การศึกษาคุณภาพแหล่งสิ่งแวดล้อมศิลปกรรมย่านชุมชนมอญ อำเภอสามโคก จังหวัดปทุมธานี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาบริบทแหล่งสิ่งแวดล้อมศิลปกรรม ย่านชุมชนมอญ อำเภอสามโคก จังหวัดปทุมธานี 2) ศึกษาคุณภาพแหล่งสิ่งแวดล้อมศิลปกรรมย่านชุมชนมอญ อำเภอสามโคก จังหวัดปทุมธานี ผู้วิจัยได้กำหนดพื้นที่ศึกษาเป็นแหล่งสิ่งแวดล้อมศิลปกรรม ชุมชนมอญและโรงเรียน อำเภอสามโคก จังหวัดปทุมธานี กลุ่มตัวอย่างมาจากประชากร 26 แหล่ง สิ่งแวดล้อมศิลปกรรมประเภทวัด ที่มีชุมชนมอญ และโรงเรียนอยู่ใกล้วัดมอญ เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษาวิจัย ได้แก่ แบบประเมินคุณภาพแหล่งสิ่งแวดล้อมศิลปกรรม ย่านชุมชนมอญ อำเภอสามโคก จังหวัดปทุมธานี ที่ผู้วิจัยได้พัฒนาและประยุกต์ใช้จากมาตรฐานคุณภาพสิ่งแวดล้อมธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมศิลปกรรม: เมืองเก่า และมาตรฐานคุณภาพสิ่งแวดลอมศิลปกรรม ประเภทยานชุมชนเกา ผู้วิจัยได้ดำเนินการเก็บรวบรวมข้อมูลจากผลการประเมินจากผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับแหล่งสิ่งแวดล้อมศิลปกรรมจำนวน 5 คน ได้แก่ ผู้นำชุมชน ปราชญ์ท้องถิ่น ผู้นำสงฆ์ในแหล่งสิ่งแวดล้อมศิลปกรรม ผู้บริหารขององค์กรบริหารส่วนตำบล และประชาชนที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับแหล่งสิ่งแวดล้อมศิลปกรรม และการวิเคราะห์ข้อมูลการประเมินคุณภาพแหล่งสิ่งแวดล้อมศิลปกรรมย่านชุมชนมอญ ค่าคะแนนที่ได้นำมาเปรียบเทียบกับเกณฑ์การตัดสินคุณภาพแหล่งสิ่งแวดล้อมศิลปกรรม ย่านชุมชนมอญ
ผลการวิจัยพบว่า แหล่งศิลปกรรมย่านชุมชนมอญ อำเภอสามโคก จังหวัดปทุมธานี ที่ประกอบด้วย แหล่งสิ่งแวดล้อมศิลปกรรมประเภทวัดมอญ อันมีตัวบ่งชี้สำคัญคือ เสาหงส์ธงตะขาบ และเจดีย์ทรงรามัญหรือรูปปั้นหงส์หรือตัวอักษรมอญในป้ายชื่อวัด โดยแหล่งสิ่งแวดล้อมศิลปกรรมอยู่ใกล้ชุมชนมอญ และโรงเรียน มีอยู่ 6 แหล่งในพื้นที่อำเภอสามโคก จังหวัดปทุมธานี ซึ่งมีค่าคะแนนคุณภาพแหล่งสิ่งแวดล้อมศิลปกรรมย่านชุมชนมอญอยู่ในระดับดี จำนวน 4 แหล่ง เรียงตามลำดับดังนี้ วัดสะแก วัดท้ายเกาะใหญ่ วัดจันทน์กะพ้อ และวัดบางเตยนอก ตามลำดับ และมีค่าคะแนนคุณภาพที่อยู่ในระดับปานกลาง จำนวน 2 แหล่ง ได้แก่ วัดสองพี่น้อง และวัดเมตารางค์ ตามลำดับ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เพื่อให้เป็นไปตามกฎหมายลิขสิทธิ์ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องลงลายมือชื่อในแบบฟอร์มใบมอบลิขสิทธิ์บทความ ให้แก่วารสารฯ พร้อมกับบทความต้นฉบับที่ได้แก้ไขครั้งสุดท้าย นอกจากนี้ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องยืนยันว่าบทความ ต้นฉบับที่ส่งมาตีพิมพ์นั้น ได้ส่งมาตีพิมพ์เฉพาะในวารสาร วิชาการธรรม ทรรศน์ เพียงแห่งเดียวเท่านั้น หากมีการใช้ ภาพหรือตารางของผู้นิพนธ์อื่นที่ปรากฏในสิ่งตีพิมพ์อื่นมาแล้ว ผู้นิพนธ์ต้องขออนุญาตเจ้าของลิขสิทธิ์ก่อน พร้อมทั้ง แสดงหนังสือที่ได้รับการยินยอมต่อบรรณาธิการ ก่อนที่บทความจะได้รับการตีพิมพ์เอกสารอ้างอิง
สำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. (2550). มาตรฐานคุณภาพสิ่งแวดล้อมธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมศิลปกรรม: เมืองเก่า. กรุงเทพฯ: กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม.
_______. (2560). การดำเนินงานอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมธรรมชาติและศิลปกรรมในระดับท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม.
_______. (2561). นโยบายและแผนการส่งเสริมและรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อมแห่งชาติ พ.ศ. 2560-2579. กรุงเทพฯ: กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม.
สำนักจัดการสิ่งแวดล้อมธรรมชาติและศิลปกรรม. (2560). คู่มือการดำเนินงานอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมธรรมชาติและศิลปกรรมในระดับท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: สำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม.
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2561). ยุทธศาสตร์ชาติ พ.ศ. 2561-2580. กรุงเทพฯ: สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
สุทธิวรรณ ตันติรจนาวงศ์ และวรรณ์ดี แสงประทีปทอง. (2564). การประเมินโครงการชุมชนคุณธรรมขับเคลื่อนด้วยพลังบวร. วารสารบริหารการศึกษา มศว., 18(34), 12-27.
สุวิทย์ พิทักษ์ธีระธรรม. (2548). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการจัดการสิ่งแวดล้อมศิลปกรรม: ศึกษากรณีโบราณสถาน. (วิทยานิพน์นิติศาสตรมหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อนัญญา โพธิ์ประดิษฐ์ และโรจน์ คุณเอนก. (2562). อิทธิพลของจำนวนนักท่องเที่ยวต่อการเปลี่ยนแปลงอุณหภูมิและความชื้นสัมพัทธ์ของอากาศในอาคารโบราณสถาน. วารสารวิจัยและพัฒนาวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์, 14(1), 33-44.
Turner, R. C., & Carlson, L. (2003). Indexes of item-objective congruence for multidimensional items. International journal of testing, 3(2), 163-171.
