การพัฒนาการตื่นตัวทางการเมืองในระบอบประชาธิปไตยของประชาชน เขตองค์การบริหารส่วนตำบลในจังหวัดเพชรบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพทั่วไปและปัญหาอุปสรรค 2) ปัจจัยที่ส่งผลต่อการตื่นตัวทางการเมือง และ 3) รูปแบบการพัฒนาการตื่นตัวทางการเมือง ใช้การวิจัยแบบผสานวิธี ได้แก่ การวิจัยเชิงคุณภาพ ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ 15 คน และการวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่าง 304 คน เครื่องมือวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ สถิติพรรณนา ค่าสถิติสหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน สถิติอนุมาน เค้าโครงข้อมูล และบริบท
ผลการวิจัยพบว่า
1. สภาพทั่วไปและปัญหาอุปสรรค ได้แก่ ด้านสังคม การเข้าร่วมพูดคุยสนทนาประเด็นทางการเมืองเชิงสร้างสรรค์ ด้านเศรษฐกิจ สมาชิกภายในชุมชนมีความสนใจต่อนโยบายท้องถิ่น และด้านอิทธิพลทางการเมือง อาจภัยต่อคู่ตรงข้ามทางการเมือง และกลุ่มผลประโยชน์แอบแฝง ที่แสดงพฤติกรรมทางการเมืองในเขตท้องถิ่น ( = 3.82, S.D. = 0.640)
2. ปัจจัยที่ส่งผลต่อการตื่นตัวทางการเมือง ได้แก่ ด้านการศรัทธาในระบอบประชาธิปไตย สังคมไทยต้องเชื่อมั่นในระบอบนี้ เพราะเป็นสิทธิโดยธรรมชาติและโดยกฎหมาย ด้านการเคารพมติเสียงส่วนมากแต่ไม่ละเมิดสิทธิเสียงส่วนน้อย ด้านความยุติธรรมเคารพกติกาโดยปราศจากอคติ ด้านการคำนึงถึงผลประโยชน์ส่วนใหญ่ ยึดประโยชน์ส่วนรวมของท้องถิ่น ด้านการมีส่วนร่วมทางการเมือง การติดตามกิจกรรมท้องถิ่นทุกรูปแบบ ส่วนค่าสถิติสหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน และการวิเคราะห์การถดถอยเชิงเส้นอย่างง่าย ด้านปัจจัยที่ส่งผลต่อการตื่นตัวทางการเมือง (X1) (X2) (X3) (X4) (X5) กับรูปแบบการพัฒนาการตื่นตัวทางการเมือง (Y) มีความสัมพันธ์ในทิศทางเดียวกัน
3. รูปแบบการพัฒนาการตื่นตัวทางการเมือง ได้แก่ ด้านความเชื่อมั่นในระบอบประชาธิปไตย ต้องส่งเสริมการตื่นตัวทางการเมือง ด้านการไปใช้สิทธิเลือกตั้ง ต้องไปทุกครั้งและทุกระดับ ด้านการสื่อสารการเมือง ต้องสื่อสารหลากหลายทุกกลุ่มการเมืองในท้องถิ่น ด้านความปรารถนาที่จะเข้าไปมีส่วนร่วมทางการเมือง การเข้ารับฟังคำปราศรัยทางการเมืองระดับท้องถิ่นและระดับชาติ และด้านการปฏิบัติตามกฎหมาย การจัดระเบียบสังคมให้อยู่ร่วมกันอย่างสงบสุข ต้องได้รับการคุ้มครองโดยกฎหมาย ( = 3.71, S.D. = .665)
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เพื่อให้เป็นไปตามกฎหมายลิขสิทธิ์ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องลงลายมือชื่อในแบบฟอร์มใบมอบลิขสิทธิ์บทความ ให้แก่วารสารฯ พร้อมกับบทความต้นฉบับที่ได้แก้ไขครั้งสุดท้าย นอกจากนี้ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องยืนยันว่าบทความ ต้นฉบับที่ส่งมาตีพิมพ์นั้น ได้ส่งมาตีพิมพ์เฉพาะในวารสาร วิชาการธรรม ทรรศน์ เพียงแห่งเดียวเท่านั้น หากมีการใช้ ภาพหรือตารางของผู้นิพนธ์อื่นที่ปรากฏในสิ่งตีพิมพ์อื่นมาแล้ว ผู้นิพนธ์ต้องขออนุญาตเจ้าของลิขสิทธิ์ก่อน พร้อมทั้ง แสดงหนังสือที่ได้รับการยินยอมต่อบรรณาธิการ ก่อนที่บทความจะได้รับการตีพิมพ์เอกสารอ้างอิง
ชุติพนธ์ วงษ์อมรวิทย์. (2563). การเสริมสร้างจริยธรรมทางการเมืองของนักการเมืองท้องถิ่นในจังหวัดนครราชสีมา. (ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ธนาภรณ์ โง้วเจริญ และวัชรินทร์ ชาญศิลป์. (2560). วัฒนธรรมทางการเมืองแบบประชาธิปไตยของนักเรียนโรงเรียนศรีมหาโพธิ์ จังหวัดปราจีนบุรี. วารสารรัฐศาสตร์ปริทรรศน์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, 4(1), 133-147.
