รูปแบบการจัดการขยะมูลฝอยชุมชนอย่างยั่งยืนบนฐานวิถีชีวิตใหม่

Main Article Content

โสภณ สุวรรณรัตน์
เกรียงศักดิ์ สร้อยสุวรรณ

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสภาพและปัญหาการจัดการขยะมูลฝอยชุมชน รวมถึงเพื่อพัฒนาและประเมินรูปแบบการจัดการขยะมูลฝอยชุมชนอย่างยั่งยืนบนฐานวิถีชีวิตใหม่: กรณีศึกษาจังหวัดเลย กลุ่มเป้าหมายที่ใช้ในการวิจัย เป็นผู้มีส่วนได้เสียในจัดการขยะมูลฝอยชุมชนระดับจังหวัด อำเภอ และท้องถิ่น หน่วยงานภาครัฐที่มีส่วนเกี่ยวข้อง ผู้ทรงคุณวุฒิที่มีความรู้และความเชี่ยวชาญ จำนวน 47 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสัมภาษณ์สภาพและปัญหาการจัดการขยะมูลฝอยชุมชน และแบบประเมินรูปแบบการจัดการขยะมูลฝอยอย่างยั่งยืนบนฐานวิถีชีวิตใหม่ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา
ผลการวิจัยพบว่า
1. สภาพการดำเนินการจัดการขยะมูลฝอยชุมชน พบว่า จังหวัดเลยซึ่งเป็นหน่วยบริหารและมอบหมายให้องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นเป็นหน่วยดำเนินงาน ซึ่งมีอำนาจหน้าที่ตามกฎหมาย แบ่งการจัดการเป็นระดับต้นทาง กลางทาง และปลายทาง จากการวิจัยได้การดำเนินงานของจังหวัดเลยมีปัญหาด้านนโยบาย การจัดการขยะมูลฝอยชุมชนที่ระดับต้นทาง กลางทาง และปลายทาง ตลอดจนด้านการกำกับติดตาม
2. การพัฒนารูปแบบการจัดการขยะมูลฝอยชุมชนอย่างยั่งยืนบนฐานวิถีชีวิตใหม่:กรณีศึกษาจังหวัดเลย ผู้วิจัยได้ดำเนินการวิเคราะห์สภาพและปัญหาการจัดการขยะมูลฝอยชุมชนของจังหวัดเลย โดยนำข้อมูลที่ได้ประชุมเชิงปฏิบัติการในการระดมความคิดเห็นและความเห็นชอบจากผู้ทรงคุณวุฒิประกอบด้วยขั้นตอน กระบวนการ องค์ประกอบ กลไกและมาตรการในการขับเคลื่อน ด้านนโยบาย ด้านการจัดการ 3 ระดับ คือ ระดับต้นทาง ด้วยหลักการ 9Rs+ 3New ระดับกลาง ด้วยหลักการ 8Rs+ 1New ระดับปลายทางด้วยหลักการ 1R+1New และด้านการกำกับติดตาม
3. การประเมินรูปแบบการจัดการขยะมูลฝอยชุมชนอย่างยั่งยืนบนฐานวิถีชีวิตใหม่: กรณีศึกษาจังหวัดเลย พบว่า รูปแบบโดยรวมมีความเหมาะสมในระดับมากที่สุด (gif.latex?\bar{x} = 4.81) โดยด้านการจัดการ (gif.latex?\bar{x} = 4.89) รองลงมาคือ ด้านนโยบาย และด้านการกำกับติดตาม (gif.latex?\bar{x} = 4.78) ตามลำดับ

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
สุวรรณรัตน์ โ. ., & สร้อยสุวรรณ เ. . (2022). รูปแบบการจัดการขยะมูลฝอยชุมชนอย่างยั่งยืนบนฐานวิถีชีวิตใหม่. วารสารวิชาการธรรมทรรศน์, 22(2), 311–326. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/dhammathas/article/view/254921
ประเภทบทความ
บทความวิจัย (Research Article)

เอกสารอ้างอิง

กรมควบคุมโรค. (2563). รายงานสถานการณ์โรคติดเชื้อไวรัส โคโรนา 2019. เข้าถึงได้จาก http://ddc.moph.go.th

กรมควบคุมมลพิษ กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. (2561). รายงานสถานการณ์สถานที่กำจัดขยะมูลฝอยชุมชนของประเทศไทย ปี พ.ศ. 2561. เข้าถึงได้จาก https://www.pcd.go.th/

กระทรวงศึกษาธิการ. (2558). การพัฒนาสังคม. เข้าถึงได้จาก http://dnfe5.nfe.go.th./ilp/so02_5html

ชัยวิชิต พลหลา. (2559). แนวทางการบริหารจัดการขยะมูลฝอยชุมชนขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. (การค้นคว้าอิสระรัฐศาสตรมหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ไพบูลย์ แจ่มพงษ์. (2554). พฤติกรรมการจัดการขยะและน้ำเสียในครัวเรือนของประชาชน. วารสารวิจัยและพัฒนา, 3, 3-13.

ดิเรก ฤกษ์หร่าย. (2558). สังคมไทยกับการบริหารการส่งเสริมและพัฒนาการเกษตร: หน่วยที่ 2 ทฤษฎีและแนวทางการพัฒนาสังคม มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. เข้าถึงได้จาก www.//agri.stou.ac.th

วิชิต อู่อ้น. (2550). การวิเคราะห์ข้อมูลในการวิจัยเชิงคุณภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ศิริวรรณ เสรีรัตน์ และคณะ. (2549). การวิจัยการตลาด. กรุงเทพฯ: ธรรมสาร.

สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร. (2562). การจัดการขยะมูลฝอยในประเทศไทย. เอกสารวิชาการ. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร.

สำนักงานส่งเสริมการปกครองส่วนท้องถิ่นจังหวัดลำพูน. (2560). แผนปฏิบัติการ “ประเทศไทยไร้ขยะ” จังหวัดลำพูน. เข้าถึงได้จาก http://www.dla.go.th/servletTemplateServlet?province=lpn

สำนักงานส่งเสริมการปกครองท้องถิ่นจังหวัดเลย. (2562). การจัดการขยะมูลฝอยจังหวัดเลยประจำปี 2562. เข้าถึงได้จาก https://loeilocal.go.th/public/

_______. (2563). การถอดบทเรียนการบริหารการจัดการขยะมูลฝอยชุมชนจังหวัดเลย ประจำปี พ.ศ. 2563. เข้าถึงได้จาก https://loeilocal.go.th/public/

Domjan, M. (1996). The Principles of Learning and Behavior Belmont. California: Thomson Wadsworth.