ภาวะผู้นำทางจิตวิญญาณของผู้บริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
ในการจัดการศึกษาของไทยมีวิวัฒนาการมาโดยตลอด อาจจะเป็นเพราะมีปัจจัยทั้งภายในและภายนอกทำให้สังคมเกิดการเปลี่ยนแปลงส่งผลให้การศึกษาไทยต้องปรับตัวให้ทันสมัยรู้เท่าทันการเปลี่ยนแปลง เพื่อให้เกิดการพัฒนาให้ทัดเทียมกับ นานาอารยประเทศ ดังนั้นภาวะผู้นำเชิงจิตวิญญาณ ที่สามารถสร้างความน่าเชื่อถือ ศรัทธา มีวิสัยทัศน์ สร้างแรงจูงใจ กระตุ้นจิตสำนึก และให้ความสำคัญกับผลการปฏิบัติงานโดยการพัฒนาศักยภาพขององค์กรในเชิงบวกจึงเป็นกระบวนทัศน์ใหม่ที่จะสามารถส่งเสริม สนับสนุนให้องค์กรบรรลุผลตามวัถุประสงค์ได้อย่างมีประสิทธิภาพ และจะส่งผลต่อการขับเคลื่อนคุณภาพการศึกษาไทย
ภาวะผู้นำเชิงจิตวิญญาณของผู้บริหารสถานศึกษายุคดิจิทัล เป็นยุคแห่งการนำเทคโนโลยีของโลกสมัยใหม่ที่เต็มไปด้วยความเร็วของการเปลี่ยนแปลง มาประกอบกับคุณลักษณะที่ดี ความรู้ ความสามารถ ทักษะ สมรรถนะ คุณธรรมจริยธรรมในการบริหารงาน เพื่อมุ่งไปสู่การพัฒนาศักยภาพ คุณภาพ ประสิทธิภาพสูงสุดของการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น ผู้บริหารในยุคศตวรรษที่ 21 จึงต้องให้ความสำคัญกับการบริหารที่สามารถนำพาองค์กรให้บรรลุเป้าประสงค์ สำเร็จตามเป้าหมายหรือวิสัยทัศน์ที่กำหนดไว้ อย่างมีคุณภาพ เพิ่มสมรรถนะในการพัฒนาคนให้มีขีดความสามารถเกิดการพัฒนาที่ยั่งยืน การสร้างภาวะผู้นำเชิงจิตวิญญาณของสถานศึกษาจึงเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งในยุคดิจิทัล ที่จะสามารถนำพาบุคลากรในสถานศึกษาให้เกิดความรัก ความไว้วางใจ เกิดความร่วมมือในการส่งเสริมการเรียนรู้ร่วมกัน เกิดความทุ่มเททั้งแรงกายแรงใจให้กับการดำเนินการต่างๆ เพื่อบรรลุผลตามเป้าหมาย กลยุทธ์ วิสัยทัศน์ อันเป็นประโยชน์ต่อสถานศึกษา สังคมและประเทศชาติต่อไป
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เพื่อให้เป็นไปตามกฎหมายลิขสิทธิ์ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องลงลายมือชื่อในแบบฟอร์มใบมอบลิขสิทธิ์บทความ ให้แก่วารสารฯ พร้อมกับบทความต้นฉบับที่ได้แก้ไขครั้งสุดท้าย นอกจากนี้ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องยืนยันว่าบทความ ต้นฉบับที่ส่งมาตีพิมพ์นั้น ได้ส่งมาตีพิมพ์เฉพาะในวารสาร วิชาการธรรม ทรรศน์ เพียงแห่งเดียวเท่านั้น หากมีการใช้ ภาพหรือตารางของผู้นิพนธ์อื่นที่ปรากฏในสิ่งตีพิมพ์อื่นมาแล้ว ผู้นิพนธ์ต้องขออนุญาตเจ้าของลิขสิทธิ์ก่อน พร้อมทั้ง แสดงหนังสือที่ได้รับการยินยอมต่อบรรณาธิการ ก่อนที่บทความจะได้รับการตีพิมพ์เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ กรมวิชาการ. (2544). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 และที่แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2545. กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.
