การพัฒนาหลักสูตรภูมิปัญญาท้องถิ่นไทยพวนสำหรับเด็กปฐมวัย อำเภอบ้านผือ จังหวัดอุดรธานี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) สร้างหลักสูตรภูมิปัญญาท้องถิ่นไทยพวนสำหรับเด็กปฐมวัยอำเภอบ้านผือ จังหวัดอุดรธานี และ 2) ศึกษาผลการใช้หลักสูตรภูมิปัญญาท้องถิ่นไทยพวนสำหรับเด็กปฐมวัย ได้แก่ 1) พัฒนาการด้านการเรียนและความรู้สึกภาคภูมิใจในท้องถิ่นตนเองของเด็กปฐมวัย 2) ประเมินความพึงพอใจของผู้ปกครองมีต่อหลักสูตรภูมิปัญญาท้องถิ่นไทยพวนสำหรับเด็กปฐมวัย 3) ประเมินความพึงพอใจของครูปฐมวัยที่มีต่อการใช้หลักสูตรภูมิปัญญาท้องถิ่นไทยพวน เป็นการวิจัยและพัฒนา กลุ่มตัวอย่างได้แก่เด็กปฐมวัยอายุ 5-6 ปี ชั้นอนุบาล2 จำนวน 127 คนได้มาโดยการเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ หลักสูตรภูมิปัญญาท้องถิ่นไทยพวนสำหรับเด็กปฐมวัยอำเภอบ้านผือ จังหวัดอุดรธานี แบบประเมินพัฒนาการด้านการเรียนและความรู้สึกภาคภูมิใจในท้องถิ่นตนเองของเด็กปฐมวัย และแบบประเมินความพึงพอใจต่อการใช้หลักสูตรสถิติที่ใช้ในการวิเคราะข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการวิจัยพบว่า
1. หลักสูตรภูมิปัญญาท้องถิ่นไทยพวนที่สร้างขึ้นมีเนื้อหา 6 กลุ่ม ภูมิปัญญาท้องถิ่น
2. พัฒนาการด้านการเรียนและความรู้สึกภาคภูมิใจในท้องถิ่นตนเองของเด็กปฐมวัยพบว่าหลักสูตรมีความสอดคล้องกันกับผู้เรียนเนื้อหาและกิจกรรมเหมาะสมกับวัยของผู้เรียนและส่งเสริมต่อพัฒนาการของผู้เรียนครบทั้ง 4 ด้าน คือ ร่างกาย อารมณ์-จิตใจ สังคมและสติปัญญาส่งผลให้ผู้เรียนเกิดความรักความภาคภูมิใจในท้องถิ่นไทยพวนอำเภอบ้านผือ จังหวัดอุดรธานี ความพึงพอใจของผู้ปกครองมีต่อการใช้หลักสูตรภูมิปัญญาท้องถิ่นไทยพวนสำหรับเด็กปฐมวัย ในภาพรวมอยู่ในระดับมากมีค่าเฉลี่ย 4.33 และความพึงพอใจของครูปฐมวัยมีต่อการใช้หลักสูตรภูมิปัญญาท้องถิ่นไทยพวนสำหรับเด็กปฐมวัย ในภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุดมีค่าเฉลี่ย 4.62
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เพื่อให้เป็นไปตามกฎหมายลิขสิทธิ์ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องลงลายมือชื่อในแบบฟอร์มใบมอบลิขสิทธิ์บทความ ให้แก่วารสารฯ พร้อมกับบทความต้นฉบับที่ได้แก้ไขครั้งสุดท้าย นอกจากนี้ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องยืนยันว่าบทความ ต้นฉบับที่ส่งมาตีพิมพ์นั้น ได้ส่งมาตีพิมพ์เฉพาะในวารสาร วิชาการธรรม ทรรศน์ เพียงแห่งเดียวเท่านั้น หากมีการใช้ ภาพหรือตารางของผู้นิพนธ์อื่นที่ปรากฏในสิ่งตีพิมพ์อื่นมาแล้ว ผู้นิพนธ์ต้องขออนุญาตเจ้าของลิขสิทธิ์ก่อน พร้อมทั้ง แสดงหนังสือที่ได้รับการยินยอมต่อบรรณาธิการ ก่อนที่บทความจะได้รับการตีพิมพ์เอกสารอ้างอิง
กิตติศักดิ์ คนแรงดี. (2559). การพัฒนาหลักสูตรท้องถิ่น กลุ่มสาระการเรียนรู้ศิลปะ ระดับมัธยมศึกษาตอนต้นเรื่อง ผ้าทอไทยทรงดำในบริบทร่วมสมัยของจังหวัดสุพรรณบุรี. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณทิต). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
คธาวุฒิ สมทรง. (2563). การพัฒนาหลักสูตรท้องถิ่น เรื่อง มะพร้าวทับสะแกของโรงเรียนวัดหนองหอย จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ โดยใช้กระบวนการวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม. วารสารวิจัยและพัฒนาหลักสูตร, 10(1), 1-15.
