องค์ประกอบเครือข่ายความร่วมมือของโรงเรียนผู้สูงอายุเทศบาลเมืองกาฬสินธุ์

Main Article Content

สมศักดิ์ ศรีสันติสุข
สุกัญญา เอมอิ่มธรรม
อนงค์นาถ โยคุณ
อภิรดี ดอนอ่อนเบ้า
พงษ์มนัส ดีอด

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความสำเร็จการบริหารจัดการเครือข่ายความร่วมมือของโรงเรียนผู้สูงอายุเทศบาลเมืองกาฬสินธุ์ 2) วิเคราะห์องค์ประกอบที่มีต่อเครือข่ายความร่วมมือในกิจกรรมด้านสุขภาพโรงเรียนผู้สูงอายุเทศบาลเมืองกาฬสินธุ์ โดยเป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยศึกษาการบริหารเครือข่ายความร่วมมือและองค์ประกอบที่นำไปสู่ความสำเร็จในการจัดตั้งโรงเรียนผู้สูงอายุเทศบาลเมืองกาฬสินธุ์ จากการศึกษาและวิเคราะห์ข้อมูลจากเอกสารชั้นต้น (Primary Documents) การสัมภาษณ์เชิงลึก (In-Depth Interview) และการสนทนากลุ่ม (Focus Group) ของผู้มีส่วนได้เสียในโรงเรียนผู้สูงอายุพร้อมทั้งได้มีส่วนร่วมดำเนินกิจกรรมร่วมกับโรงเรียนผู้สูงอายุเทศบาลเมืองกาฬสินธุ์ จำนวน 3 กลุ่ม เพื่อให้ได้รูปแบบการบริหารการบริหารเครือข่ายโรงเรียนผู้สูงอายุเทศบาลเมืองกาฬสินธุ์
ผลการวิจัยพบว่า
1. การสร้างเครือข่ายโรงเรียนผู้สูงอายุเพื่อที่จะให้ประสบผลสำเร็จจะต้องคำถึงถึงเงื่อนไขของการบริหารจัดการเครือข่าย เป็นอันแรก ซึ่งประกอบไปด้วย การเห็นความสำคัญของสถาการณ์ของสังคมผู้สูงอายุร่วมกันของทุกภาคส่วน ภาวะผู้นำของผู้บริหาร และการสร้างความร่วมมือ ซึ่งทั้ง 3 เงื่อนไขดังกล่าวนี้ถือได้ว่าเป็นเงื่อนไขที่สำคัญที่สามารถทำให้องค์กรประสบผลสำเร็จของการจัดการโรงเรียนผู้สูงอายุ
2. องค์ประกอบเครือข่ายความร่วมมือในกิจกรรมด้านสุขภาพโรงเรียนผู้สูงอายุที่ส่งผลให้เกิดความสำเร็จได้นั้นจะต้องประกอบด้วย 4 ปัจจัย 1) การรู้จักบทบาทหน้าที่ 2) การมีส่วนร่วม 3) การสร้างความไว้เนื้อเชื่อใจ 4) การสื่อสารระหว่างเครือข่ายความร่วมมือของเครือข่าย ทั้งนี้หากการดำเนินการทั้ง 2 กระบวนการข้างต้นสามารถดำเนินการจะต้องมีลักษณะสอดประสานกันอันจะส่งผลให้เกิดความสำเร็จในการสร้างเครือข่ายกิจกรรมด้านสุขภาพโรงเรียนผู้สูงอายุ

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ศรีสันติสุข ส., เอมอิ่มธรรม ส. ., โยคุณ อ. ., ดอนอ่อนเบ้า อ. ., & ดีอด พ. (2023). องค์ประกอบเครือข่ายความร่วมมือของโรงเรียนผู้สูงอายุเทศบาลเมืองกาฬสินธุ์. วารสารวิชาการธรรมทรรศน์, 23(1), 31–46. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/dhammathas/article/view/255524
ประเภทบทความ
บทความวิจัย (Research Article)

เอกสารอ้างอิง

เกศสุดา โภคานิตย์, กีฬา หนูยศ และพระบุญเพ็ง สิทธิวงษา. (2563). บทบาทผู้นำท้องถิ่นในการบริหารจัดการโรงเรียนผู้สูงอายุแบบมีส่วนร่วมเทศบาลตำบลบ้านค่ายหมื่นแผ้ว อำเภอเมือง จังหวัดชัยภูมิ. Journal of Graduate School, Pitchayatat, Ubon Ratchathani Rajabhat University, 15(2), 1-10.

