การพัฒนาทักษะทางการบริหารเพื่อสร้างมิติสัมพันธ์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
นักบริหารที่ดีจะต้องฝึกฝนและพัฒนาทักษะทางการบริหารจัดการอยู่เสมอ อันมีกระบวนการศึกษาและเพิ่มเติมองค์ความรู้ในศาสตร์ทางการบริหารและวิธีการในการจัดการเป็นพื้นฐานสำคัญ คือ การพัฒนาตนเองในทางพระพุทธศาสนาตามภาษาบาลี เรียกว่า อตฺตตฺถ (อัตตัตถะ) ประโยชน์ตน และการพัฒนาทักษะทางการบริหารจัดการในรูปแบบของการพัฒนาทักษะทางการบริหารเพื่อสร้างมิติสัมพันธ์ คือ การพัฒนาเพื่อองค์กรโดยภาพรวมในทางพระพุทธศาสนาเรียกว่า ปรตฺถ (ปรัตถะ) ประโยชน์เพื่อผู้อื่น แต่ถ้าพัฒนาองค์ความรู้ในศาสตร์ทางการบริหารและวิธีการในการจัดการด้วย พัฒนาทักษะทางการบริหารเพื่อสร้างมิติสัมพันธ์ด้วย คือ พัฒนาตนเองด้วยและพัฒนาเพื่อองค์กรด้วย ในทางพระพุทธศาสนา เรียกว่า อภยตฺถ (อุภยัตถะ) ประโยชน์ทั้งสอง ประกอบด้วย 1) การพัฒนาทักษะความรู้ความเข้าใจทางการเมือง 2) การพัฒนาทักษะกรอบความคิดที่สามารถวิเคราะห์ความสลับซับซ้อนได้ 3) การพัฒนาทักษะการใช้การสื่อสารเป็นตัวสื่อกระตุ้นเป็นตัวแบบและการมอบอำนาจ 4) การพัฒนาทักษะความสามารถในการวิเคราะห์กระบวนการวินิจฉัยทักษะการจัดการ (Diagnosis) 5) การพัฒนาทักษะความสามารถในการใช้เทคโนโลยีการสื่อสารสารสนเทศ 6) การพัฒนาทักษะการมองภาพรวมผลกระทบจากการบริหารความเสี่ยงเพื่อรับผิดชอบเพื่อสังคม (CSR Risk Management) ทั้งภาพพจน์และภาพรวม โดยใช้ยุทธศาสตร์เพื่ออนาคต (Scenario Strategy) ในบทความนี้จึงนำเสนอรูปแบบการพัฒนาทักษะทางการบริหารเพื่อสร้างมิติสัมพันธ์ เพื่อศึกษามิติสัมพันธ์ของทักษะในการบริหารจัดการ และเพื่อเป็นแนวทางในการพัฒนาและบูรณาการรูปแบบทางการบริหารจัดการในศตวรรษที่ 21 และเพื่อเกิดประโยชน์แก่ผู้บริหารเองในการพัฒนาทักษะทางการบริหาร เกิดประโยชน์แก่องค์กรโดยสามารถบริหารองค์กรภายใต้การเปลี่ยนแปลงให้องค์กรสามารถปรับตัวและพัฒนารูปแบบการบริหาร และเกิดประโยชน์กับสังคมส่งผลให้เกิดการพัฒนา ตามเป้าหมายและวัตถุประสงค์การดำเนินงานขององค์กรนั้นๆ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เพื่อให้เป็นไปตามกฎหมายลิขสิทธิ์ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องลงลายมือชื่อในแบบฟอร์มใบมอบลิขสิทธิ์บทความ ให้แก่วารสารฯ พร้อมกับบทความต้นฉบับที่ได้แก้ไขครั้งสุดท้าย นอกจากนี้ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องยืนยันว่าบทความ ต้นฉบับที่ส่งมาตีพิมพ์นั้น ได้ส่งมาตีพิมพ์เฉพาะในวารสาร วิชาการธรรม ทรรศน์ เพียงแห่งเดียวเท่านั้น หากมีการใช้ ภาพหรือตารางของผู้นิพนธ์อื่นที่ปรากฏในสิ่งตีพิมพ์อื่นมาแล้ว ผู้นิพนธ์ต้องขออนุญาตเจ้าของลิขสิทธิ์ก่อน พร้อมทั้ง แสดงหนังสือที่ได้รับการยินยอมต่อบรรณาธิการ ก่อนที่บทความจะได้รับการตีพิมพ์เอกสารอ้างอิง
กมลวรรณ วรรณธนัง. (2560). การมอบอำนาจบุคลากร: เครื่องมือทางการบริหารของผู้นำเชิงวิสัยทัศน์. วารสารการจัดการสมัยใหม่, 15(1), 35-44.
โกมลมณี เกตตะพันธ์. (2559). กลยุทธ์ความรับผิดชอบต่อสังคมเพื่อความได้เปรียบทางการแข่งขัน. Veridian E-Journal, Silpakorn University, 9(1), 1143-1149.
จักรวัฒน์ ตันตินราศักดิ์. (2564). การคิดเชิงวิเคราะห์ โดย ศาสตราจารย์ ดร.เกรียงศักดิ์ เจริญวงษ์ศักดิ์ การศึกษาอบรมหลักสูตรผู้บริหารระดับกลางกระทรวงมหาดไทย. กรุงเทพฯ: ห้องสมุดกระทรวงมหาดไทย สถาบันดำรงราชานุภาพ สำนักงานปลัดกระทรวงมหาดไทย.
จีรนันท์ มูลมาตร และคณะ. (2564). การใช้เทคโนโลยีสารสนเทศในการบริหารการศึกษาในยุคดิจิทัล ทรานฟอร์เมชั่น. วารสารคุณภาพชีวิตกับกฎหมาย, 17(2), 21-27.
บุญทัน ดอกไธสง. (2555). รัฐประศาสนศาสตร์สร้างสรรค์องค์ความรู้สร้างอนาคตที่ยั่งยืนของชนชาติไทย. กรุงเทพฯ: ส.เอเซียเพรส (1989).
มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สุวกิจ ศรีปัดถา. (2555). ภาวะผู้นำกับการตัดสินใจ. วารสารรัฐศาสตร์และนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏกาฬสินธุ์, 1(1), 1-17.
อำนาจ สงวนกลาง. (2562). ศึกษาวิเคราะห์คำสอนเรื่องอัตถะประโยชน์ในพระพุทธศาสนาเถรวาท. วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย, 14(50), 63-74.
