การพัฒนาตัวบ่งชี้องค์การแห่งการเรียนรู้ในโรงเรียนการศึกษาพิเศษ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนาตัวบ่งชี้องค์การแห่งการเรียนรู้ในโรงเรียนการศึกษาพิเศษ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ 2) ทดสอบความสอดคล้องของโมเดลการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันของตัวบ่งชี้องค์การแห่งการเรียนรู้ในโรงเรียนการศึกษาพิเศษ จากการพัฒนาขึ้นกับข้อมูลเชิงประจักษ์ เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ แบ่งเป็น 2 ระยะ คือ การพัฒนาตัวบ่งชี้ องค์การแห่งการเรียนรู้ โดยการวิเคราะห์เอกสารเชิงทฤษฎี การสนทนากลุ่ม จากผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 7 คน แล้วนำผลมาสังเคราะห์เป็นตัวบ่งชี้ และการทดสอบเพื่อยืนยันตัวบ่งชี้องค์การแห่งการเรียนรู้ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถามมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ มีค่าความเที่ยงทั้งฉบับเท่ากับ 0.93 มีค่าความสอดคล้อง (IOC) อยู่ระหว่าง 0.86-1.00 วิเคราะห์ข้อมูล โดยใช้โปรแกรมคอมพิวเตอร์
ผลการวิจัยพบว่า
1. ผลการพัฒนาตัวบ่งชี้ ปรากฏว่าได้ตัวบ่งชี้องค์การแห่งการเรียนรู้ในโรงเรียนการศึกษาพิเศษ 5 องค์ประกอบหลัก 28 องค์ประกอบย่อย 133 ตัวบ่งชี้ ที่เป็นไปตามหลักการ แนวคิด ทฤษฎี ที่เกี่ยวข้องกับองค์การแห่งการเรียนรู้
2. ผลการทดสอบความสอดคล้องของโมเดลการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันของตัวบ่งชี้องค์การแห่งการเรียนรู้ พบว่า ทุกองค์ประกอบมีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ (Chi-Square = 287.40, df = 251, p-value = 0.05690, RMSEA = 0.015, GFI = 1.00, AGFI = 1.00) ผลการวิเคราะห์โมเดลที่แสดงความสัมพันธ์ ระหว่างองค์ประกอบหลักองค์การแห่งการเรียนรู้โดยรวม พบว่า ด้านการเรียนรู้ ด้านองค์การ ด้านการบริหารและการจัดการศึกษา ด้านการสร้างสังคมแห่งการเรียนรู้ ด้านเทคโนโลยี มีค่าน้ำหนักที่มีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ทุกด้าน โดยองค์ประกอบที่มีน้ำหนักสูงสุด ได้แก่ ด้านเทคโนโลยี รองลงมา ได้แก่ ด้านการสร้างสังคมแห่งการเรียนรู้ ด้านองค์การ ด้านการบริหารและการจัดการศึกษา และด้านการเรียนรู้ ตามลำดับ โรงเรียนสามารถนำตัวบ่งชี้ทั้งหมดหรือพิจารณาเลือกตัวบ่งชี้ที่มีความเหมาะสม สอดคล้องกับความเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ไปใช้ในการวางแผนการบริหารและประเมินการปฏิบัติงานเพื่อให้เกิดความเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). พระราชบัญญัติการจัดการศึกษาสำหรับคนพิการ พ.ศ. 2551. กรุงเทพฯ: สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ.
จำเรียง วัยวัฒน์ และเบญจมาศ อ่ำพันธุ์. (2540). วินัย 5 ประการ พื้นฐานองค์กรเรียนรู้. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: เอ็กซ์เปอร์เน็ท.
เชาวนี นาโควงศ์. (2551). สมรรถนะการปฏิบัติงานของครูในโรงเรียนการศึกษาพิเศษ สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต). มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
นิตยา สำเร็จผล. (2547). การพัฒนาตัวบ่งชี้การเรียนรู้ตลอดชีวิต. (ปริญญานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
เนตรพัณณา ยาวิราช. (2546). การจัดการสมัยใหม่: Modern management. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: เซ็นทรัลเอ็กซเพรส.
วิโรจน์ สารรัตนะ. (2548). ผู้บริหารโรงเรียน: สามมิติการพัฒนาวิชาชีพสู่ความเป็นผู้บริหารที่มีประสิทธิภาพ. กรุงเทพฯ: ทิพย์วิสุทธิ์.
วิลาวัลย์ มาคุ้ม. (2549). การพัฒนาตัวบ่งชี้การจัดการความรู้ของครูในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดกระทรวงศึกษาธิการ. (วิทยานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
เศาวนิต เศาณานนท์. (2542). ภาวะผู้นำ. นครราชสีมา: สถาบันราชภัฏนครราชสีมา.
สมคิด สร้อยน้ำ. (2547). การพัฒนาตัวแบบองค์การแห่งการเรียนรู้ในโรงเรียนมัธยมศึกษา. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรดุษฎีบัณฑิต). ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
สมหวัง พิธิยานุวัฒน์. (2551). วิธีวิทยาการประเมินศาสตร์แห่งคุณค่า. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานปฏิรูปการศึกษา. (2545). แนวทางบริหารและการจัดการศึกษาในเขตพื้นที่การศึกษา และสถานศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักงานปฏิรูปการศึกษา.
สุภมาส อังศุโชติ และคณะ. (2551). สถิติวิเคราะห์สําหรับการวิจัยทางสังคมศาสตร์และพฤติกรรมศาสตร์: เทคนิคการใช้โปรแกรม LISREL. กรุงเทพฯ: มิสชั่น มีเดีย จํากัด.
สุรพงศ์ เอื้อศิริพรฤทธิ์. (2547). การพัฒนาตัวบ่งชี้รวมความเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ของสถานศึกษาขั้นพื้นฐานในจังหวัดภาคใต้. (วิทยานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
Garvin, D. A. (2003). Learning in Action. Boston: Harvard Business Press.
Hoy, W. K., & Miskel, C. G. (2005). Educational Administration: Theory, Research and Practice. New York: McGraw-Hill.
Kimbrough, R., & Nunnery, M. (1998). Educational Administration An Introduction. New York: Macmillan.
Lindeman, R. H., Merenda, P. F., & Gold, R. Z. (1980). Introduction to bivariate and multivariate analysis. Glenview, Illinois: Scott, Foresman and Company.
Lunenburg, F. C., & Ornstein, A. C. (2000). Educational Administration: Concept and Practices. (3rd ed.). Belmont: Wadsworth.
Marquardt, M. J. (1996). Building the Learning Organization: A System Approach to Quantum Improvement and Global Success. New York: McGraw-Hill.
Senge, P. M. (1990). The fifth discipline: The art and practice of the learning organization. London: Century Press.
