The Model of Elderly Development Based on Buddhist Ethics of Khon Kaen Municipality, Mueang District, Khon Kaen Province

Main Article Content

Dechachuch Saimetanggun
Jaras Leeka
Phrakhru Bhavanabodhikun (Somchai Phangmuenwai)

Abstract

The purposes of this research were 1) to study Buddhist ethics in developing the elderly, 2) to study the elderly development model of Khon Kaen Municipality, 3) to present the Buddhist ethics development model for the elderly of Khon Kaen Municipality. It is qualitative research. Research tools were in-depth interviews. Key informants were academic groups of 20 figures/person, action group of 20 persons, and elderly group of 20 persons. Descriptive data were analyzed by inductive method.
The results revealed that:
1. Buddhist ethics is a principle used as a method for developing the elderly to have a quality of life in three aspects: health, participation. Stability in life consists of 4 cultivations, path of accomplishment (4powers), and concentration of the Dhamma (5 samadhis), leading to complete and sustainable development.
2. Models for the development of the elderly in Khon Kaen municipality in 3 aspects: health, participation and security it is a model that the municipality implement but the elderly should be developed in terms of both physical and mental potential at the same time to create balance and coverage in the dimensions of health care that are desired, stable, and sustainable forever.
3. The model for developing the quality of life for the elderly according to Buddhist ethics of Khon Kaen Municipality, it was found that the 4 meditations, namely body, mind, and wisdom, There are recreational activities to develop good mental health for the elderly and being aware of the conditions of the world and life. The 4 Iddhibādas are methods of reinforcing the longevity of the elderly with satisfaction and following the advice of physicians in order to free themselves from various diseases. Elderly people who have the potential or have the ability to perform their functions in the physical able to perform daily activities by themselves, reducing dependency on others and also to reduce social isolation by participating in activities in the community, clubs, resulting in more satisfaction and more well-being in life.

Article Details

How to Cite
Saimetanggun, D. ., Leeka, J. ., & (Somchai Phangmuenwai), P. B. (2024). The Model of Elderly Development Based on Buddhist Ethics of Khon Kaen Municipality, Mueang District, Khon Kaen Province. Dhammathas Academic Journal, 24(3), 185–196. Retrieved from https://so06.tci-thaijo.org/index.php/dhammathas/article/view/275927
Section
บทความวิจัย (Research Article)

References

กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. (2545). แผนผู้สูงอายุแห่งชาติ ฉบับที่ 2 (พ.ศ. 2545-2564). กรุงเทพฯ: กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์.

กุศล สุนทรธาดา และกมลชก ขําสุวรรณ. (2553). ระดับและแนวโน้มความมีพฤฒิพลังของผู้สูงอายุไทย. กรุงเทพฯ: สมาคมนักประชากรไทย.

พงษ์เทพ พัฒนกิจ. (2564). การนำหลักธรรมสมาธิมาประยุกต์ใช้ในผู้สูงอายุ. วารสารการวิจัยและพัฒนา, 13(2), 101-115.

พรพงศ์ สุขประเสริฐ. (2556). การพัฒนาคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในฐานะพุทธศาสนา. วารสารพุทธศาสนา, 12(1), 45-60.

ระวี สัจจโสภณ. (2556). แนวคิดทางการศึกษาเพื่อการพัฒนาภาวะพฤฒิพลังในผู้สูงอายุ. วารสารวิทยาสารเกษตรศาสตร์ สาขาสังคมศาสตร์, 34(3), 471-490.

วรวุฒิ นพพร. (2565). ธรรมสมาธิและผลกระทบต่อสุขภาพจิตในผู้สูงอายุ. วารสารวิจัยสุขภาพจิต, 11(1), 89-100.

สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2562). พุทธธรรม ฉบับปรับขยาย. (พิมพ์ครั้งที่ 53). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเอเชียอาคเนย์.

สมคิด ลิขิตกิจสมบูรณ์. (2561). อิทธิบาท 4 และการพัฒนาคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ. วารสารพัฒนาชุมชน, 9(2), 75-85.

สำนักงานสถิติแห่งชาติ กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม. (2560). ดัชนีพฤฒพลังผู้สูงอายุไทย. กรุงเทพฯ: เท็กซ์แอนด์เจอร์นัลพับลิเคชั่น.

สุภจักษ์ แสงประจักษ์สกุล. (2558). ปัจจัยกำหนดระดับวุฒิวัยของผู้สูงอายุไทย. วารสาสงขลานครินทร์ ฉบับสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์, 21(1), 139-167.

อุดมศักดิ์ รัศมีวิชัย. (2562). ผลของการฝึกภาวนาในการเพิ่มคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ. วารสารสุขภาพและการแพทย์, 29(4), 123-136.

United Nations. (2001). World Population Situation Report. New York: United Nations Publications.

World Health Organization. (2002). Geneva Policy Framework: World Health Organization. Geneva: World Health Organization.