ความเสื่อมและความเจริญในฐานสูตร

Main Article Content

พระครูวิเวกสุตาภรณ์ (บุตมะ)
พระมหามิตร ฐิตปญฺโญ (วันยาว)

บทคัดย่อ

ในฐานสูตรเหตุความเสื่อมในฐานสูตรแบ่งออกเป็น 2 ประการ คือ 1) เหตุให้ทำสิ่งที่ไม่น่าพอใจ และเมื่อทำจะได้รับผลไม่ดี เป็นฐานที่ตั้งอยู่บนการกระทำที่เป็น อกุศลกรรมบถ 10 ประการ เมื่อทำแล้วก็จะได้รับผลที่ไม่ดีตามมา 2) เหตุให้ทำสิ่งที่น่าพอใจ และเมื่อทำจะได้รับผลไม่ดี คือ การกระทำที่เป็นไปตามอบายมุข 6 ซึ่งเป็นการกระทำที่ตกอยู่ในความพอใจของผู้ที่กระทำแต่ส่งผลไม่ดีต่อผู้กระทำ
ความเจริญแบ่งออกเป็น 2 คือ 1) ฐานให้ทำสิ่งที่ไม่น่าพอใจ แต่เมื่อทำจะได้รับผลดี ได้แก่ การทำบุญด้วยความไม่เต็มใจของนางปัญจปาปา แต่กับได้รับอานิสงส์มาก การรักษาศีล การเจริญภาวนา เป็นต้น 2) ฐานให้ทำสิ่งที่น่าพอใจ แต่เมื่อทำจะได้รับผลดี ได้แก่ การให้ทาน ตลอดทั้งการปฏิบัติตามหลักกุศลกรรมบถ 10 ซึ่งจะส่งผลให้ผู้ที่ทำนั้นได้ผลกรรมที่ดี

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
พระครูวิเวกสุตาภรณ์ (บุตมะ), & (วันยาว) พ. ฐ. (2023). ความเสื่อมและความเจริญในฐานสูตร. วารสารวิชาการธรรมทรรศน์, 23(1), 267–276. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/dhammathas/article/view/257597
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ (Academic Article)

เอกสารอ้างอิง

บุญมี แท่นแก้ว. (2539). จริยศาสตร์. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: โอ.เอส.พริ้นติ้งเฮาส์.

พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2546). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. (พิมพ์ครั้งที่ 12). กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

_______. (2546). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลศัพท์. (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระไพศาล วิสาโล. (2542). พระธรรมปิฎกกับอนาคตของพุทธศาสนา. กรุงเทพฯ: ธรรมสาร.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

_______. (2561). อรรถกถาภาษาภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.