จิรพล สังข์โพธิ์ และคณะ. (2560). ภาวะผู้นำในการบริหารองค์กรยุคดิจิทัล กรณีศึกษา: องค์กรไอที และองค์กรที่เกี่ยวข้องกับไอทีในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. เข้าถึงได้จาก http://cio.citu.tu.ac.th/cio2017/?p=410
ณัฏฐณิชา พรปทุมชัยกิจ. (2564). ภาวะผู้นํายุคดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสํานักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาศรีสะเกษ ยโสธร. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ, 15(2), 50-64.
ทิพวรรณ ล้วนปสิทธิ์สกุล. (2562). คุณลักษณะผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐานที่สอดคล้องกับเป้าหมายการศึกษาของนโยบายไทยแลนด์ 4.0. (วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
นพพล ศุภวิทยาเจริญกุล. (2560). ภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสกลนคร เขต 1. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต). สกลนคร: มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
ปณตนนท์ เถียรประภากุล. (2561). ภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาในยุคการศึกษา 4.0. วารสารคณะมนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ, 11(2), 1994-2013.
พงศ์เทพ สุธีรวุฒิ. (2552). การจัดการระบบสุขภาวะ. เข้าถึงได้จาก http://www.oknation.net/blog/pongtheps/
พระธรรมโกศาจารย์ (ประยูร ธมมจิตโต). (2549). พุทธวิธีบริหาร. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พัชนี สมกำลัง และยุทธชัย ไชยสิทธิ์. (2555). แนวคิดความเป็นผู้นำทางจิตวิญญาณ: การประยุกต์ใช้ในวิชาชีพพยาบาล. วารสารสภาการพยาบาล, 27(4), 16-25.
เพ็ญนภา ศรีแปลก. (2563). การศึกษาภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสระแก้ว. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต). จันทบุรี: มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี.
รัตติกรณ์ จงวิศาล. (2556). ภาวะผู้นำ ทฤษฏี การวิจัย และแนวทางสู่การพัฒนา. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
รัตนา เหลืองาม. (2562). ภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาในศตวรรษที่ 21 ที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาจันทบุรี เขต 1. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต). จันทบุรี: มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี.
วิจารณ์ พานิช. (2558). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ ในศตวรรษที่ 21. วารสารนวัตกรรมการเรียนรู้, 1(2), 9-13.
วิโรจน์ สารรัตนะ. (2556). กระบวนทัศน์ใหม่ทางการศึกษากรณีทัศนะต่อการศึกษาศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: ทิพยวิสุทธิ์.
ศศิรดา แพงไทย. (2559). บทบาทของผู้บริหารสถานศึกษาในศตวรรษที่ 21. วารสารวิทยาลัยบัณฑิตเอเชีย, 6(1), 7-11.
สมหมาย อ่ำดอนกลอย. (2556). บทบาทผู้บริหารสถานศึกษาในศตวรรษที่ 21. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม, 7(1), 1-7.
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ สำนักนายกรัฐมนตรี. (2565). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 13 (พ.ศ. 2566-2570). กรุงเทพฯ: สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
สุกัญญา แช่มช้อย. (2561). การบริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุจรรยา ขาวสกุล และคณะ. (2560). ผู้บริหารสถานศึกษายุคดิจิทัล. การประชุมวิชาการและการนำเสนอผลงานวิจัยระดับชาติ ครุศาสตร์วิจัย คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง ครั้งที่ 3, 29 กรกฎาคม 2560, (หน้า 136-148). ลำปาง: มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง.
สุวิมล ทองจำรัส. (2561). ผู้บริหารสถานศึกษาในศตวรรษที่ 21. การประชุมวิชาการเสนอผลงานวิจัยระดับชาติ ครั้งที่ 2 Graduate School Conference 2018, 30 พฤศจิกายน 2561, (หน้า 603-610). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
หยาดทิพย์ ซีซอง. (2564). ปัจจัยภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารโรงเรียนที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการจัดการเรียนรู้ของครูผู้สอนในโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษามุกดาหาร. วารสารการบริหารการศึกษาและภาวะผู้นำ มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร, 9(36), 165-175.
Draft, R. L. (2005). The leadership experience. (3rd ed.). Mason, OH: Thomson South Western.
Fry, W. (2003). Toward a theory of spiritual leadership. The Leadership Quarterly, 14(6), 693-727.
Likert, S. (1961). New patterns of management. New York: McGraw-Hill.
O’Leary, E. (2002). 10 minute guide to leadership. (2nd ed.). Indianapolis, In: A Pearson Education.
