การวิเคราะห์วิชาโหราศาสตร์ที่มีอิทธิพลต่อคุณภาพชีวิตของประชาชนในจังหวัดขอนแก่น

Main Article Content

อภิญญา สาริพันธ์
พระครูภาวนาโพธิคุณ
จรัส ลีกา

บทคัดย่อ

 การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาวิชาโหราศาสตร์ 2) ศึกษาวิชาโหราศาสตร์ที่มีอิทธิพลต่อคุณภาพชีวิตของประชาชนจังหวัดขอนแก่น 3) วิเคราะห์วิชาโหราศาสตร์ที่มีอิทธิพลต่อคุณภาพชีวิตของประชาชนในจังหวัดขอนแก่น เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ศึกษาข้อมูลจากเอกสารปฐมภูมิ และทุติยภูมิ มีผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 35 คน วิเคราะห์ข้อมูลเชิงพรรณนาตามหลักอุปนัยวิธี
ผลการวิจัยพบว่า
1. วิชาโหราศาสตร์เป็นวิชาที่ว่าด้วยการพยากรณ์โชคชะตาของมนุษย์ และปรากฏการณ์ต่างๆ ของโลก โดยอาศัยตำแหน่งของดวงดาวต่างๆ บนท้องฟ้าเป็นเครื่องชี้แล้วจดบันทึกไว้เป็นสถิติ ซึ่งมีอิทธิพลต่อการดำเนินชีวิตของมนุษย์ มีเนื้อหาประกอบด้วย 1) ความเป็นมา 2) ความหมาย 3) วิวัฒนาการ 4) จักรวาลวิทยา 5) องค์ประกอบของโหราศาสตร์ 6) ประเภทของโหราศาสตร์ 7) ข้อห้ามในการพยากรณ์
2. วิชาโหราศาสตร์มีอิทธิพลต่อคุณภาพชีวิตของประชาชนในจังหวัดขอนแก่น 3 ด้าน 1) ด้านความเชื่อ 2) ด้านพิธีกรรม 3) ด้านการดำเนินชีวิต ทั้ง 3 ด้านนี้จะมีอิทธิพลต่อคุณภาพชีวิตในแง่ปัจเจกบุคคล และสังคม
3. การวิเคราะห์วิชาโหราศาสตร์ฯ แบ่งเป็น 2 ลักษณะคือ 1) ด้านความเชื่อ พบว่า วิชาโหราศาสตร์มีส่วนสัมพันธ์กับวิถีชีวิตตั้งแต่เกิดจนตายที่ส่งผลต่อคุณภาพชีวิต เช่น การตั้งชื่อ การหาฤกษ์ยาม การประกอบพิธีกรรม และพิธีปฏิบัติต่อคนตาย ร่วมถึงการดำเนินชีวิต เช่น การปลูกบ้านเรือน การแต่งงาน 2) ด้านความรู้ พบว่า (1) กลุ่มเหตุผลนิยม สมรรถนะทางความคิดของมนุษย์ในการได้มาซึ่งความรู้ กลุ่มความเชื่อ และกลุ่มพิธีกรรม เกิดจากเหตุผลที่เป็นส่วนสืบเนื่องมาจากความเชื่อในส่วนปัจเจกบุคคล (2) กลุ่มประสบการณ์นิยม พบว่า กลุ่มคำนวณ กลุ่มพยากรณ์ เป็นกลุ่มที่ได้ความรู้จากประสบการณ์ด้วยการจดบันทึกเป็นสถิติ แล้วนำสถิติมาวิเคราะห์เพื่อการทำนายปรากฏการณ์ในอนาคต

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
สาริพันธ์ อ. ., พระครูภาวนาโพธิคุณ, & ลีกา จ. (2022). การวิเคราะห์วิชาโหราศาสตร์ที่มีอิทธิพลต่อคุณภาพชีวิตของประชาชนในจังหวัดขอนแก่น. วารสารวิชาการธรรมทรรศน์, 22(2), 113–124. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/dhammathas/article/view/254402
ประเภทบทความ
บทความวิจัย (Research Article)

เอกสารอ้างอิง

ธวัช ปุณโณทก. (2528). ความเชื่อพื้นบ้านอันสัมพันธ์กับชีวิตในสังคมอีสานในวัฒนธรรมพื้นบ้าน. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

บุญชัย มาลัยศิริรัตน์. (2533). โหราศาสตร์กับนโยบายศาสตร์: ศึกษาการนำโหราศาสตร์เข้ามาช่วยในการตัดสินใจของนักบริหาร. (วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ประมวณ วรรณโชติผาเวช. (2551). การประเมินความแม่นยำของโหราศาสตร์ไทยในการพยากรณ์ลักษณะส่วนบุคคล และพฤติกรรมในการทำงาน. (การศึกษาค้นคว้าอิสระบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต). เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

พระยาบริรักษ์เวชการ. (2535). หลักโหราศาสตร์ทั่วไปมูลฐานของโหราศาสตร์และประโยชน์ของการศึกษาโหราศาสตร์มรดกแห่งโหรสยาม สมาคมโหรแห่งประเทศไทย. กรุงเทพฯ: มิตรสยาม.

มานพ นักการเรียน. (2555). พระพุทธศาสนากับความเชื่อเรื่องโหราศาสตร์. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย.

ยอดธง ทับทิวไม้. (2534). โหราศาสตร์ไทย (เรียนด้วยตัวเอง). กรุงเทพฯ: เดลฟี.

ราชบัณฑิตยสถาน. (2525). พจนานุกรมศัพท์ปรัชญา ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน.

สถิต ภาคมฤค และคณะ. (2560). คุณค่าทางวัฒนธรรมของโหราศาสตร์ชาติพันธุ์ในแอ่งสกลนคร. รมยสาร, 15(2), 67-74.

สุชา จันทร์เอม. (2524). จิตวิทยาสังคม. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.

อุเทนี มนเทียรทอง. (2534). โหราศาสตร์ไทยกับการวางแผนและควบคุมธุรกิจธนาคาร. (วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.