การพัฒนายุทธศาสตร์ส่งเสริมการท่องเที่ยวเมืองรอง อำเภอเชียงคาน จังหวัดเลย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้วัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพปัจจุบัน สภาพปัญหา และความต้องการ ของการส่งเสริมการท่องเที่ยวเมืองรอง อำเภอเชียงคาน จังหวัดเลย 2) พัฒนายุทธศาสตร์ส่งเสริมการท่องเที่ยวเมืองรอง อำเภอเชียงคาน จังหวัดเลย และ 3) นำยุทธศาสตร์ส่งเสริมการท่องเที่ยวเมืองรอง อำเภอเชียงคาน จังหวัดเลย สู่การปฏิบัติ และประเมินผลการใช้ยุทธศาสตร์ กลุ่มเป้าหมาย ได้แก่ ตัวแทนผู้ประกอบการ ตัวแทนหน่วยงานด้านการท่องเที่ยว และนักท่องเที่ยวในอำเภอเชียงคาน เป็นการวิจัยและพัฒนา (Research and Development : R&D) ใช้เทคนิคการวิจัยแบบผสมผสานของการวิจัยเชิงปริมาณและการวิจัยเชิงคุณภาพ ดำเนินการวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ แบบสัมภาษณ์เชิงลึก แบบสนทนากลุ่ม การประชุมระดมความคิดเห็น และการลงมือปฏิบัติร่วมกัน
ผลการวิจัยพบว่า
- สภาพปัจจุบัน แบ่งตามองค์ประกอบของการท่องเที่ยว 4 ประการ (4As) ได้แก่ 1. สิ่งดึงดูดใจ 2. การเข้าถึงแหล่งท่องเที่ยว 3. สิ่งอำนวยความสะดวก และ 4. การให้บริการของแหล่งท่องเที่ยว สภาพปัญหา มีปัญหาด้านการจัดการสิ่งดึงดูดใจ การเข้าถึงแหล่งท่องเที่ยว สิ่งอำนวยความสะดวกไม่เพียงพอ และการให้บริการของแหล่งท่องเที่ยวไม่ได้มาตรฐาน โดยต้องการพัฒนาบุคลากรและกิจกรรมการท่องเที่ยว การจัดการด้านการเข้าถึงแหล่งท่องเที่ยวและสิ่งอำนวยความสะดวก ยกระดับการให้บริการของแหล่งท่องเที่ยวให้ได้มาตรฐาน
- ผลการพัฒนายุทธศาสตร์ส่งเสริมการท่องเที่ยวเมืองรอง อำเภอเชียงคาน จังหวัดเลย วิสัยทัศน์ คือ “เชียงคานเมืองท่องเที่ยวยั่งยืนโลก เมืองแห่งสุขภาพและการพักผ่อน อนุรักษ์ธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม การเกษตรก้าวหน้า ล้ำค่าวัฒนธรรมนำวิถีชุมชน” ประกอบด้วย 5 ยุทธศาสตร์ 5 พันธกิจ 5 เป้าประสงค์ 14 กลยุทธ์ 101 โครงการ และ 105 ตัวชี้วัด
- ผลการนำยุทธศาสตร์ส่งเสริมการท่องเที่ยวเมืองรอง อำเภอเชียงคาน จังหวัดเลย สู่การปฏิบัติ และประเมินผลการใช้ยุทธศาสตร์ รวม 7 โครงการ ผู้ร่วมกิจกรรมพึงพอใจในวิทยากร สถานที่และระยะเวลาในการจัดกิจกรรม ด้านความรู้ความเข้าใจ การนำความรู้ที่ได้รับไปประยุกต์ใช้ในการทำงาน และด้านการนำความรู้ไปถ่ายทอดให้ผู้อื่น ผลการประเมินความพึงพอใจอยู่ที่ระดับ มากที่สุดทุกด้าน
คำสำคัญ : ยุทธศาสตร์ส่งเสริมการท่องเที่ยว; การท่องเที่ยว; เมืองรอง
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เพื่อให้เป็นไปตามกฎหมายลิขสิทธิ์ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องลงลายมือชื่อในแบบฟอร์มใบมอบลิขสิทธิ์บทความ ให้แก่วารสารฯ พร้อมกับบทความต้นฉบับที่ได้แก้ไขครั้งสุดท้าย นอกจากนี้ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องยืนยันว่าบทความ ต้นฉบับที่ส่งมาตีพิมพ์นั้น ได้ส่งมาตีพิมพ์เฉพาะในวารสาร วิชาการธรรม ทรรศน์ เพียงแห่งเดียวเท่านั้น หากมีการใช้ ภาพหรือตารางของผู้นิพนธ์อื่นที่ปรากฏในสิ่งตีพิมพ์อื่นมาแล้ว ผู้นิพนธ์ต้องขออนุญาตเจ้าของลิขสิทธิ์ก่อน พร้อมทั้ง แสดงหนังสือที่ได้รับการยินยอมต่อบรรณาธิการ ก่อนที่บทความจะได้รับการตีพิมพ์เอกสารอ้างอิง
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2558). ยุทธศาสตร์การท่องเที่ยวไทย พ.ศ. 2558-2560. กรุงเทพฯ: กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.
_______. (2562). ความสำคัญของการท่องเที่ยว. เข้าถึงได้จาก http://news.sanook.com/education/education_296632.php
นพดล อยู่เจริญ. (2561). กองนโยบายและแผนพัฒนาการเกษตร. เข้าถึงได้จาก http://km.oae.go.th/index.php/strategic1-m/2561-stra1/399-2018-08-23-10-02-54
ณกมล ปุณชเขตต์ทิกุล. (2561). ความหมายของยุทธศาสตร์. เข้าถึงได้จาก http://km.oae.go.th
พรรณี ตั้งใจสถาปัตย์. (2561). นโยบายผลักดันนักท่องเที่ยวเดินทางจากเมืองหลักสู่เมืองรอง. เข้าถึงได้จาก https://thainews.prd.go.th
วนบุษป์ ยุพเกษตร. (2562). ลองเปิดใจให้เมืองรอง. เข้าถึงได้จาก https://procurement.tcdc.or.th
สุพิชญา บุญคำ. (2560). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการบริหารการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมของชุมชนเชียงคาน อำเภอเชียงคาน จังหวัดเลย. (วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
เสรี พงศ์พิศ. (2548). เครือข่ายยุทธวิธีเพื่อประชาคมเข้มข้นชุมชนเข้มแข็ง. กรุงเทพฯ: โครงการมหาวิทยาลัยชีวิต สถาบันการเรียนรู้เพื่อปวงชน.
สำนักงานจังหวัดเลย. (2561). แผนพัฒนาจังหวัดเลย พ.ศ. 2561-2565. เลย: สำนักงานจังหวัดเลย.
สำนักงานปลัดกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2559). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ ฉบับที่ 2 (พ.ศ. 2560-2564). กรุงเทพฯ: สำนักงานปลัดกระทรวงการท่องเที่ยว กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.
องค์การบริหารการพัฒนาพื้นที่พิเศษเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน (องค์การมหาชน). (2561). แผนขับเคลื่อนองค์การบริหารการพัฒนาพื้นที่พิเศษเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน (องค์การมหาชน) ระยะ 4 ปี (พ.ศ. 2562-2565). กรุงเทพฯ: องค์การบริหารการพัฒนาพื้นที่พิเศษเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน (องค์การมหาชน)
Collier A., & Harraway S. (1997). Principle of Tourism. Auckland: Longman.
Cooper, C., & Boniface, B. G. (1998). Geography of travel and tourism. UK: Butterworth Heinemann.
