกษาและภาวะผู้นำ. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ซาคารี อาบูซา. (2566). แนวโน้มความรุนแรงในพื้นที่ชายแดนใต้อาจมีเพิ่มขึ้นในปี 2566. เข้าถึงได้จาก https://golink.icu/yjfWej8
ฐิศิณาภรณ์ ภมรสูตร. (2565). ความสัมพันธ์ระหว่างการบริหารทรัพยากรมนุษย์กับประสิทธิผลของสถานศึกษาในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชุมพร เขต 1. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
เดชา เดชะวัฒนไพศาล. (2562). คิดก่อนคิด พัฒนาความคิด เปลี่ยนชีวิตให้ทันเกม. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ตรีนุช อิงคุทานนท์. (2564). ทักษะภาษาอังกฤษของคนไทยอยู่อันดับ 100 จาก 112 ประเทศ และต่ำที่สุดในอาเซียน. เข้าถึงได้จาก https://shorturl.asia/lK4yB
ถวิล คำโสภา. (2560). การพัฒนากลยุทธ์การบริหารทรัพยากรมนุษย์สำหรับมหาวิทยาลัยในกำกับของรัฐ. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต). ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์.
บวรนันท์ ทองกัลยา, อดิศักดิ์ จันทรประภาเลิศ และอิสระ สุวรรณบล. (2560). ความพร้อมในการเปลี่ยนแปลงเพื่อการเป็นองค์กรสมรรถนะสูง บริษัทในธุรกิจอ้อยและน้ำตาลของกลุ่มมิตรผล ประเทศไทย สปป.ลาว และจีน. วารสารวิทยาลัยพาณิชยศาสตร์บูรพาปริทัศน์, 12(2), 139-160.
ประชาชาติธุรกิจ. (2566). ทีดีอาร์ไอชี้ วิกฤตการศึกษาไทยเรื้อรังมากว่า 10 ปี หลักสูตรไม่ทันสมัย. เข้าถึงได้จาก https://www.prachachat.net/education/news-1459132
ภูริพัฒน์ ชาญกิจ. (2560). พฤติกรรมองค์การและการจัดการทรัพยากรมนุษย์. เข้าถึงได้จาก https://golink.icu/NBmKlkh
ศิริวรรณ ศรีบพิธไพศาล และปภาภรณ์ ไชยหาญชาญชัย. (2561). การรับรู้คุณค่าของการตอบสนองความต้องการของลูกค้าเฉพาะรายบุคคล และความสัมพันธ์กับความผูกพันของลูกค้า: กรณีศึกษาแบรนด์บีเอ็มดับเบิลยู. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยกรุงเทพ, 17(2), 62-75.
สกล บุญสิน. (2560). การจัดการทรัพยากรมนุษย์. เชียงใหม่: ศูนย์บริหารงานวิจัย มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
สถาบันทดสอบทางการศึกษาแห่งชาติ. (2566). รายงานผลการทดสอบ ด้านการศึกษานอกระบบโรงเรียน (N-NET) ปีการศึกษา 2566. เข้าถึงได้จาก https://www.niets.or.th/th/catalog/view/245
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560-2579. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.
เสาวนีย์ สมันต์ตรีพร. (2560). การบริหารทรัพยากรมนุษย์ในภาคธุรกิจในยุคการเปลี่ยนแปลง. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี, 6(1), 1-16.
อัมพร สงค์ศิริ, จักรกฤษณ์ โปณะทอง และจตุพล ยงศร. (2564). การพัฒนารูปแบบการบริหารทรัพยากรมนุษย์เพื่อรองรับการเปลี่ยนแปลงแบบพลิกผันของสถาบันอุดมศึกษาในกำกับของรัฐ. วารสารวิจัยและพัฒนา มจธ., 45(2), 193-214.
Hrex.asia. (2562). การบริหารจัดการทรัพยากรมนุษย์ (Human Resource Management: HRM) หัวใจสำคัญของการขับเคลื่อนองค์กรยุคปัจจุบัน. เข้าถึงได้จาก https://n9.cl/b0e68