การวิเคราะห์สารัตถะมังคลัตถทีปนีตามกรอบอาศรม 4

Main Article Content

จรัส ลีกา
พระมหาณัฐพันธ์ หาญพงษ์
พระมหาปพน กตสาโร
พระมหาไพฑูรย์ สิริธมฺโม
พระมหาใจสิงห์ สิริธมฺโม

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสารัตถะของอาศรม 4 2) ศึกษาสารัตถะของมังคลัตถทีปนี 3) วิเคราะห์สารัตถะมังคลัตถทีปนีตามกรอบอาศรม 4 เป็นวิจัยเชิงเอกสาร เก็บรวบรวมจากเอกสารปฐมภูมิ และทุติยภูมิ วิเคราะห์ด้วยวิธีพรรณนาตามหลักอุปนัยวิธี
ผลการวิจัยพบว่า
1. อาศรมเป็นข้อปฏิบัติในแต่ละช่วงวัยของศาสนาพราหมณ์ ประกอบด้วย 1) พรหมจารี 2) คฤหัสถ์ 3) วานปรัศถ์ 4) สันยาสี เป็นแนวทางการดำเนินชีวิตที่คนในสังคมอินเดียถือปฏิบัติในแต่ละช่วงวัยของชีวิตข้อปฏิบัตินี้บุคคลในวรรณะพราหมณ์จะต้องยึดถือปฏิบัติอย่างเคร่งครัดให้ครบถ้วนสมบูรณ์ทุกอาศรม ส่วนผู้อยู่ในวรรณะกษัตริย์ และวรรณะไวศยะ จะยึดถือปฏิบัติเพียง 2 อาศรมแรกเท่านั้น
2. มังคลัตถทีปนีเป็นคัมภีร์ชั้นปกรณ์วิเสสภาษาบาลีที่พระสิริมังคลาจารย์ได้รจนาได้แต่งขึ้นเมื่อปีวอก จ.ศ. 886 (พ.ศ. 2097) เพื่ออธิบายมงคลสูตร ในขุททกปาฐะสุตตนิบาตพระสุตตันตปิฎก ที่มีอ้างอิงเนื้อหาจากอรรถกถา ฎีกา อนุฎีกา และมีการยกนิทานชาดกมาประกอบคำอธิบาย มีจำนวน 11 พระคาถา มีเนื้อหามงคลจำนวน 38 ประการ ที่ใช้เป็นแนวทางในการพัฒนาคุณภาพชีวิต
3. การสังเคราะห์สารัตถะมังคลัตถทีปนีตามกรอบอาศรม 4 ทำได้ดังนี้ 1) มงคลที่ 1-11 สังเคราะห์เข้าในอาศรมพรหมจารี ได้แก่ การไม่คบคนพาล - การบำรุงมารดาบิดา เพราะเป็นวัยเริ่มต้นในการดำเนินชีวิตจะต้องเรียนรู้ด้านทฤษฎีอย่างถูกต้องมีนิทานชาดก จำนวน 94 เรื่อง 2) มงคลที่ 12-23 สังเคราะห์เข้าในอาศรมคฤหัสถ์ ได้แก่ การสงเคราะห์บุตร-ความอ่อนน้อมมีนิทานชาดก จำนวน 43 เรื่อง 3) มงคลที่ 24-30 สังเคราะห์เข้าในอาศรมวานปรัศถ์ ได้แก่ ความสันโดษ-การสนทนาธรรมตามกาล มีการนำนิทานชาดก จำนวน 42 เรื่อง และ 4) มงคลที่ 31-38 สังเคราะห์เข้าในอาศรมสันยาสี ได้แก่ การบำเพ็ญตบะ-จิตเกษม และมงคล 38 ข้อนี้เหมาะสมต่อช่วงอายุที่จะนำไปใช้ในการดำเนินชีวิต

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ลีกา จ., หาญพงษ์ พ. ., กตสาโร พ. . ., สิริธมฺโม พ. ., & สิริธมฺโม พ. . . (2023). การวิเคราะห์สารัตถะมังคลัตถทีปนีตามกรอบอาศรม 4. วารสารวิชาการธรรมทรรศน์, 23(2), 209–224. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/dhammathas/article/view/259880
ประเภทบทความ
บทความวิจัย (Research Article)

เอกสารอ้างอิง

บุญมี แท่นแก้ว. (2548). ปรัชญาศาสนา. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.

บุปผา กาหลง. (2552). มงคลสูตรกับการสร้างสิ่งแวดล้อมทางสังคม. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต). สมุทรปราการ: มหาวิทยาลัยราชภัฎธนบุรี.

ปิ่น มุทุกันต์. (2555). มงคลชีวิต. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ: สร้างสรรค์บุ๊คส์.

พระครูสิริสุตานุยุต. (2556). ศึกษาพัฒนาการมงคลสูตรในพระพุทธศาสนา. (สารนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระบุญชู กัลณา. (2551). การวิเคราะห์การศึกษาตามหลักไตรสิกขาในพระพุทธศาสนาเถรวาท. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต). เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

พระมหานิกร สุวรรณดี. (2544). การศึกษาวิเคราะห์หลักความเชื่อเรื่องระบบวรรณะชาวฮินดูในประเทศไทย. (วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต). นครปฐม: มหาวิทยาลัยมหิดล.

พระมหาสม สุมโน. (2537). ศึกษาเปรียบเทียบทรรศนะคุณค่าชีวิตของมนุษย์ในลัทธิฮินดูและในพุทธศาสนา. กรุงเทพฯ: นีลนารา.

พระมหาสมชาย ฐานวุฑโฒ. (2557). มงคลชีวิต ฉบับทางก้าวหน้า. กรุงเทพฯ: รุ่งศิลป์การ.

พระราชวรมุนี (ประยุทธ์ ปยุตฺโต). (2528). รากฐานพุทธจริยศาสตร์ทางสังคมเพื่อสังคมไทยร่วมสมัย. กรุงเทพฯ: เทียนวรรณ.

พระอธิการก้าน ตกุสโล (พุ่มสละ). (2556). การศึกษาวิเคราะห์ระบบวรรณะสี่ตามทัศนะพระพุทธศาสนาเถรวาท. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2545). มังคลัตถทีปนี ภาษาไทย ภาค 1. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

วศิน อินทสระ. (2549). พุทธจริยศาสตร์. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ธรรมดา.

สุมาลี มหณรงค์ชัย. (2546). ฮินดู-พุทธ จุดยืนที่แตกต่าง. กรุงเทพฯ: สุขภาพใจ.