ฆนัท ธาตุทอง. (2550). การพัฒนาหลักสูตรท้องถิ่น. นครปฐม: เพชรเกษมการพิมพ์.
เฉลียว ดอนกวนเจ้า, ภูษิต บุญทองเถิง และประสพสุข ฤทธิเดช. (2559). การพัฒนาหลักสูตรท้องถิ่นเรื่องการเสริมสร้างค่านิยมรักความเป็นไทยด้านการแสดงหมอลำเรื่องต่อกลอนของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษา. วารสารครุศาสตร์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร, 2(1), 9-17.
นาถยา แก้วเมฆ, สุพจน์ เกิดสุวรรณ์, สุดาพร พงษ์พิษณุ และวลัยพรรณ บุญมี. (2564). การพัฒนาหลักสูตรประเพณีและวัฒนธรรมไทยทรงดำกลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรม สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5. วารสารวิชาการศึกษาศาสตร์ ศรีนครินทรวิโรฒ, 22(2), 48-63.
ปัญจพล ไพรหลวง. (2565). การมีส่วนร่วมของคณะกรรมการสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน โรงเรียนในกลุ่มเครือข่ายโสมสำราญ สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุดรธานี เขต 4. วารสารมจร อุบลปริทรรศน์, 7(1), 111-126.
ปัณฉัตร หมอยาดี. (2562). วิธีการสืบทอดวัฒนธรรมของชาวไทยพวนในอำเภอบ้านผือ จังหวัดอุดรธานี. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ปิยะมาศ ทองเปลว และอำนาจ ชนะวงศ์. (2561). การพัฒนาโปรแกรมเสริมสร้างสมรรถนะการจัดการเรียนรู้ของครูปฐมวัยสำหรับสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุดรธานี เขต 4. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 12(2), 156-168.
พรกมล สุมงคล, ปราโมทย์ จันทร์เรือง และเนติ เฉลยวาเรศ. (2555). การพัฒนาหลักสูตรท้องถิ่นเรื่องอาหารจากบัวสาย กลุ่มสาระการเรียนรู้การงานอาชีพและเทคโนโลยีสำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 อำเภอบางปลาม้า จังหวัดสุพรรณบุรี. วารสารสังคมศาสตร์วิจัย, 3(2), 5-25.
รัชฎาภรณ์ ทีปสว่าง. (2553). ความคาดหวังของผู้ปกครองในการจัดการศึกษาระดับปฐมวัยของตำบลโนนทอ อำเภอบ้านผือ จังหวัดอุดรธานี. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต.
ศศิธร อินตุ่น, วีระศักดิ์ ชมพูคำ และอรทัย อินตา. (2563). การบูรณาการภูมิปัญญาท้องถิ่น: การพัฒนาหลักสูตรภูมิปัญญาท้องถิ่นสําาหรับจัดกิจกรรมเสริมทักษะในโรงเรียนประถมศึกษา อําเภอดอยหล่อ จังหวัดเชียงใหม่. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 14(1), 260-273.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุดรธานี เขต 4. (2562). แผนพัฒนาการศึกษาสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุดรธานี เขต 4 ระยะ 3 ปี. กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.
สุชาดา น้ำใจดี. (2561). คุณลักษณะของสื่อบุคคลกับการถ่ายทอดภูมิปัญญาท้องถิ่น. วารสารชุมชนวิจัย, 12(3), 1-13.
อรทัย ภู่หงส์, สุทธิพงศ์ ผดุง และธีระดา ภิญโญ. (2557). การพัฒนาหลักสูตรปฐมวัย กรณีศึกษา โรงเรียนเทศบาลป้อมแผลงไฟฟ้า จังหวัดสมุทรปราการ. วารสารบัณฑิตศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 1(2), 95-102.
อรุณี หรดาล. (2562). ภูมิปัญญาท้องถิ่นกับพัฒนาการเด็กปฐมวัย. วารสารสักทอง:มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 25(2), 1-11.
Armstrong, D. G. (1989). Developing and documenting the curriculum. Boston: Allyn and Bacon.
Hongphu, O., Boonphadung, S. and Pinyo, T. (2014). The Development of Curriculum for Early Childhood Chidren: A Case Study of Tessaban Pomplangfaifa School in Samuthaprakan. SSRU Graduate Studies Journal Suan Sunandha Rajabhat University, 1(2), 95-102.
