ปัจจัยที่มีผลต่อประสิทธิผลการจัดการศึกษาของสถานศึกษาบนพื้นที่สูงที่สอดคล้องกับภูมิวัฒนธรรม กรณีศึกษาโรงเรียนในพื้นที่สูงจังหวัดเชียงใหม่
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อประสิทธิผลการจัดการศึกษาสถานศึกษาบนพื้นที่สูง ที่สอดคล้องกับภูมิวัฒนธรรมโรงเรียนในพื้นที่สูงจังหวัดเชียงใหม่ ผู้วิจัยใช้หลักการวิจัยผสมผสาน ใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงปริมาณเป็นวิธีหลักเพื่อให้เกิดความชัดเจนของข้อมูล ใช้วิธีวิจัยเชิงคุณภาพเป็นวิธีเสริม ประชากรคือ ผู้บริหารโรงเรียนในพื้นที่สูงจังหวัดเชียงใหม่ จำนวน 171 คน โดยเลือกสุ่มตัวอย่างแบบ เจาะจง วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์ถดถอยพหุคุณ
ผลการวิจัยพบว่า ระดับประสิทธิผลการจัดการศึกษาสถานศึกษาบนพื้นที่สูงที่สอดคล้องกับภูมิวัฒนธรรมเรียงจากมากไปหาน้อยคือ มีจิตสำนึกไม่ทิ้งถิ่นฐาน อยู่ในระดับมาก ( = 4.08) รองลงมาคือ มีบทบาทในการสืบสานและดำรงวัฒนธรรม อยู่ในระดับมาก (
= 4.00) รองลงมาคือ สามารถพึ่งตัวเองได้ อยู่ในระดับมาก (
= 3.83) รองลงมาคือ สร้างอาชีพในท้องถิ่น อยู่ในระดับมาก (
= 3.76)
รองลงมาคือ มีบทบาทในการพัฒนาท้องถิ่น อยู่ในระดับมาก ( = 3.76) รองลงมาคือ มีทักษะเพียงพอในการประกอบอาชีพ อยู่ในระดับมาก ( = 3.71) รองลงมาคือ มีความรู้ทางวิชาการ ผลคะแนนเฉลี่ยย้อนหลัง O - Net พัฒนาสูงขึ้น อยู่ในระดับมาก (
= 3.44) ปัจจัยที่มีผลต่อประสิทธิผลการจัดการศึกษาสถานศึกษาพื้นที่สูงที่สอดคล้องกับภูมิวัฒนธรรม เรียงลำดับจากค่าอิทธิพลเชิงสาเหตุมากไปหาน้อย คือ การบริหารและการจัดการ ภาวะเศรษฐกิจ คุณภาพครู ความสัมพันธ์กับชุมชน ความเหมาะสมของหลักสูตรฯ โดยมีอิทธิพลเชิงสาเหตุเท่ากับ 0.289, 0.271, 0.237, 0.130 และ 0.135
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ทิภาวรรณ เลขวัฒนะ. (2551). การพัฒนารูปแบบการประกันคุณภาพ ภายในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน ด้วยวิธีการเทียบเคียงสมรรถนะ. พิษณุโลก: มหาวิทยาลัยนเรศวร.
พระมหาสรพงษ์ การุญ. (2551). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จในการจัดการศึกษาโรงเรียนพระปริยัติธรรมแผนกบาลี กรณีศึกษา โรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกบาลี วัดตากฟ้า อำเภอตากฟ้า จังหวัดนครสวรรค์. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.
มนทิพย์ ทรงกิติพิศาล. (2552). ปัจจัยที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการบริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐานระดับมัธยมศึกษาในพื้นที่ภาคใต้ของประเทศไทย. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ไมตรี บุญทศ. (2554). การพัฒนารูปแบบการบริหารเพื่อการประกันคุณภาพภายในที่ส่งผลต่อคุณภาพโรงเรียน สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต). อุบลราชธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี.
ศูนย์การศึกษาทางไกลไทยคม. (2556). กระบวนการเรียนรู้ตามอัธยาศัย เพื่อความเข้มแข็งของชุมชน. กรุงเทพฯ: กรมการศึกษานอกโรงเรียน กระทรวงศึกษาธิการ.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2552). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: ชุมชนสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
สำนักงานส่งเสริมการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัย. (2553). คู่มือการปฏิบัติงานครูประจำศูนย์การเรียนชุมชน. เชียงใหม่: ศูนย์การศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัยอำเภออมก๋อย.
สำนักบริหารยุทธศาสตร์และบูรณาการ. (2555). เอกสารประกอบการประชุมโครงการพัฒนาศักยภาพองค์กร สำนักบริหารยุทธศาสตร์และบูรณาการการศึกษาที่ 1-13 และกรุงเทพฯ. เชียงใหม่: สำนักบริหารยุทธศาสตร์และบูรณาการ.
อำนวย มีศรี. (2555). ศึกษาองค์ประกอบที่สัมพันธ์กับประสิทธิผลการประกันคุณภาพภายในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาศรีสะเกษ. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต). อุบลราชธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี.
Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. (3rd ed). New York: Harper and Row Publications.
