การบริหารจัดการตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงในเทศบาลตำบลเมืองสรวง อำเภอเมืองสรวง จังหวัดร้อยเอ็ด
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความเป็นเศรษฐกิจพอเพียงของเทศบาลตำบลเมืองสรวง 2) ศึกษาการประยุกต์ใช้ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงในการบริหารจัดการองค์กรของเทศบาลตำบลเมืองสรวง เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ใช้วิธีดำเนินการศึกษาแบบการวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม รวบรวมข้อมูลจากกลุ่มผู้ให้ข้อมูลสำคัญและผู้ร่วมดำเนินการวิจัยแบบมีส่วนร่วม โดยการเลือกอย่างเจาะจงจำนวน 35 คน ได้แก่ ผู้บริหารและบุคลากรของเทศบาล 20 คน และกลุ่มประชาชน 15 คน รวมทั้งเอกสารหลักฐานเชิงประจักษ์ที่เกี่ยวข้อง โดยนำข้อมูลที่ได้มาวิเคราะห์เนื้อหา จัดหมวดหมู่ ตีความ และนำเสนอผลการศึกษาด้วยการพรรณนาเชิงวิเคราะห์
ผลการวิจัยพบว่า
1. เทศบาลตำบลเมืองสรวงมีความเป็นเศรษฐกิจพอเพียงใน ด้านการบริหารงาน ด้านการวางแผนและจัดทำแผน ด้านการทำงานเพื่อส่งต่อจากรุ่นสู่รุ่น ด้านการบริหารงานภายในให้เป็นองค์กรแห่งความสุข ด้านการบริหารงานภายในให้เป็นองค์กรแห่งประโยชน์สุข
2. เทศบาลตำบลเมืองสรวงสามารถประยุกต์ใช้ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง คือ การบริหารงานอย่างโปร่งใสมีธรรมาภิบาล ไม่แสวงหาประโยชน์ ไม่ดำเนินงานที่ผิดกฎหมาย ไม่มีเรื่องร้องเรียน มีการตกลงราคาและประกวดราคาในการจัดซื้อจัดจ้างที่โปร่งใส การวางแผนและจัดทำแผนแบบมีส่วนร่วมของภาคประชาชนในทุกขั้นตอน มีการประกาศแผนพัฒนาประจำปี มีการรายงานการใช้จ่ายงบประมาณรายเดือนเผยแพร่แก่สาธารณชนในหลายช่องทาง การวางแผนการทำงานเพื่อส่งต่อจากรุ่นสู่รุ่น โดยสนับสนุนให้เกิดกลุ่มเยาวชนที่ทำงานอย่างต่อเนื่อง โดยบรรจุโครงการของกลุ่มเยาวชนไว้ในแผนงบประมาณรายจ่ายเป็นประจำทุกปี การบริหารงานภายในให้เป็นองค์กรแห่งความสุข มีการจัดการความรู้ด้วยการพูดคุยกันเป็นประจำทุกเดือน บุคลากรมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน รักสามัคคี ช่วยเหลือกัน อยู่ร่วมกันด้วยความสุข และการบริหารงานภายในให้เป็นองค์กรแห่งประโยชน์สุข สามารถลดค่าใช้จ่ายด้านค่าจ้างบุคลากร เพื่อนำเงินเหลือไปใช้จ่ายในการพัฒนาด้านอื่นๆ
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เพื่อให้เป็นไปตามกฎหมายลิขสิทธิ์ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องลงลายมือชื่อในแบบฟอร์มใบมอบลิขสิทธิ์บทความ ให้แก่วารสารฯ พร้อมกับบทความต้นฉบับที่ได้แก้ไขครั้งสุดท้าย นอกจากนี้ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องยืนยันว่าบทความ ต้นฉบับที่ส่งมาตีพิมพ์นั้น ได้ส่งมาตีพิมพ์เฉพาะในวารสาร วิชาการธรรม ทรรศน์ เพียงแห่งเดียวเท่านั้น หากมีการใช้ ภาพหรือตารางของผู้นิพนธ์อื่นที่ปรากฏในสิ่งตีพิมพ์อื่นมาแล้ว ผู้นิพนธ์ต้องขออนุญาตเจ้าของลิขสิทธิ์ก่อน พร้อมทั้ง แสดงหนังสือที่ได้รับการยินยอมต่อบรรณาธิการ ก่อนที่บทความจะได้รับการตีพิมพ์เอกสารอ้างอิง
โฆสิต ปั้นเปี่ยมรัษฎ์. (2561). แนวทางการพัฒนาประเทศตามปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง. เข้าถึงได้จาก http://www.stabundamrong.go.th/web/book/50/b5_50.pdf
ไชยรัตน์ เจริญสินโอฬาร. (2545). วาทกรรมการพัฒนา. กรุงเทพฯ: วิภาษา.
เบญจวรรณ บุญโทแสง และคณะ. (2563). การศึกษาระดับความเป็นเศรษฐกิจพอเพียงของเทศบาลตำบลท่าม่วง อำเภอเสลภูมิ จังหวัดร้อยเอ็ด. วารสารสังคมศาสตร์ นิติรัฐศาสตร์, 4(2), 23-50.
มูลนิธิชัยพัฒนา. (2565). ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง. เข้าถึงได้จาก https://www.chaipat.or.th
สำนักงานคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามการทุจริตแห่งชาติ. (2564). ประกาศสำนักงาน ป.ป.ช. เรื่อง ผลการประเมินคุณธรรมและความโปร่งใสในการดำเนินงานของหน่วยงานภาครัฐ. เข้าถึงได้จาก https://www.nacc.go.th/files/article/attachments/26857036e7085734a4d4834680908add1ecde24.pdf
สุรยุทธ์ จุลานนท์. (2561). เอกสารการประชุมชี้แจงแนวทางการพัฒนาประเทศตามปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง. เข้าถึงได้จาก http://www.stabundamrong.go.th/web/book/50/b5_50.pdf
อภิชัย พันธเสน และคณะ. (2560). ยั่งยืน มีความสุขจากประโยชน์สุขด้วยเศรษฐกิจพอเพียง: หนึ่งทศวรรษครึ่งแห่งการวิจัยเพื่อขับเคลื่อนเศรษฐกิจพอเพียง (2547-2559). กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.).
Best, S. (2001). A Beginner’s Guide to Social Theory. London: Sage.
Ritzer, G. (1993). The McDonaldization of Society: An Investigation into the Changing Character of Contemporary Social Life. London: Sage.