การสร้างเสริมสุขภาพผู้สูงอายุในชุมชน

Main Article Content

สุรีรัตน์ ณ วิเชียร
จุฑามาศ รัตนอัมภา

บทคัดย่อ

การสร้างเสริมสุขภาพมีความสำคัญต่อการดูแลสุขภาพของประชาชน ลดการเกิดโรค ทำให้ร่างกายแข็งแรง และป้องกันการเจ็บป่วยที่จะเป็นสาเหตุของความพิการและการเสียชีวิตก่อนวัยอันควรของประชากรโลก และที่สำคัญในกลุ่มผู้สูงอายุที่มีความเปราะบางทั้งทางร่างกายและจิตใจ บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อทบทวนวรรณกรรมศึกษาแนวทางในการสร้างเสริมสุขภาพผู้สูงอายุในชุมชน ได้แก่ สถานการณ์และโครงสร้างประชากรผู้สูงอายุ ความสำคัญของการสร้างเสริมสุขภาพในผู้สูงอายุ แนวคิดการสร้างเสริมสุขภาพในผู้สูงอายุ และบทบาทของผู้เกี่ยวข้องในการสร้างเสริมสุขภาพผู้สูงอายุในชุมชน เพื่อเป็นความรู้พื้นฐานในการสร้างเสริมสุขภาพผู้สูงอายุในชุมชน

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ณ วิเชียร ส. ., & รัตนอัมภา จ. (2022). การสร้างเสริมสุขภาพผู้สูงอายุในชุมชน. วารสารวิชาการธรรมทรรศน์, 22(4), 347–360. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/dhammathas/article/view/256920
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ (Academic Article)

เอกสารอ้างอิง

กรมกิจการผู้สูงอายุ. (2564). สถิติผู้สูงอายุของประเทศไทย 77 จังหวัด. เข้าถึงได้จาก http://www.dop.go.th/th/know/1/275

กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. (2553). พระราชบัญญัติผู้สูงอายุ พ.ศ. 2546. กรุงเทพฯ: เทพเพ็ญวานิสย์.

คณะกรรมการผู้สูงอายุแห่งชาติ กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. (2552). รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย. กรุงเทพฯ: เทพเพ็ญวานิสย์.

คุณากร เอี้ยวสุวรรณ และคณะ. (2560). สถานการณ์การเข้าพักรักษาตัวในโรงพยาบาลและการมีผู้ดูแลในขณะพักฟื้นของผู้สูงอายุในประเทศไทย. วารสารวิจัยระบบสาธารณสุข, 11(2), 248-256.

ชยภรณ บุญเรืองศักดิ์ และสุภาภรณ์ สุดหนองบัว. (2562). การสร้างเสริมสุขภาพผู้สูงอายุไทย. วารสารวิชาการธรรมทรรศน์, 19(4), 199-208.

ปราโมทย์ ประสาทกุล และคณะ. (2558). สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2557. กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.

พรทิพย์ สารีโส. (2555). ภาวะซีดในผู้สูงอายุ ปัญหาใหญ่ที่ถูกมองข้าม. วารสารสภาการพยาบาล, 27(4), 5-15.

พินทุสร โพธิ์อุไร. (2562). แนวคิดว่าด้วยการเสริมพลังชุมชนเพื่อการสร้างเสริมสุขภาพ. วารสารพัฒนาสังคม, 21(2), 64-77.

ภาสกร สวนเรือง, อาณัติ วรรณศรี และสัมฤทธิ์ ศรีธำรงสวัสดิ์. (2561). การดูแลผู้สูงอายุ ที่มีภาวะพึ่งพิงของผู้ช่วยเหลือในชุมชน ภายใต้นโยบายการพัฒนาระบบการดูแลระยะยาวด้านสาธารณสุขสำหรับผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิง. วารสารวิจัยระบบสาธารณสุข, 12(3), 437-451.

ศิริรัตน์ ปานอุทัย. (2561). การพยาบาลผู้สูงอายุ เล่ม 1. เชียงใหม่: คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

สำนักโภชนาการ กรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข. (2557). คู่มือดำเนินงานโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบล. กรุงเทพฯ: องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.

สุรีรัตน์ ณ วิเชียร. (2564). การนอนหลับของผู้สูงอายุในชุมชน. วารสารสภาการพยาบาล, 36(2), 18-31.

เหมือนแพร รัตนศิริ. (2561). โภชนาการเพื่อผู้สูงอายุ. วารสารเทคโนโลยีภาคใต้, 11(2), 221-228.

Eliopculos, C. (2018). Gerontological Nursing. (9th ed). Philadelphia: Wolters Kluwer.

Heslehurst, N., et al. (2012). Existing maternal obesity guidelines may increase inequalities between ethnic groups: a national epidemiological study of 502,474 births in England. BMC pregnancy and childbirth, 12(1), 1-9.

Pender, N. J. (1987). Health promotion in nursing paractice. (2nd edition). Stamford, CT: Appleton and lange.

Prasartkul, P., et al. (2021). Situation of the Thai Elderly 2020. Bankkok: Institute for Population and Social Research, Mahidol University.

United Nations world population ageing. (2022). Characteristics of an aging society. Retrieved from https://www.un.org/en/global-issues/ageing

Wichian, S. N., Klaphajone, J. & Phrompayak, D. (2021). Effects of music embedded with binaural and superimposed beats controlling hypertension in older adults: a quasi-experimental study. Pacific Rim International Journal of Nursing Research, 25(3), 345-358.

Williams, P. A. (2020). Basic geriatric nursing. Missouri: Elsevier health sciences.

World health organization. (1998). Ottawa charter for health promotion an international conference on health promotion. Ontario, Canada: The move towards a new public health.

World health organization. (2001). The world health report 2001. Geneva: World health report.