การเปลี่ยนความหมายของคำยืมภาษาบาลีที่ปรากฏในภาษาไทย

Main Article Content

พระมหาพิษณุ สญฺญเมโธ
พระศรีสิทธิมุนี
วีรกาญจน์ กนกกมเลศ

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาการเปลี่ยนแปลงคำยืมภาษาบาลีที่ปรากฏในภาษาไทย 2) วิเคราะห์การเปลี่ยนแปลงทางความหมายของคำยืมภาษาบาลีที่ปรากฏในภาษาไทย กลุ่มตัวอย่างคำยืมภาษาบาลีที่ไทยนำมาใช้ โดยสุ่มตัวอย่างอย่างง่ายจำนวน 50 คำ ซึ่งเป็นคำที่ปรากฏในหนังสือแบบเรียนภาษาไทยและในชีวิตประจำวัน
ผลการวิจัยพบว่า การศึกษาเรื่อง การเปลี่ยนความหมายของคำยืมภาษาบาลีที่ปรากฏในภาษาไทย พบว่า คำศัพท์ภาษาบาลีที่พบนั้น ล้วนเป็นคำที่คนไทยรับมาใช้เป็นระยะเวลานานหลายปีแล้ว ซึ่งบางครั้งอาจจะเข้าใจว่าเป็นภาษาไทยของเราเองแต่หากผู้ศึกษาได้ศึกษาหลักเกณฑ์และได้รู้จักวิเคราะห์คำศัพท์ จะทำให้ผู้ศึกษามีความเข้าใจได้ง่ายมากขึ้นและสามารถรู้ว่าคำใดเป็นภาษาไทยแท้ หรือคำใดเป็นคำยืม หรือแม้กระทั่งนำคำบาลีมาดัดแปลงใช้ให้เข้ากับภาษาไทย ในด้านความหมายคำศัพท์ที่ผู้วิจัยได้ทำการศึกษาพบว่า มีทั้งความหมายคงเดิม ความหมายแคบเข้า ความหมายกว้างออก และความหมายย้ายที่ ซึ่งเป็นธรรมชาติของคำยืมที่มักจะมีการเปลี่ยนแปลงให้เข้ากับระบบของภาษาที่ยืมมา เพื่อให้สามารถออกเสียงได้สะดวกและเพื่อประโยชน์ของการใช้ภาษาที่หลากหลาย ซึ่งสะท้อนให้เห็นภูมิปัญญาด้านภาษาของผู้ที่นำคำศัพท์ต่างๆ มาสื่อสารกับภาษาไทยได้เป็นอย่างดี

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
สญฺญเมโธ พ. ., พระศรีสิทธิมุนี, & กนกกมเลศ ว. . (2021). การเปลี่ยนความหมายของคำยืมภาษาบาลีที่ปรากฏในภาษาไทย. วารสารวิชาการธรรมทรรศน์, 21(1), 171–180. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/dhammathas/article/view/240875
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ (Academic Article)

เอกสารอ้างอิง

นราธิปพงศ์ประพันธ์ พลตรี พระเจ้าวรวงศ์เธอ กรมหมื่น. (2514). วิทยาวรรณกรรม. กรุงเทพฯ: แพร่พิทยา.

บรรจบ พันธุเมธา. (2518). บาลี สันสกฤตในภาษาไทย (Th 323). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

ปรีชา ทิชินพงศ์. (2534). บาลี-สันสกฤตที่เกี่ยวกับภาษาไทย. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์

ฝ่ายวิชาการภาษาไทย บริษัท ซีเอ็ดยูเคชั่น จำกัด (มหาชน). (2552). พจนานุกรมไทย ฉบับทันสมัยและสมบูรณ์. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.

มานิต มานิตเจริญ. (2543). พจนานุกรมไทยฉบับของราชบัณฑิตยสถาน. กรุงเทพฯ: บํารุงศาสน์.

วิกิพีเดีย. (2562). หมวดหมู่: ภาษาไทย: รากศัพท์จากภาษาบาลี. วันที่สืบค้น 10 สิงหาคม 2562, จาก https://th.wiktionary.org/wiki/%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%A7%E0%B8%94%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%B9%E0%B9%88:%E0%B8%A0%E0%B8%B2%E0%B8%A9%E0%B8%B2%E0%B9%84%E0%B8%97%E0%B8%A2:%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%81%E0%B8%A8%E0%B8%B1%E0%B8%9E%E0%B8%97%E0%B9%8C%E0%B8%88%E0%B8%B2%E0%B8%81%E0%B8%A0%E0%B8%B2%E0%B8%A9%E0%B8%B2%E0%B8%9A%E0%B8%B2%E0%B8%A5%E0%B8%B5

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2559). แผนการศึกษาแห่งชาติ ฉบับปรับปรุง (พ.ศ. 2552-2559). กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.

สุทธิวงศ์ พงศ์ไพบูลย์. (2517). บาลี-สันสกฤตที่สัมพันธ์กับภาษาไทย. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.

สุภาพร มากแจ้ง. (2535). ภาษาบาลี-สันสกฤตในภาษาไทย. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.