พระเมธาวินัยรส. (2563). การเมืองภาคพลเมือง: การมีส่วนร่วมทางการเมืองในระบอบประชาธิปไตย. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์, 3(2), 67-72.
ไพบูลย์ สุขเจตนี. (2563). การพัฒนาความไว้วางใจทางการเมืองของประชาชนที่มีต่อนักการเมือง ระดับท้องถิ่นในจังหวัดนนทบุรี. (ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ยุทธ ไกรวรรณ. (2552). วิธีวิจัยทางธุรกิจ. กรุงเทพฯ: พิมพ์ดี.
วัลลภ รัฐฉัตรานนท์ และคณะ. (2561). ความสัมพันธ์เชิงสาเหตุระหว่างการกล่อมเกลาทางการเมือง และความรู้เกี่ยวกับการเมืองการปกครองไทยกับวัฒนธรรมทางการเมืองแบบประชาธิปไตยของนิสิตนักศึกษาในกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. วารสารรัฐศาสตร์ปริทรรศน์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, 5(1), 165-186.
สุกัญญาณัฏฐ อบสิน. (2564). การพัฒนาการมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชน ในการเลือกตั้งทั่วไปของจังหวัดภาคเหนือตอนล่าง. วารสารวิทยาลัยสงฆ์นครลำปาง, 10(2), 164-165.
สัญญา เคณาภูมิ และกชพร ประทุมวัน. (2558). วิถีประชาธิปไตยของพลเมืองในระบอบประชาธิปไตย. วารสารวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์, 5(2), 181-199.
สุปัน สมสาร์. (2563). การมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชนในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลโขงเจียม อำเภอโขงเจียม จังหวัดอุบลราชธานี. วารสารวิชาการ มจร บุรีรัมย์, 5(1), 84-94.
สุมาลี บุญเรือง. (2564). การพัฒนาการตื่นตัวทางการเมืองของประชาชนในระบอบประชาธิปไตยที่มีผลต่อการเลือกตั้งทั่วไป. (ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สุมาลี บุญเรือง อนุภูมิ โซวเกษม และสุรพล สุยะพรหม. (2564). การพัฒนาการตื่นตัวทางการเมืองของประชาชนในระบอบประชาธิปไตยที่มีผลต่อการเลือกตั้งทั่วไป. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 8(6), 365-366.
อภิญญา ฉัตรช่อฟ้า. (2564). การพัฒนาความเป็นพลเมืองภายใต้การปกครองระบอบประชาธิปไตย. วารสารการบริหารนิติบุคคลและนวัตกรรมท้องถิ่น, 7(1), 303-304.
อิสมาแอล เบญอิบรอฮีม และคณะ. (2561). วัฒนธรรมแบบมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชนกับการพัฒนาความมั่นคงในพื้นที่สามจังหวัดชายแดนใต้ของไทย. วารสารวิชาการบัณฑิตวิทยาลัย วิทยาลัยสวนดุสิต, 14(3), 79-90.
เอกชัย พรนิคม. (2563). การมีส่วนร่วมทางการเมืองท้องถิ่นของประชาชนในเทศบาลตําบลเหมืองแก้วอําเภอแม่ริม จังหวัดเชียงใหม่. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์, 3(2), 1-11.
