Human Resource Development According to Buddhist Philosophy of Khon Kaen City Municipality
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purposes of this research were 1) study the principles of Buddhist philosophy in human resource development, 2) examine the human resource development according to Buddhist philosophy in Khon Kaen Municipality, 3) analyze the human resource development according to Buddhist philosophy in Khon Kaen Municipality. This study was a qualitative research carried out by studying information from the Tripitaka, documents and related research. There were 35 key informants. The obtained data were analyzed by the descriptive approach based on the inductive method.
The results revealed that:
1. Buddhist Philosophy on Human Resource Development consisting of the Trisikkha, Brahma Vihara, Sangahavatthus as a tool to develop human resources in terms of physical, mental, intellectual and social aspects in order to be human resources that are valuable to the organization in the future.
2. Human resource development of Khon Kaen Municipality consists of physical, mental, intellectual and social aspects to be human resources that skills of the new future are consistent with the cooperation for learning skills in the 21st century potential to compete in the global society.
3. Human resource development according to the Buddhist philosophy of Khon Kaen Municipality with the following forms: 1) Physical human resource development with the threefold principle for physical and verbal self-reliance; 3) Human resource development in the intellectual aspect with wisdom (Sammadtthi) for mental self-reliance in administration happy together.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เพื่อให้เป็นไปตามกฎหมายลิขสิทธิ์ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องลงลายมือชื่อในแบบฟอร์มใบมอบลิขสิทธิ์บทความ ให้แก่วารสารฯ พร้อมกับบทความต้นฉบับที่ได้แก้ไขครั้งสุดท้าย นอกจากนี้ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องยืนยันว่าบทความ ต้นฉบับที่ส่งมาตีพิมพ์นั้น ได้ส่งมาตีพิมพ์เฉพาะในวารสาร วิชาการธรรม ทรรศน์ เพียงแห่งเดียวเท่านั้น หากมีการใช้ ภาพหรือตารางของผู้นิพนธ์อื่นที่ปรากฏในสิ่งตีพิมพ์อื่นมาแล้ว ผู้นิพนธ์ต้องขออนุญาตเจ้าของลิขสิทธิ์ก่อน พร้อมทั้ง แสดงหนังสือที่ได้รับการยินยอมต่อบรรณาธิการ ก่อนที่บทความจะได้รับการตีพิมพ์References
ชัชฎาภรณ์ อยู่เย็นเป็นสุข. (2562). การศึกษาพุทธปรัชญาเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน. วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยรังสิต, 15(1), 155-166.
ณัฐชญา จิตภักดี, สุวิน ทองปั้น และจรัส ลีกา. (2564). การพัฒนามนุษย์ตามหลักพุทธจริยศาสตร์. วารสารบัณฑิตศึกษามหาจุฬาขอนแก่น, 8(2), 208-219.
พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). (2546). สลายความขัดแย้ง นิติศาสตร์-รัฐศาสตร์-เศรษฐศาสตร์แนวพุทธ. กรุงเทพฯ: สหธรรมิก.
พระมหาสนอง ปัจโจปากรี. (2553). มนุษย์กับสังคม. กรุงเทพฯ: แอคิทีฟพริ้น.
พระราเชนทร์ วิสารโท (ไชยเจริญ). (2546). การศึกษาเชิงวิเคราะห์หลักพุทธธรรมกับการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ในพระพุทธศาสนา. (วิทยานิพนธ์ศาสนศาสตรมหาบัณฑิต). นครปฐม: มหาวิทยาลัยมหามกุฎราชวิทยาลัย.
พระวิทยา ณาณสาโร. (2554). การศึกษาแนวคิดเศรษฐกิจพอเพียงที่สอดคล้องกับหลักพุทธธรรมที่ปรากฏในคัมภีร์พระพุทธศาสนาเถรวาท. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). สรุปสาระสำคัญแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 พ.ศ. 2560-2564. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
อริย์ธัช เลิศอมรไชยกิจ. (2561). ศึกษาวิเคราะห์แนวคิดอภิมนุษย์ของฟรีดริช นิทเช. วารสารพุทธมัคค์ ศูนย์วิจัยธรรมศึกษา สำนักเรียนวัดอาวุธวิกสิตาราม, 3(2), 11-17.