การพัฒนาการจัดกิจกรรมเสริมสร้างคุณลักษณะจิตสาธารณะสำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนาการจัดกิจกรรมการเสริมสร้างคุณลักษณะจิตสาธารณะสำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 และ 2) เปรียบเทียบคุณลักษณะจิตสาธารณะของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 ก่อนและหลังการจัดกิจกรรมเสริมสร้างคุณลักษณะจิตสาธารณะ ตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย คือ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2563 โรงเรียนบ้านป่าแดง (วันรัตตวิทยา) อำเภอเมืองแพร่ จังหวัดแพร่ จำนวน 15 คน ได้จากการสุ่มแบบกลุ่ม (Cluster Random Sampling) เครื่องมือที่ใช้คือ กิจกรรมเสริมสร้างจิตสาธารณะสำหรับนักเรียนระดับประถมศึกษาและแบบประเมินคุณลักษณะจิตสาธารณะ 2 ลักษณะ คือ แบบประเมินพฤติกรรม และแบบวัดเชิงสถานการณ์ วิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ทดสอบค่าที และร้อยละของพัฒนาการ
ผลการวิจัยพบว่า
1. กิจกรรมเสริมคุณลักษณะสร้างจิตสาธารณะที่ผู้วิจัยพัฒนาขึ้น ประกอบด้วยกิจกรรม 4 กิจกรรม คือ กิจกรรมที่ 1 ห้องเรียนในฝัน กิจกรรมที่ 2 โรงเรียนสีขาว กิจกรรมที่ 3 ชุมชนสามัคคีและกิจกรรมที่ 4 แก้ปัญหาขยะในโรงเรียน ทุกกิจกรรมเน้นการปฏิบัติ 5 ขั้นตอน คือ 1) ขั้นการรับรู้ 2) ขั้นตอบสนอง 3) ขั้นเห็นคุณค่า 4) ขั้นจัดระบบ 5) ขั้นเกิดกิจนิสัย ค่าดัชนีความสอดคล้อง (IOC)
พบว่า มีคะแนนเฉลี่ยอยู่ระหว่าง 0.67-1.00
2. นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 ที่ได้รับการจัดกิจกรรมมีคุณลักษณะจิตสาธารณะหลังการจัดกิจกรรมสูงกว่าก่อนการจัดกิจกรรม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และมีร้อยละของพัฒนาการอยู่ในระดับสูง
Article Details
เอกสารอ้างอิง
จิตรลดา ทองอันตัง และคณะ. (2559). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้วิทยาศาสตร์ตาม แนวคิดการเรียนรู้โดยการรับใช้สังคมร่วมกับแนวคิดการเรียนรู้เชิงสถานการณ์เพื่อ เสริมสร้างจิตสาธารณะความสามารถในการถ่ายโยงการเรียนรู้และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนสำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต, 12(2), 26-56.
จุฑาพร นาครอด. (2554). ปัจจัยเชิงสาเหตุทส่งผลต่อการมีจิตสาธารณะของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 ในเขตพื้นที่การศึกษากรุงเทพมหานคร. (วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร.
ชัยวัฒน์ สุทธิรัตน์. (2552). ความหมายของจิตสาธารณะ. เข้าถึงได้จาก http://www.etheses.rbru.ac.th/pdf-uploads/thesis-228-file06-2017-02-17-10-31-27.pdf
_______. (2553). สอนเด็กให้มีจิตสาธารณะ. กรุงเทพฯ: วีพรินท์ (1991) จํากัด.
ทิศนา แขมมณี. (2550). การพัฒนาคุณธรรม จริยธรรม และค่านิยม: ทฤษฎีสู่การปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: เมธีทิปส์.
ธิดาชนก วงค์พิทักษ์. (2556). ปัจจัยจิตสังคมที่ส่งผลต่อพฤติกรรมจิตอาสาของนิสิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร. (วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร.
นิรมล มาลัย. (2554). จิตสาธารณะและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิทยาศาสตร์ เรื่องสิ่งมีชีวิตกับสิ่งแวดล้อมของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ที่สอนโดยการเสริมสร้างกิจกรรมพัฒนาจิตสาธารณะ. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
เพ็ญฏระการ ดามัน. (2559). ผลการจัดการเรียนรู้ตามแนวคิดวิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี และสังคมที่มีต่อจิตสาธารณะและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาวิทยาศาสตร์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
วิจารณ์ พาณิช. (2555). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสดศรี สฤษดิ์วงศ์.
สมปอง ช่วยพรม และวารีรัตน์ แก้วอุไร. (2559). การพัฒนารูปแบบกิจกรรมเสริมสร้างจิตสาธารณะตาม หลักการเรียนรู้แบบรับใช้สังคมสำหรับนักเรียนระดับประถมศึกษา. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏลําปาง, 5(2), 133-146.
อัญชลิกา ผิวเพชร. (2555). ปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีอิทธิพลต่อจิตสาธารณะของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 ในเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบน. (วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต). มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
