การคิดเชิงออกแบบอย่างชาญฉลาดด้วยปัญญาประดิษฐ์รังสรรค์ เพื่อส่งเสริมสมรรถนะการผลิตสื่อดิจิทัลสำหรับนักศึกษาวิชาชีพครู
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) สังเคราะห์กระบวนการคิดเชิงออกแบบอย่างชาญฉลาดด้วยปัญญาประดิษฐ์รังสรรค์เพื่อส่งเสริมสมรรถนะการผลิตสื่อดิจิทัลของนักศึกษาวิชาชีพครู 2) พัฒนาการเรียนรู้ตามกระบวนการดังกล่าว 3) พัฒนาระบบการเรียนรู้ที่สนับสนุนการคิดเชิงออกแบบอย่างชาญฉลาด และ 4) ประเมินสมรรถนะการผลิตสื่อดิจิทัลในด้านผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน ทักษะ และเจตคติของนักศึกษา กลุ่มตัวอย่างคือ นักศึกษาวิชาชีพครูชั้นปีที่ 2 สาขาเทคโนโลยีดิจิทัลเพื่อการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม จำนวน 29 คน คัดเลือกโดยการสุ่มแบบกลุ่ม เครื่องมือวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบค่าที
ผลการวิจัยพบว่า กระบวนการคิดเชิงออกแบบที่สังเคราะห์ขึ้นมีความเหมาะสมในระดับมาก (𝑥̄ = 4.16, S.D. = 0.78) องค์ประกอบของการเรียนรู้โดยรวมก็มีความเหมาะสมในระดับมาก (𝑥̄ = 4.18, S.D. = 0.77) และการประเมินด้านการนำไปประยุกต์ใช้จริงอยู่ในระดับมากเช่นกัน (𝑥̄ = 4.40, S.D. = 0.82) ระบบการเรียนรู้ที่พัฒนาขึ้นมีความเหมาะสมโดยรวมในระดับมาก (𝑥̄ = 4.34, S.D. = 0.38) และสามารถส่งเสริมการเรียนรู้เชิงสร้างสรรค์และทักษะการผลิตสื่อดิจิทัลของนักศึกษาได้อย่างมีประสิทธิภาพ ผลการประเมินสมรรถนะการผลิตสื่อหลังเรียนพบว่า คะแนนผลสัมฤทธิ์หลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 ทักษะการผลิตสื่ออยู่ในระดับดีมาก (𝑥̄ = 4.48, S.D. = 0.72) ผลงานของนักศึกษามีความคิดสร้างสรรค์และเหมาะสมต่อการใช้งานจริง ด้านเจตคติพบว่า นักศึกษามีทัศนคติเชิงบวกต่อกระบวนการเรียนรู้ดังกล่าวในระดับเห็นด้วยมากที่สุด (𝑥̄ = 4.79, S.D. = 0.10) สะท้อนถึงการยอมรับการประยุกต์ใช้เทคโนโลยีปัญญาประดิษฐ์เพื่อพัฒนาการเรียนรู้และทักษะอย่างมีประสิทธิภาพ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เพื่อให้เป็นไปตามกฎหมายลิขสิทธิ์ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องลงลายมือชื่อในแบบฟอร์มใบมอบลิขสิทธิ์บทความ ให้แก่วารสารฯ พร้อมกับบทความต้นฉบับที่ได้แก้ไขครั้งสุดท้าย นอกจากนี้ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องยืนยันว่าบทความ ต้นฉบับที่ส่งมาตีพิมพ์นั้น ได้ส่งมาตีพิมพ์เฉพาะในวารสาร วิชาการธรรม ทรรศน์ เพียงแห่งเดียวเท่านั้น หากมีการใช้ ภาพหรือตารางของผู้นิพนธ์อื่นที่ปรากฏในสิ่งตีพิมพ์อื่นมาแล้ว ผู้นิพนธ์ต้องขออนุญาตเจ้าของลิขสิทธิ์ก่อน พร้อมทั้ง แสดงหนังสือที่ได้รับการยินยอมต่อบรรณาธิการ ก่อนที่บทความจะได้รับการตีพิมพ์เอกสารอ้างอิง
เกียรติศักดิ์ สีสมุทร. (2565). การออกแบบการเรียนรู้โครงงานเป็นฐานโดยใช้การคิดเชิงออกแบบผ่านจักรวาลนฤมิตเพื่อเสริมสร้างพุทธนวัตกร. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
นรศักดิ์ ภูนาพลอย. (2563). การพัฒนาการเรียนการสอนออนไลน์ด้วยการคิดเชิงออกแบบเป็นฐานเพื่อสร้างผลงานสร้างสรรค์. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
ศักดิ์ชัย ไชยรักษ์. (2566). การเรียนรู้อารยอัจฉริยะเสมือนเพื่อพัฒนาสมรรถนะการออกแบบและการจัดการเรียนรู้สำหรับนักศึกษาครูดิจิทัล. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
สมบัติ ท้ายเรือคำ. (2551). วิธีการทางสถิติสำหรับการวิจัย. มหาสารคาม: ภาควิชาวัดผลและวิจัยการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
Aydin, M. K. (2024). Development and validation of a digital competence scale for teachers. Education and Information Technologies, 29, 1825-1845. https://doi.org/10.1007/s10639-023-11991-0
Lei, H., & Jiang, Z. (2025). Assessing the digital competence and its influencing factors among foreign language teachers in Chinese universities. Humanities and Social Sciences Communications, 12, 1435. https://doi.org/10.1057/s41599-025-05394-7
UNESCO. (2020). Education and the COVID-19 Pandemic: The Challenges and Opportunities. Paris, France: UNESCO.
Vieira, R. M. (2023). Science and mathematics teachers from the same country have different digital competence? Education Sciences, 13(8), 823. https://doi.org/10.3390/educsci13080823
Zaky, Y. A. M., & Al Mulhim, E. N. (2024). Design thinking-based approaches for enhancing creative digital learning materials among pre-service teachers. Journal of Education and Learning, 13(2), 112-123. https://doi.org/10.5539/jel.v13n2p112
