การสร้างกระบวนการการมีส่วนร่วมในการอนุรักษ์ป่าของพระสงฆ์และชุมชนตามแนววิถีพุทธในเขตเทศบาลตำบลห้วยยาง อำเภอกระนวน จังหวัดขอนแก่น
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาการมีส่วนร่วมในการอนุรักษ์ป่าของพระสงฆ์และประชาชน ตามแนววิถีพุทธ 2) ศึกษากระบวนการ การอนุรักษ์ป่าของพระสงฆ์และชุมชนตามแนววิถีพุทธของเทศบาลตำบลห้วยยาง อำเภอกระนวน จังหวัดขอนแก่น และ 3) ศึกษาการสร้างกระบวนการ การมีส่วนร่วมในการอนุรักษ์ป่าของพระสงฆ์และชุมชนตามแนววิถีพุทธในเขตเทศบาลตำบลห้วยยาง อำเภอกระนวน จังหวัดขอนแก่น เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยการวิเคราะห์เอกสารและการสัมภาษณ์กลุ่มเป้าหมาย จำนวน 30 รูป/คน วิเคราะห์ข้อมูลเชิงพรรณนา
ผลการวิจัยพบว่า
1. การอนุรักษ์ป่าแบบมีส่วนร่วมโดยการมีพระสงฆ์ชาวบ้าน หน่วยงานราชการและองค์กรเอกชน ร่วมกันในการอนุรักษ์ป่าโดยยึดประโยชน์ที่จะเกิดขึ้นในอนาคตการใช้ประโยชน์ร่วมกันอย่างมีส่วนร่วมตามแนววิถีพุทธประกอบไปด้วยลักษณะภูมิศาสตร์ ความเชื่อและศาสนา จิตสาธารณะและวิกฤตทางสังคมกับป่าและการสร้างเครือข่ายร่วมกับคนภายนอกชุมชนทั้งภาครัฐและองค์กรพัฒนาเอกชน
2. กระบวนการสร้างอนุรักษ์ป่าของพระสงฆ์ตามแนววิถีพุทธ ด้วยการแสดงบทบาทสำคัญต่อการดำรงอยู่ของชุมชนเนื่องจากชาวบ้านมองพระสงฆ์เป็นผู้เสียสละบำเพ็ญตน เพื่อประโยชน์ของประชาชน ผู้มีสติปัญญารอบรู้ ในด้านวิชาการต่างๆ
3. การสร้างกระบวนการ การมีส่วนร่วมในการอนุรักษ์ป่าของพระสงฆ์และชุมชนตามแนววิถีพุทธในเขตเทศบาลตำบลห้วยยาง อำเภอกระนวน จังหวัดขอนแก่น พระสงฆ์มีการอนุรักษ์และปลูกป่าตามหลักวิชาการ ป่าชุมชนใช้ประโยชน์ในการศึกษาปฏิบัติธรรมทั้งภาครัฐและคณะสงฆ์สนับสนุนขับเคลื่อนพลังบวร (บ้าน วัด โรงเรียน) การนำบุคคลภายนอกมาให้ความรู้และจัดเวทีเสวนาร่วมกับชุมชนอย่างต่อเนื่อง
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เพื่อให้เป็นไปตามกฎหมายลิขสิทธิ์ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องลงลายมือชื่อในแบบฟอร์มใบมอบลิขสิทธิ์บทความ ให้แก่วารสารฯ พร้อมกับบทความต้นฉบับที่ได้แก้ไขครั้งสุดท้าย นอกจากนี้ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องยืนยันว่าบทความ ต้นฉบับที่ส่งมาตีพิมพ์นั้น ได้ส่งมาตีพิมพ์เฉพาะในวารสาร วิชาการธรรม ทรรศน์ เพียงแห่งเดียวเท่านั้น หากมีการใช้ ภาพหรือตารางของผู้นิพนธ์อื่นที่ปรากฏในสิ่งตีพิมพ์อื่นมาแล้ว ผู้นิพนธ์ต้องขออนุญาตเจ้าของลิขสิทธิ์ก่อน พร้อมทั้ง แสดงหนังสือที่ได้รับการยินยอมต่อบรรณาธิการ ก่อนที่บทความจะได้รับการตีพิมพ์เอกสารอ้างอิง
กรมการศาสนา. (2539). คู่มือการปฏิบัติงานด้านศาสนา. กรุงเทพฯ: กรมการศาสนา.
ประสพสุข พันธ์ประยูร. (2535). บทบาทของพระสงฆ์ในการอนุรักษ์ทัพยากรป่าไม้ ในจังหวัดภาคเหนือของประเทศไทย. (วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
พรชุลี อาชวอำรุง และคณะ. (2549). โครงการศึกษาวิจัยการศึกษาทบทวนโครงการครู พระสอนศีลธรรมในโรงเรียน กรมการศาสนา กระทรวงวัฒนธรรม. (รายงานฉบับย่อ). กรุงเทพฯ: ชุมชนสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
พระเทพเวที (ประยุทธ์ ปยุตฺโต). (2534). พระกับป่ามีปัญหาอะไร. กรุงเทพฯ: เรือนแก้ว.
พระธรรมโกศาจารย์ (พุทธทาส อินฺทปญฺโญ). (2535). พระสงฆ์กับการอนุรักษ์ป่า. นิตยสารเสขิยธรรม, 9(2), 18.
พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2543). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์. (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระบูรกรณ์ บริบูรณ์. (2539). ป่าไม้ที่ปรากฏในคัมภีร์พุทธศาสนาและความเชื่อของชาวบ้าน. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหิดล.
พระมหาธีระวุฒิ ธีรธมฺโม (โสมเกษตรินทร์). (2543). บทบาทของพระสงฆ์สื่อบุคคลในการชี้นำและปลูกจิตสำนึกประชาชนชนบทเพื่อการมีส่วนร่วมในการอนุรักษ์ทรัพยากรป่าไม้: ศึกษาเฉพาะกรณีพระสังฆาธิการระดับเจ้าอาวาส จังหวัดอุบลราชธานี. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ภัทรพร สิริกาญจน์. (2536). หน้าที่ของพระสงฆ์ตามพุทธบัญญัติ: แนวคิดและบทบาทของพระคำเขียน สุวณฺโณ ในการพัฒนาชุมชน. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.