การพัฒนานวัตกรรมระบบการดูแลช่วยเหลือนักเรียน ตามหลักพุทธธรรมของโรงเรียนประถมศึกษาในจังหวัดเชียงใหม่
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพปัจจุบันการปฏิบัติงานดูแลช่วยเหลือนักเรียนของโรงเรียนประถมศึกษาในจังหวัดเชียงใหม่ 2) พัฒนานวัตกรรมระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนตามหลักพรหมวิหารธรรม และ 3) เสนอนวัตกรรมระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนตามหลักพรหมวิหารธรรม โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยแบบผสานวิธี ใช้แบบสอบถาม กลุ่มตัวอย่าง จำนวน 302 คน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติคือ ค่าเฉลี่ย ค่าร้อยละ ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน พัฒนานวัตกรรมโดยการสัมภาษณ์ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ 10 คน และจัดสนทนากลุ่มผู้ทรงคุณวุฒิ 10 คน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา
ผลการวิจัยพบว่า
1. สภาพปัจจุบันการปฏิบัติงานดูแลช่วยเหลือนักเรียน ทั้ง 5 ด้าน โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก เรียงลำดับจากมากไปหาน้อยคือ ด้านการรู้จักนักเรียนเป็นรายบุคคล ด้านการส่งเสริมและพัฒนานักเรียน ด้านการคัดกรองนักเรียน ด้านการส่งต่อนักเรียน และด้านการป้องกันช่วยเหลือและแก้ไขนักเรียน
2. การพัฒนานวัตกรรมระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน ทั้ง 5 ด้าน คือ การรู้จักนักเรียนเป็นรายบุคคล การคัดกรองนักเรียน การส่งเสริมและพัฒนานักเรียน การป้องกันช่วยเหลือและแก้ไขนักเรียน การส่งต่อนักเรียน ด้วยหลักพรหมวิหารธรรม คือ ครูมีความเมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา ต่อนักเรียนด้วยกิจกรรมการรู้จักนักเรียนเป็นรายบุคคล กิจกรรมการคัดกรองนักเรียน กิจกรรมการส่งเสริมและพัฒนานักเรียน กิจกรรมการป้องกันช่วยเหลือและแก้ไขนักเรียนด้วยระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนอย่างมีคุณภาพเพิ่มมากขึ้น
3. นวัตกรรมระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนโดยการบูรณาการหลักพรหมวิหารธรรม เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา เชื่อมโยงกับ ICARE Model ได้แก่ I (Innovation) C (Care) A (Action) R (Report) E (Evaluation) ประกอบด้วยกิจกรรมส่งเสริมการพัฒนานวัตกรรมระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน โดยครูที่ปรึกษาของโรงเรียนสามารถแก้ไขปัญหาได้อย่างมีประสิทธิภาพ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เพื่อให้เป็นไปตามกฎหมายลิขสิทธิ์ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องลงลายมือชื่อในแบบฟอร์มใบมอบลิขสิทธิ์บทความ ให้แก่วารสารฯ พร้อมกับบทความต้นฉบับที่ได้แก้ไขครั้งสุดท้าย นอกจากนี้ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องยืนยันว่าบทความ ต้นฉบับที่ส่งมาตีพิมพ์นั้น ได้ส่งมาตีพิมพ์เฉพาะในวารสาร วิชาการธรรม ทรรศน์ เพียงแห่งเดียวเท่านั้น หากมีการใช้ ภาพหรือตารางของผู้นิพนธ์อื่นที่ปรากฏในสิ่งตีพิมพ์อื่นมาแล้ว ผู้นิพนธ์ต้องขออนุญาตเจ้าของลิขสิทธิ์ก่อน พร้อมทั้ง แสดงหนังสือที่ได้รับการยินยอมต่อบรรณาธิการ ก่อนที่บทความจะได้รับการตีพิมพ์เอกสารอ้างอิง
กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข. (2552). คู่มือครูที่ปรึกษาระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน. กรุงเทพฯ: ยูเรนัสอิมเมจกรุ๊ป.
_______. (2560). คู่มือครูที่ปรึกษาระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน. กรุงเทพฯ: ยูเรนัสอิมเมจกรุ๊ป.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2556). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2544 ฉบับปรับปรุง ครั้งที่ 2 พ.ศ. 2545. กรุงเทพฯ: คุรุสภาลาดพร้าว.
พรชัย เจดามาน และคณะ. (2560). การพัฒนาการศึกษาภายใต้กรอบประเทศไทย 4.0 สู่ศตวรรษที่ 21. วารสารครุศาสตร์อุตสาหกรรม, 16(2), 199-206.
พัชราภรณ์ เดชสุภา. (2551). ปัญหาการดำเนินงานจัดระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนของครูโรงเรียนประถมศึกษา ในเขตอำเภอคลองหาด สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาสระแก้ว เขต 1. (วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต). ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.
มานพ บุญสมพงษ์. (2550). ปัญหาและแนวทางแก้ไขการดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนในโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่จังหวัดตราด. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2554). พจนานุกรรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554. เข้าถึงได้จาก https://dictionary.orst.go.th/index.php
สุชา จันทร์เอม. (2544). วัยรุ่น. กรุงเทพฯ: อักษรบัณฑิต.
สุมาลี ทองงาม. (2555). การบริหารจัดการระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน โรงเรียนวัดโคนอน สำนักงานเขตภาษีเจริญ กรุงเทพมหานคร. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
อร่าม เสือเดช. (2549). คู่มือการดำเนินงานตามกระบวนการในระบบการดูแลช่วยเหลือนักเรียน โรงเรียนวัดช้างเผือก. (วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.