ชนิกร อินทเชื้อ และวีระวัฒน์ ปันนิตามัย. (2564). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จของการสร้างเครือข่ายการจัดการศึกษาของโรงเรียนผู้สูงอายุ. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 10(1), 195-209.

ชลิดา แย้มศรีสุข. (2563). การสร้างเครือข่ายโรงเรียนผู้สูงอายุจังหวัดลำปาง. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต, 16(2), 19-30.

บริการสถิติข้อมูล กรมการปกครอง. (2565). สถิติผู้สูงอายุ สัญชาติไทย และมีชื่ออยู่ในทะเบียนบ้าน. เข้าถึงได้จาก

https://www.dopa.go.th/public_service/service1

พงษ์มนัส ดีอด, พระมหาวิไลศักดิ์ ปญฺญาวโร และพระครูปลัดสุรวุฒิ แสงมะโน. (2564). การเปรียบเทียบนโยบายการจ้างงานผู้สูงอายุของต่างประเทศและประเทศไทย. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 8(4), 230-243.

พระครูพิสุทธิปัญญาภิวัฒน์ และคณะ. (2565). การพัฒนารูปแบบและเครือข่ายการจัดการเรียนรู้ตลอดชีวิตของโรงเรียนผู้สูงอายุ. วารสารวิจยวิชาการ, 5(1), 11-26.

ไพบูลย์ พงษ์แสงพันธ์ และอนัฐฌา ปิ่นแก้ว. (2558). ความสำคัญของเครือข่ายเกื้อหนุนผู้สูงอายุในชุมชน. วารสารสาธารณสุข มหาวิทยาลัยบูรพา, 10(2), 109-116.

มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย. (2564). สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2563. กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้ง แอนด์พับลิชชิ่ง จำกัด (มหาชน).

ศรัณย์ จิระพงษ์สุวรรณ และปิยากร หวังมหาพร. (2565). ความสำเร็จในการดำเนินงานของสมาคมสภาผู้สูงอายุแห่งประเทศไทย. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 9(2), 201-211.

ศศิพัฒน์ ยอดเพชร, ภาวนา พัฒนศรี และธนิกานต์ ศักดา. (2560). การถอดบทเรียนตัวอย่างที่ดีของโรงเรียนและชมรมผู้สูงอายุที่มีกิจกรรมถ่ายทอดความรู้. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย.

สำนักบริหาร การทะเบียนกรมการปกครอง. (2565). ระบบสารสนเทศเพื่อการบริหารสถิติประชากรรายจังหวัด. เข้าถึงได้จาก https://stat.bora.dopa.go.th/

สุวิมล แสงเรือง และคณะ. (2563). การส่งเสริมสุขภาพผู้สูงอายุ กลุ่มติดสังคมในโรงเรียนผู้สูงอายุ เทศบาลตำบลโกสุมพิสัย. วารสารสุขภาพและสิ่งแวดล้อมศึกษา, 5(3), 132-139.

อลงกต สารกาล. (2561). ความสำเร็จของการบริหารจัดการปกครองท้องถิ่นบนฐานเครือข่ายความร่วมมือ: บทเรียนจากโครงการการจัดระบบบริการรองรับสังคมผู้สูงอายุในเขตเทศบาลเมืองกาฬสินธุ์. วารสารการจัดการภาครัฐและภาคเอกชน, 27(2), 27-46.

Department of Economic and Social Affairs United Nations. (2002). World population ageing. New York: Department of Economic and Social Affairs United Nations.

Lim, E. Z. & Thompson, C. L. (2016). Measuring active ageing among older adults in Singapore. Ageing & Society, 36(9), 1853-1869.

World Health Organization. (2002). Active ageing: A policy framework (No. WHO/NMH/NPH/02.8). Switzerland: World Health Organization.