ศึกษาการปฏิบัติวิปัสสนาภาวนาในสังวรสูตร
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้เป็นการนำเสนอการปฏิบัติวิปัสสนาในสังวรสูตรสามารถนาหลักสังวรมาใช้โดยการตั้งสติในขณะการรับอารมณ์ทางทวารอายตนะทั้ง 6 คือ รู้อารมณ์ที่เกิดทางตา หู จมูก ลิ้น กาย และทางใจ ในปัจจุบัน ให้กำหนดรู้การเกิดดับของอารมณ์และผู้รู้อารมณ์ ตามแนวสติปัฏฐาน 4 คือการกำหนดพิจารณา กายเวทนา จิต ธรรม ซึ่งอาศัยธรรมที่เกี่ยวข้องเกื้อหนุน โดยการมีสติสัมปชัญญะในการพิจารณาด้วยความเพียรตลอดเวลา สามารถตัดละต้นเหตุแห่งอกุศลธรรมทั้งหลาย จนรู้เห็นรูปนามตามความเป็นจริงโดยความเป็นไตรลักษณ์ เกิดปัญญาญาณบรรลุมรรคผลนิพพาน หลุดพ้นจากทุกข์ทั้งหลายได้ทั้งในอบายภูมิและทุกข์ในสังสารวัฏ ซึ่งเป็นเป้าหมายการสังวรสารวมของภิกษุทั้งหลาย ดังพระอริยบุคคลผู้บรรลุธรรมด้วยการสังวรอายตนะ
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ธนิต อยู่โพธิ์. (2547). วิปัสสนานิยม. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2555). พุทธธรรม ฉบับปรับขยาย. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: ผลิธัมม์.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2556). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์. (พิมพ์ครั้งที่ 19). กรุงเทพฯ: ธรรมสภา.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก. (2557). สัมมาทิฏฐิ. (พิมพ์ครั้งที่ 2). นครปฐม: สาละพิมพ์การ.