รูปแบบพุทธบูรณาการสหภาคีการจัดการเรียนรู้ของครูภาษาไทยวิถีใหม่เพื่อแก้ปัญหาภาษาวิบัติของคนรุ่นใหม่ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของไทย

Main Article Content

จรุงภรณ์ กลางบุรัมย์

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาวิเคราะห์ปัญหาพุทธบูรณาการสหภาคีการจัดการเรียนรู้ของครูภาษาไทยวิถีใหม่เพื่อแก้ปัญหาภาษาวิบัติของคนรุ่นใหม่ 2) พัฒนารูปแบบพุทธบูรณาการสหภาคีการจัดการเรียนรู้ของครูภาษาไทยวิถีใหม่เพื่อแก้ปัญหาภาษาวิบัติของคนรุ่นใหม่ 3) ถ่ายทอดแนวทางและรูปแบบพุทธบูรณาการสหภาคีการจัดการเรียนรู้ของครูภาษาไทยวิถีใหม่เพื่อแก้ปัญหาภาษาวิบัติของคนรุ่นใหม่ เป็นการวิจัยแบบผสมผสาน กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้บริหาร นักเรียน นิสิต นักศึกษา บุคลากรสถาบันการศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนกลาง จำนวน 400 รูป/คน ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ 5 รูป/คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถาม มีค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับเท่ากับ 0.95 และแบบสัมภาษณ์ สถิติที่ใช้ ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์เชิงเนื้อหา
ผลการวิจัยพบว่า
1. สภาพปัญหาภาษาวิบัติของวัยรุ่น พบว่า ปัญหาภาษาวิบัติเกิดจากสื่อออนไลน์ การเลียนแบบเพื่อน และขาดแบบอย่างที่ดี ส่งผลให้การสื่อสารและการเขียนผิดเพี้ยนมากขึ้น ทั้งนี้ผู้ให้สัมภาษณ์ชี้ว่าหลักสุ-จิ-ปุ-ลิ และสัมมาวาจา สามารถช่วยพัฒนาสติ ความรับผิดชอบ และการใช้ภาษาอย่างเหมาะสมได้ โดยเน้นการฟัง คิด พูด และสื่อสารอย่างถูกต้อง
2. รูปแบบพุทธบูรณาการสหภาคีการจัดการเรียนรู้ของครูภาษาไทยวิถีใหม่ ประกอบด้วยการฟัง การเขียน การใช้ภาษา และการอ่าน โดยยึดหลักสติสัมปชัญญะ โยนิโสมนสิการ สัมมาวาจา และสติปัฏฐาน 4 เป็นฐานคิด บูรณาการร่วมกับหลักสุ-จิ-ปุ-ลิ เพื่อพัฒนาการฟัง คิด ถาม และเขียนอย่างถูกต้อง ผู้เรียนพัฒนาทักษะภาษาไทยได้ครบด้าน ลดภาษาวิบัติ และเกิดการเรียนรู้อย่างยั่งยืน
3. การถ่ายทอดองค์ความรู้พุทธบูรณาการสหภาคีการจัดการเรียนรู้ของครูภาษาไทยวิถีใหม่ พบว่า การอบรมและการใช้คู่มือช่วยให้ครูเข้าใจรูปแบบพุทธบูรณาการสหภาคีอย่างถูกต้อง ผลประเมินพบว่า รูปแบบมีความเหมาะสม เป็นไปได้ และมีประสิทธิผล สามารถต่อยอดเป็นต้นแบบในวงกว้างได้

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
กลางบุรัมย์ จ. . (2025). รูปแบบพุทธบูรณาการสหภาคีการจัดการเรียนรู้ของครูภาษาไทยวิถีใหม่เพื่อแก้ปัญหาภาษาวิบัติของคนรุ่นใหม่ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของไทย. วารสารวิชาการธรรมทรรศน์, 25(4), 125–138. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/dhammathas/article/view/282315
ประเภทบทความ
บทความวิจัย (Research Article)

เอกสารอ้างอิง

กานต์รวี ชมเชย. (2558) ภาษาไทยเน็ต: ภาษาสนทนาในโปรแกรมสนทนาในสมาร์ทโฟน. นครปฐม: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

ชญตา วงษาวดี, สังเวียน ปินะกาลัง และนฤมล อินทร์ประสิทธิ์. (2565). แนวทางการจัดการเรียนรู้วิชาภาษาไทยของครูที่มีผลต่อกระบวนการเรียนรู้ของนักเรียนประถมศึกษา. วารสารวิวิธวรรณสาร, 4(1), 117-136. https://so06.tci-thaijo.org/index.php/wiwitwannasan/article/view/239892/164394

มนัส บุญประกอบ. (2543). การวิจัยและพัฒนาเทคนิคการสอนวิทยาศาสตร์ตามแนวทางยกระดับคุณภาพวิทยาศาสตร์ศึกษา. (รายงานการวิจัย). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมธิราช. (2561). ทักษะพื้นฐานที่จำเป็นสำหรับนักศึกษาในปัจจุบัน. เข้าถึงได้จาก http://www.stou.ac.th/offices/Oes/Oespage/Guide/article/n10.html

ศิราณี สนั่นเอื้อ. (2562). การพัฒนารูปแบบชุดกิจกรรมการเรียนรู้ด้านทักษะพิสัย เกี่ยวกับการฟัง พูดอ่าน เขียน วิชาภาษาไทย ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนเทศบาลวัดเหนือ จังหวัดร้อยเอ็ด. วารสารเทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 2(6), 45-57. https://so02.tci-thaijo.org/index.php/etcedumsujournal/article/view/242325/164487

สำนักงานพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 พ.ศ. 2560-2564. กรุงเทพฯ: สำนักงานพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.

สำนักงานเลขานุการของคณะกรรมการยุทธศาสตร์ชาติ. (2561). ยุทธศาสตร์ชาติ 20 ปี พ.ศ. 2561-2580. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขานุการของคณะกรรมการยุทธศาสตร์ชาติ.

Chinn, C. A. (2020). Digital communication and language use in the 21st century. New York, NY: Routledge.

Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610. https://www.scirp.org/reference/referencespapers?referenceid=1809246