แนวทางการพัฒนาเมืองอัจฉริยะของจังหวัดนนทบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับความเป็นเมืองอัจฉริยะของจังหวัดนนทบุรี 2) ศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อการเป็นเมืองอัจฉริยะ และ 3) เสนอแนวทางการพัฒนาเมืองอัจฉริยะของจังหวัดนนทบุรี โดยใช้กรอบแนวคิดด้านการพัฒนาเมือง 5 มิติ ได้แก่ ด้านสังคม ด้านโครงสร้าง ด้านสันติภาพและสถาบัน ด้านหุ้นส่วนการพัฒนา และการบริหารจัดการเมือง การวิจัยนี้ใช้ระเบียบวิธีแบบผสมผสาน โดยเก็บข้อมูลเชิงปริมาณจากกลุ่มตัวอย่างประชาชนในจังหวัดนนทบุรี จำนวน 400 คน ผ่านแบบสอบถาม และวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา การวิเคราะห์สหสัมพันธ์ และการวิเคราะห์การถดถอยเชิงพหุ นอกจากนี้ยังมีการสัมภาษณ์เชิงลึกจากผู้เชี่ยวชาญด้านการพัฒนาเมืองอัจฉริยะ
ผลการวิจัยพบว่า
1. ระดับความเป็นเมืองอัจฉริยะของจังหวัดนนทบุรี พบว่าอยู่ในระดับสูง โดยมีคะแนนเฉลี่ยสูงสุดในมิติด้านหุ้นส่วนการพัฒนา รองลงมาคือด้านสังคม และการบริหารจัดการเมืองอัจฉริยะ ซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงความสำคัญของการมีส่วนร่วมของภาครัฐ เอกชน และประชาชนในการขับเคลื่อนเมืองอัจฉริยะ
2. ปัจจัยที่ส่งผลต่อการเป็นเมืองอัจฉริยะ พบว่า หุ้นส่วนการพัฒนาและการบริหารจัดการเมืองอัจฉริยะเป็นตัวแปรที่มีอิทธิพลเชิงบวกสูงสุดต่อการพัฒนาเมืองอัจฉริยะในทุกมิติ โดยเฉพาะด้านเศรษฐกิจอัจฉริยะ และการเดินทางและขนส่งอัจฉริยะ ขณะที่โครงสร้างพื้นฐานเป็นปัจจัยสำคัญต่อการพัฒนาโครงข่ายขนส่งมวลชนและระบบสาธารณูปโภคของเมือง
3. แนวทางการพัฒนาเมืองอัจฉริยะของจังหวัดนนทบุรี ควรมุ่งเน้นการเสริมสร้างโครงสร้างพื้นฐานอัจฉริยะ ส่งเสริมความร่วมมือระหว่างภาครัฐ เอกชน และประชาชน รวมถึงการใช้เทคโนโลยีดิจิทัลเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการบริหารจัดการเมือง ผลการวิจัยนี้สามารถเป็นแนวทางเชิงนโยบายให้กับหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง เช่น องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น หน่วยงานภาครัฐที่เกี่ยวข้องกับโครงสร้างพื้นฐาน เทคโนโลยี และพลังงาน รวมถึงภาคเอกชนและภาคประชาสังคม เพื่อนำไปประยุกต์ใช้ในการขับเคลื่อนนนทบุรีให้เป็นเมืองอัจฉริยะที่มีประสิทธิภาพ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เพื่อให้เป็นไปตามกฎหมายลิขสิทธิ์ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องลงลายมือชื่อในแบบฟอร์มใบมอบลิขสิทธิ์บทความ ให้แก่วารสารฯ พร้อมกับบทความต้นฉบับที่ได้แก้ไขครั้งสุดท้าย นอกจากนี้ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องยืนยันว่าบทความ ต้นฉบับที่ส่งมาตีพิมพ์นั้น ได้ส่งมาตีพิมพ์เฉพาะในวารสาร วิชาการธรรม ทรรศน์ เพียงแห่งเดียวเท่านั้น หากมีการใช้ ภาพหรือตารางของผู้นิพนธ์อื่นที่ปรากฏในสิ่งตีพิมพ์อื่นมาแล้ว ผู้นิพนธ์ต้องขออนุญาตเจ้าของลิขสิทธิ์ก่อน พร้อมทั้ง แสดงหนังสือที่ได้รับการยินยอมต่อบรรณาธิการ ก่อนที่บทความจะได้รับการตีพิมพ์เอกสารอ้างอิง
กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม. (2559). แผนพัฒนาดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม. กรุงเทพฯ: กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม.
เทศบาลนครนนทบุรี. (2565). แนวทางการพัฒนาเมืองอัจฉริยะของจังหวัดนนทบุรี. เข้าถึงได้จาก https://www.nonthaburicity.go.th
Bibri, S. E., & Krogstie, J. (2017). Smart sustainable cities of the future: An extensive interdisciplinary literature review. Sustainable Cities and Society, 31, 183-212. https://doi.org/10.1016/j.scs.2017.02.016
Cohen, J. (1988). Statistical power analysis for the behavioral sciences. (2nd ed.). Routledge.
Cronbach, L. J. (1951). Coefficient alpha and the internal structure of tests. Psychometrika, 16, 297-334.
Deloitte. (2018). Supercharging the smart city-Smarter people and better governance. Retrieved from https://www2.deloitte.com
Klijn, E. H., & Koppenjan, J. (2020). Governance networks in the public sector. Routledge.
Likert, R. (1932). A technique for the measurement of attitudes. Archives of Psychology, 22(140), 1-55.
Lom, M., & Pribyl, O. (2021). Smart city model based on systems theory. International Journal of Information Management, 56(3), 102092. https://doi.org/10.1016/j.ijinfomgt.2020.102092
Meijer, A., & Bolívar, M. P. R. (2016). Governing the smart city: A review of the literature on smart urban governance. International Review of Administrative Sciences, 82(2), 392-408. https://doi.org/10.1177/0020852314564308
Mergel, I. (2020). Digital transformation in the public sector: Principles of public administration and information technology. Springer.
Pollitt, C., & Bouckaert, G. (2021). Public management reform: A comparative analysis-into the age of austerity. Oxford University Press.
UN-Habitat. (2024). World Cities Report 2024: Cities and Climate Action. Retrieved from https://unhabitat.org/world-cities-report-2024-cities-and-climate-action
Yamane, T. (1976). Statistics: An introductory analysis. New York: Harper and Row.
