การวิเคราะห์ธาตุสี่ในปรัชญาเอมพีโดเคลสกับพุทธปรัชญาเถรวาท
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาธาตุสี่ของเอมพีโดเคลส 2) ศึกษาธาตุสี่ของพุทธปรัชญาเถรวาท 3) วิเคราะห์ธาตุสี่ของเอมพีโดเคลสกับพุทธปรัชญาเถรวาท เป็นการวิจัยเชิงเอกสาร ศึกษาข้อมูลจากเอกสารปฐมภูมิ และทุติยภูมิ วิเคราะห์ข้อมูลเชิงพรรณนาตามหลักอุปนัยวิธี
ผลการวิจัยพบว่า
1. ปรัชญาของเอมพีโดเคลสว่าด้วยเรื่องปฐมธาตุ คือ ธาตุแรกของสรรพสิ่งหรือของจักรวาล มุ่งอธิบายเกี่ยวกับธาตุ 4 เอมพีโดเคลสได้มีแนวคิดผสมผสานกันระหว่างปรัชญาของเฮราคลิตุสกับสำนักเอเลีย จนเกิดเป็นแนวปรัชญาใหม่ว่า สรรพสิ่งมีทั้งเปลี่ยนแปลงและคงที่ถาวร ปฐมธาตุของโลกประกอบด้วยรูปแบบของสสารรวมตัวกันของธาตุดิน น้ำ ลม ไฟ หรือธาตุ 4
2. พุทธปรัชญาเถระวาท ได้จัดธาตุ 4 ในสภาวะต่างๆ กับสิ่งที่มีชีวิตและไม่มีชีวิต เช่น ธาตุดิน ได้แก่ กระดูกเป็นต้น ธาตุน้ำ ได้แก่ เลือด เป็นต้น ธาตุลม ได้แก่ ลม และธาตุไฟ ได้แก่ ความอุ่นของร่างกาย และในสิ่งที่ไม่มีชีวิต เช่น ธาตุดิน ได้แก่ เหล็ก หิน เป็นต้น ธาตุน้ำได้แก่ น้ำดื่ม แม่น้ำ เป็นต้น ธาตุลม ได้แก่ ลมพัด เป็นต้น ธาตุไฟ ได้แก่ ไฟเผาถ่าน เป็นต้น ธาตุ 4 เป็นไปตามกฎของธรรมชาติ คือ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป
3. ในปรัชญาของเอมพีโดเคลส ธาตุทั้ง 4 รวมพลังแห่งความรักและแยกออกจากกันด้วยพลังความเกลียดเป็นสสารที่คงทนถาวร เมื่อแยกจากกันก็กลับมาเป็นธาตุเดิมส่วนในพุทธปรัชญาเถรวาท ธาตุ 4 จะไม่มีการรวมตัวกันไม่เที่ยง เป็นทุกข์ ไม่มีตัวตน ลักษณะของธาตุความคล้ายคลึงกัน ต่างกันที่ปรัชญาของเอมพีโดเคลส เห็นว่าธาตุรวมตัวและแยกกันคงที่ถาวร ส่วนพุทธปรัชญาเถรวาท ไม่มีการรวมกัน เป็นไปตามกฎของไตรลักษณ์
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เพื่อให้เป็นไปตามกฎหมายลิขสิทธิ์ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องลงลายมือชื่อในแบบฟอร์มใบมอบลิขสิทธิ์บทความ ให้แก่วารสารฯ พร้อมกับบทความต้นฉบับที่ได้แก้ไขครั้งสุดท้าย นอกจากนี้ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องยืนยันว่าบทความ ต้นฉบับที่ส่งมาตีพิมพ์นั้น ได้ส่งมาตีพิมพ์เฉพาะในวารสาร วิชาการธรรม ทรรศน์ เพียงแห่งเดียวเท่านั้น หากมีการใช้ ภาพหรือตารางของผู้นิพนธ์อื่นที่ปรากฏในสิ่งตีพิมพ์อื่นมาแล้ว ผู้นิพนธ์ต้องขออนุญาตเจ้าของลิขสิทธิ์ก่อน พร้อมทั้ง แสดงหนังสือที่ได้รับการยินยอมต่อบรรณาธิการ ก่อนที่บทความจะได้รับการตีพิมพ์เอกสารอ้างอิง
จักรพรรณ วงศ์พรพวัณ. (2553). ปรัชญา: ศาสตร์แห่งภูมิปัญญามนุษย์. กรุงเทพฯ: ควอลิตี้ปริ้น.
จำนงค์ ทองประเสริฐ. (2518). ปรัชญาตะวันตกสมัยโบราณ. กรุงเทพฯ: แพร่พิทยา.
พระครูศรีโพธานุรักษ์ (ณัฐวุฒิ โสภาบุตร). (2553). การศึกษาเรื่องไฟในทัศนะพระพุทธศาสนาเถรวาท. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระธรรมโกศาจารย์ (ประยูร ธมฺมจิตฺโต). (2550). ปรัชญากรีก บ่อเกิดภูมิปัญญาตะวันตก. (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพฯ: ศยาม.
พระมหาบุญเลิศ วฑฺฒโน (กำเนิดทรัพย์). (2553). การศึกษาจตุธาตุวัฏฐานในพระพุทธศาสนาเถรวาท. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระเมธีธรรมาภรณ์ (ประยูร ธมฺมจิตฺโต). (2532). ปรัชญากรีกโบราณ. กรุงเทพฯ: อมรินท์พริ้นติ้ง.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สานุ มหัทธนาดุล. (2556). พัฒนาการแนวคิดเรื่องปฐมธาตุของโลกและชีวิต: เหตุผลที่พุทธศาสนาปฏิเสธ. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สุวัฒน์ จันทรจำนง. (2540). ปรัชญาและศาสนา. กรุงเทพฯ: สุขภาพใจ.
Leonard, W. E. (1908). The Fragments of Empedocles. Chicago: The open court publishing company.
Samuel, E. S. (1982). Socrates to Sartre A History of Philosophy. New York: MC Graw-Hill.