พฤติกรรมของตัวละคร การศึกษามูลเหตุที่ทำให้เกิดการพูดโน้มน้าวใจจากพฤติกรรมของตัวละครในนวนิยาย เรื่อง สำเภาทอง ของ ประภัสสร เสวิกุล

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษามูลเหตุทำให้เกิดการพูดโน้มน้าวใจจากพฤติกรรมของตัวละครในนวนิยายของ ประภัสสร เสวิกุล เรื่อง สำเภาทอง โดยคัดเลือกบทเจรจาที่เกิดขึ้นระหว่างตัวละครตั้งแต่ 2 ตัวขึ้นไป จำแนกพฤติกรรมของตัวละครที่ส่งผลให้เกิดการเจรจาโน้มน้าวใจ แบ่งเป็น 2 ส่วน ส่วนต้น ตัวละครฝ่ายชายหรือหญิง ส่วนที่สอง บอกพฤติกรรมตัวละครที่เป็นมูลเหตุให้เกิดการเจรจาโน้มน้าวใจว่ามาจากสาเหตุใด จึงทำให้ตัวละครฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งพูดโน้มน้าวหรือพูดโต้ตอบกันเพื่อชักจูงใจให้อีกฝ่ายคล้อยตาม หรือเพื่อยุติปัญหาความไม่เข้าใจกัน และผลการเจรจานั้นนำไปสู่ความสงบและสันติ ผู้วิจัยเก็บข้อมูลบทเจรจาโน้มน้าวใจ จำนวน 78 บท เมื่อได้ข้อมูลแล้วจำแนกมูลเหตุที่ทำให้เกิดการพูดโน้มน้าวใจแล้ววิเคราะห์ผลของการเจรจานั้น
ผลการวิจัยพบว่า มูลเหตุที่ทำให้เกิดการพูดโน้มน้าวใจจากพฤติกรรมตัวละคร แบ่งได้สองด้าน ได้แก่ 1) ด้านบวก คือ ผู้พูดโน้มน้าวด้วยกระบวนเหตุและผล พยายามทำความเข้าใจ เห็นใจผู้ฟัง 2) ด้านลบ คือ ผู้พูดโน้มน้าวด้วยพฤติกรรมที่ต้องการเอาชนะ ต้องการทำให้อีกฝ่ายคล้อยตามด้วยความรู้สึกทุกข์ หรือเจ็บปวด ด้านบวกปรากฏ 10 แบบ ลำดับจากมากไปหาน้อยคือ การปกป้องตนเอง การนับถือตนเอง การเป็นตัวของตัวเอง ความเข้าอกเข้าใจ ความใส่ใจในไมตรี การเคารพยกย่องผู้อื่น การควบคุมหรือครอบงำผู้อื่น รู้สึกชื่นชอบ การยอมรับโชคชะตา การให้ความอนุเคราะห์ ผู้โน้มน้าวใช้มูลเหตุทางบวกเป็นทางเลือกในการเจรจามากที่สุด ส่วนมูลเหตุด้านลบใช้เป็นทางเลือกในการเจรจาน้อยที่สุดซึ่งมูลเหตุด้านลบปรากฏ 3 แบบ ตามลำดับ คือ การขอรับอุปถัมภ์หรืออนุเคราะห์จากผู้อื่น การแสดงปฏิกิริยาตอบโต้ และความก้าวร้าว