การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ตามหลักพุทธปรัชญาของเทศบาลนครขอนแก่น
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาหลักพุทธปรัชญาในการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ 2) ศึกษาการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ตามพุทธปรัชญาของเทศบาลนครขอนแก่น 3) วิเคราะห์การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ตามพุทธปรัชญาของเทศบาลนครขอนแก่น เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ศึกษาข้อมูลจากพระไตรปิฎก เอกสาร และงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง มีผู้ให้ข้อมูลสำคัญจำนวน 35 คน วิเคราะห์ข้อมูลแบบพรรณนาตามหลักอุปนัยวิธี
ผลการวิจัยพบว่า
1. หลักพุทธปรัชญาในการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ ประกอบด้วย ไตรสิกขา พรหมวิหาร สังคหวัตถุมาเป็นเครื่องมือในการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ในด้านกาย ด้านจิต ด้านปัญญา และด้านสังคม เพื่อเป็นทรัพยากรมนุษย์ที่มีคุณค่าต่อองค์กรต่อไป
2. การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ของเทศบาลนครขอนแก่นประกอบด้วย ด้านกาย ด้านจิต ด้านปัญญา และด้านสังคม เพื่อเป็นทรัพยากรมนุษย์ที่ทักษะแห่งอนาคตใหม่มีความสอดคล้องกับองค์กรความร่วมมือเพื่อทักษะการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 เป็นทรัพยากรมนุษย์ที่มีศักยภาพในการแข่งขันในสังคมโลก
3. การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ตามพุทธปรัชญาของเทศบาลนครขอนแก่นด้วยรูปแบบ ดังนี้ 1) การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ด้านกายด้วยหลักไตรสิกขาเพื่อการครองตนด้านกายและวาจา 2) การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ด้านจิตด้วยหลักพรหมวิหารธรรมเพื่อการครองตนด้านจิตใจ 3) การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ด้านปัญญาด้วยหลักปัญญา (สัมมาทิฐิ) เพื่อการครองตนด้านจิตใจในการบริหารงาน 4) การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ด้านสังคมด้วยหลักสังคหวัตถุเพื่อการครองคนด้วยการอยู่ร่วมกันมีความสุข
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เพื่อให้เป็นไปตามกฎหมายลิขสิทธิ์ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องลงลายมือชื่อในแบบฟอร์มใบมอบลิขสิทธิ์บทความ ให้แก่วารสารฯ พร้อมกับบทความต้นฉบับที่ได้แก้ไขครั้งสุดท้าย นอกจากนี้ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องยืนยันว่าบทความ ต้นฉบับที่ส่งมาตีพิมพ์นั้น ได้ส่งมาตีพิมพ์เฉพาะในวารสาร วิชาการธรรม ทรรศน์ เพียงแห่งเดียวเท่านั้น หากมีการใช้ ภาพหรือตารางของผู้นิพนธ์อื่นที่ปรากฏในสิ่งตีพิมพ์อื่นมาแล้ว ผู้นิพนธ์ต้องขออนุญาตเจ้าของลิขสิทธิ์ก่อน พร้อมทั้ง แสดงหนังสือที่ได้รับการยินยอมต่อบรรณาธิการ ก่อนที่บทความจะได้รับการตีพิมพ์References
ชัชฎาภรณ์ อยู่เย็นเป็นสุข. (2562). การศึกษาพุทธปรัชญาเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน. วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยรังสิต, 15(1), 155-166.
ณัฐชญา จิตภักดี, สุวิน ทองปั้น และจรัส ลีกา. (2564). การพัฒนามนุษย์ตามหลักพุทธจริยศาสตร์. วารสารบัณฑิตศึกษามหาจุฬาขอนแก่น, 8(2), 208-219.
พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). (2546). สลายความขัดแย้ง นิติศาสตร์-รัฐศาสตร์-เศรษฐศาสตร์แนวพุทธ. กรุงเทพฯ: สหธรรมิก.
พระมหาสนอง ปัจโจปากรี. (2553). มนุษย์กับสังคม. กรุงเทพฯ: แอคิทีฟพริ้น.
พระราเชนทร์ วิสารโท (ไชยเจริญ). (2546). การศึกษาเชิงวิเคราะห์หลักพุทธธรรมกับการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ในพระพุทธศาสนา. (วิทยานิพนธ์ศาสนศาสตรมหาบัณฑิต). นครปฐม: มหาวิทยาลัยมหามกุฎราชวิทยาลัย.
พระวิทยา ณาณสาโร. (2554). การศึกษาแนวคิดเศรษฐกิจพอเพียงที่สอดคล้องกับหลักพุทธธรรมที่ปรากฏในคัมภีร์พระพุทธศาสนาเถรวาท. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). สรุปสาระสำคัญแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 พ.ศ. 2560-2564. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
อริย์ธัช เลิศอมรไชยกิจ. (2561). ศึกษาวิเคราะห์แนวคิดอภิมนุษย์ของฟรีดริช นิทเช. วารสารพุทธมัคค์ ศูนย์วิจัยธรรมศึกษา สำนักเรียนวัดอาวุธวิกสิตาราม, 3(2), 11-17.