การจัดการเรียนรู้แบบจิตตปัญญาศึกษาผสมผสานการเรียนรู้จากการปฏิบัติ เพื่อเสริมสร้างความสามารถในการพัฒนาหลักสูตร
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาการจัดการเรียนรู้แบบจิตตปัญญาศึกษาผสมผสานการเรียนรู้จากการปฏิบัติ เพื่อเสริมสร้างความสามารถในการพัฒนาหลักสูตร 2) ศึกษาความสามารถในการพัฒนาหลักสูตร และความพึงพอใจของนักศึกษาที่มีต่อการจัดการเรียนรู้แบบจิตตปัญญาศึกษาผสมผสานการเรียนรู้จากการปฏิบัติ เพื่อเสริมสร้างความสามารถในการพัฒนาหลักสูตร เป็นการวิจัยเชิงทดลอง ด้วยวิธีเลือกแบบเจาะจงกลุ่มตัวอย่างคือ นักศึกษาระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ ที่ลงทะเบียนรายวิชาปรัชญาการศึกษาและการพัฒนาหลักสูตรอาชีวศึกษา ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2563 จำนวน 32 คน เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ ตามแบบของลิเคิร์ท ประกอบด้วย แบบประเมินความเหมาะสม และความสอดคล้องเพื่อใช้ประเมินประสิทธิภาพของกิจกรรม แบบประเมินความสามารถในการพัฒนาหลักสูตรและแบบสอบถามเพื่อใช้ในการประเมินความพึงพอใจ สถิติที่ใช้ ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าคะแนนเฉลี่ย ค่าความเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการเปรียบเทียบค่าคะแนนเฉลี่ยด้วยการทดสอบที (t-test for dependent samples)
ผลการวิจัยพบว่า
1. การจัดการเรียนรู้แบบจิตตปัญญาศึกษาผสมผสานการเรียนรู้จากการปฏิบัติ เพื่อเสริมสร้างความสามารถในการพัฒนาหลักสูตร มีกระบวนการเรียนรู้ 5 ขั้น ได้แก่ ขั้นที่ 1 การฟังอย่างลึกซึ้ง ขั้นที่ 2 วางแผนการปฏิบัติงานอย่างใคร่ครวญ ขั้นที่ 3 ปฏิบัติงานด้วยการพิจารณาไตร่ตรอง ขั้นที่ 4 การเฝ้ามองเห็นตามที่เป็นจริง และขั้นที่ 5 การเรียนรู้จากประสบการณ์จริงในการทำงานผลการประเมินความเหมาะสมและสอดคล้องของผู้เชี่ยวชาญ พบว่า มีคุณภาพสามารถนำไปใช้ในสถานการณ์จริงได้
2. ความสามารถในการพัฒนาหลักสูตรของนักศึกษา พบว่า นักศึกษาหลังได้รับการจัดการเรียนรู้มีค่าคะแนนเฉลี่ยความสามารถในการพัฒนาหลักสูตรสูงกว่าเกณฑ์ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 โดยภาพรวมมีความพึงพอใจต่อการจัดการเรียนรู้อยู่ในระดับมากที่สุดสูงกว่าเกณฑ์ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เพื่อให้เป็นไปตามกฎหมายลิขสิทธิ์ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องลงลายมือชื่อในแบบฟอร์มใบมอบลิขสิทธิ์บทความ ให้แก่วารสารฯ พร้อมกับบทความต้นฉบับที่ได้แก้ไขครั้งสุดท้าย นอกจากนี้ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องยืนยันว่าบทความ ต้นฉบับที่ส่งมาตีพิมพ์นั้น ได้ส่งมาตีพิมพ์เฉพาะในวารสาร วิชาการธรรม ทรรศน์ เพียงแห่งเดียวเท่านั้น หากมีการใช้ ภาพหรือตารางของผู้นิพนธ์อื่นที่ปรากฏในสิ่งตีพิมพ์อื่นมาแล้ว ผู้นิพนธ์ต้องขออนุญาตเจ้าของลิขสิทธิ์ก่อน พร้อมทั้ง แสดงหนังสือที่ได้รับการยินยอมต่อบรรณาธิการ ก่อนที่บทความจะได้รับการตีพิมพ์เอกสารอ้างอิง
คัทรียา รัตนวิมล และคณะ. (2563). ผลการใช้รูปแบบการเรียนการสอน S SMILE Model ตามแนวคิดจิตตปัญญาศึกษาเพื่อพัฒนาทักษะ 5 ด้านของนิสิตพยาบาล ตามกรอบมาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษาแห่งชาติ. วารสารพยาบาลทหารบก, 21(2), 262-272.
จิรัฐกาล พงศ์ภคเธียร. (2550). การวิจัยและพัฒนาจิตตปัญญาศึกษาในสถาบันอุดมศึกษาไทย. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ประเวศ วะสี. (2553). คำบรรยายเรื่อง การศึกษาที่พาชาติออกจากวิกฤติ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยฺตฺโต). (2546). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. เข้าถึงได้จาก https://84000.org/tipitaka/dic/d_item.php?i=93
พระศุภเดช ธมฺมธโร (สัตถาผล), สมควร นามสีฐาน และประยูร แสงใส. (2564). การพัฒนาชุดการสอนเรื่อง อิทธิบาท 4 สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนห้วยยางวิทยาสรรพ์ จังหวัดขอนแก่น. วารสารวิชาการธรรมทรรศน์, 21(2), 65-74.
พิณสุดา สิริธรังศรี. (2557). การยกระดับคุณภาพ ครูไทยในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: สำนักงานส่งเสริมสังคมแห่งการเรียนรู้และคุณภาพเยาวชน.
ภวิกา ภักษา. (2563). จิตตปัญญาศึกษา: การจัดการเรียนรู้สำหรับผู้เรียนในระดับอุดมศึกษา. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 14(4), 7-18.
มะลิวัน สมศรี และคณะ. (2558). การพัฒนาคู่มือพัฒนาสมรรถนะทางวิชาการของครูผู้สอนในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุดรธานี เขต 2. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 9(พิเศษ), 542-557.
ยูนิเซฟ ประเทศไทย. (2563). รายงานเบื้องต้น การสำรวจผลกระทบและความต้องการของเด็กและเยาวชนในสถานการณ์โควิด-19 ผลสำรวจออนไลน์ ระหว่างวันที่ 20 มีนาคม ถึง 10 เมษายน 2563. เข้าถึงได้จาก https://www.unicef.org/thailand/th/media/4031/file
วรวรรณ วาณิชย์เจริญชัย. (2553). การเรียนรู้จากการปฏิบัติ: การประยุกต์ใช้ในการเรียนการสอน. Journal of Nursing Science, 28(4), 36-44.
วิจักขณ์ พานิช. (2550). เรียนรู้ด้วยใจอย่างใคร่ครวญ การศึกษาดั่งเส้นทางแสวงหาทางจิตวิญญาณ. กรุงเทพฯ: สวนเงินมีนา.
สำเริง บุญเรืองรัตน์. (2558). การเรียนรู้จากการปฏิบัติ. สารานุกรมศึกษาศาสตร์ คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 49, 57-59.
