อิทธิพลของการรับรู้ข่าวสารเกษตรปลอดภัยและหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง ต่อการปฏิบัติเกษตรปลอดภัยของเกษตรกรชุมชนบ้านม่วงคำ ตำบลโป่งแยง อำเภอแม่ริม จังหวัดเชียงใหม่
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับการรับรู้หลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง (SEP) และการรับรู้ข่าวสารด้านเกษตรปลอดภัย 2) ระดับการปฏิบัติตามหลักเกษตรปลอดภัย 3) ความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้หลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง และการรับรู้ข่าวสารด้านเกษตรปลอดภัยที่ส่งผลต่อการปฏิบัติเกษตรปลอดภัย เป็นการวิจัยแบบผสมผสาน ประชากรที่ใช้ในการวิจัยคือ ครัวเรือนเกษตรกรในหมู่บ้านม่วงคำ ตำบลโป่งแยง อำเภอแม่ริม จังหวัดเชียงใหม่ รวมทั้งสิ้น 220 ครัวเรือน โดยกำหนดให้ตัวแทนครัวเรือนเป็นผู้ให้ข้อมูล เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถาม และการวิเคราะห์ข้อมูลอาศัยสถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณ
ผลการวิจัยพบว่า
1. ระดับการรับรู้หลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง (SEP) โดยรวมของเกษตรกรชุมชนบ้านม่วงคำอยู่ในระดับ “มาก” โดยมีค่าเฉลี่ย 3.93±952 ในขณะที่การรับรู้ข่าวสารด้านการเกษตรปลอดภัยในภาพรวมอยู่ในระดับ “มาก” เช่นกัน โดยมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.11±0.836
2. ระดับการปฏิบัติตามหลักเกษตรปลอดภัยของเกษตรกรชุมชนบ้านม่วงคำ มีค่าเฉลี่ยที่ 4.39±820 ซึ่งอยู่ในระดับ “มากที่สุด”
3. การรับรู้หลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง (SEP) และการรับรู้ข่าวสารด้านเกษตรปลอดภัยของเกษตรกรชุมชนบ้านม่วงคำ มีความสัมพันธ์หรือมีอิทธิพลใน “เชิงบวก” ต่อการปฏิบัติตามหลักเกษตรปลอดภัย
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เพื่อให้เป็นไปตามกฎหมายลิขสิทธิ์ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องลงลายมือชื่อในแบบฟอร์มใบมอบลิขสิทธิ์บทความ ให้แก่วารสารฯ พร้อมกับบทความต้นฉบับที่ได้แก้ไขครั้งสุดท้าย นอกจากนี้ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องยืนยันว่าบทความ ต้นฉบับที่ส่งมาตีพิมพ์นั้น ได้ส่งมาตีพิมพ์เฉพาะในวารสาร วิชาการธรรม ทรรศน์ เพียงแห่งเดียวเท่านั้น หากมีการใช้ ภาพหรือตารางของผู้นิพนธ์อื่นที่ปรากฏในสิ่งตีพิมพ์อื่นมาแล้ว ผู้นิพนธ์ต้องขออนุญาตเจ้าของลิขสิทธิ์ก่อน พร้อมทั้ง แสดงหนังสือที่ได้รับการยินยอมต่อบรรณาธิการ ก่อนที่บทความจะได้รับการตีพิมพ์เอกสารอ้างอิง
กิติศักดิ์ ทองมีทิพย์. (2564). พัฒนาการเกษตรกรรมของประเทศไทยในมิติด้านการพัฒนาชุมชนและคุณภาพชีวิต. วารสารพัฒนศาสตร์, 4(1), 132-162. https://so05.tci-thaijo.org/index.php/gvc-tu/article/view/252520/170967
เกษม วัฒนชัย และจิรายุ อิศรางกูร ณ อยุธยา. (2555). CSR ตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง. กรุงเทพฯ: ดาวฤกษ์ คอมมูนิเคชั่นส์.
จอห์นนี่ หลวงผ่าน, พุฒิสรรค์ เครือคำ, ปิยะ พละปัญญา และกอบลาพ อารีศรีสม. (2565). ปัจจัยที่มีผลต่อการปฏิบัติตามมาตรฐานเกษตรอินทรีย์ของเกษตรกรผู้ปลูกผักอินทรีย์ ในนครหลวงเวียงจันทร์ สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว. วารสารผลิตกรรมการเกษตร, 4(2), 116-143. https://li01.tci-thaijo.org/index.php/japmju/article/view/255684/174589
ชลธิชา นิวาสประกฤติ. (2565). คู่มือการปฏิบัติทางการเกษตรที่ดีสำหรับพืชอาหาร มกษ. 9001:2556. กรุงเทพฯ: ศูนย์เชี่ยวชาญนวัตกรรมเกษตรสร้างสรรค์ (ศนก.), สถาบันวิจัยวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งประเทศไทย (วว.).
ณัฐพล ขานหมัด. (2560). วนเกษตร วิถีสู่ความยั่งยืน (เอกสารเผยแพร่ ฉบับที่ 559). กรุงเทพฯ: สำนักงานการปฏิรูปที่ดินเพื่อเกษตรกรรม.
ณัฐวุฒิ จั่นทอง และพหล ศักดิ์คะทัศน์. (2561). การยอมรับการผลิตข้าวโพดตามการปฏิบัติทางการเกษตรที่ดี (GAP) ของเกษตรกรในจังหวัดอ่างทอง. วารสารวิจัยและส่งเสริมวิชาการเกษตร, 35(3), 54-63. https://li01.tci-thaijo.org/index.php/MJUJN/article/view/200707/140287
นราศิณี แก้วไหลมา, สุรพล เศรษฐบุตร, บุศรา ลิ้มนิรันดร์กุล และประทานทิพย์ กระมล. (2560). ปัจจัยที่มีผลตอการยอมรับการทำเกษตรอินทรีย์ของเกษตรกรตำบลแม่หอพระอำเภอแม่แตง จังหวัดเชียงใหม่. วารสารเกษตร, 33(3), 387-395. https://li01.tci-thaijo.org/index.php/joacmu/article/view/243471
ปองสุข ศรีชัย, ธนวัฒน์ ขันติวงศ์, หริพล ธรรมนารักษ์ และสมควร สงวนแพง. (2561). การเปลี่ยนแปลงคุณภาพชีวิตของเกษตรกรที่เข้าร่วมโครงการหลวง: กรณีศึกษาศูนย์พัฒนาโครงการหลวงผาตั้ง. วารสารการพัฒนาชุมชนและคุณภาพชีวิต, 6(2), 308-314. https://so02.tci-thaijo.org/index.php/JCDLQ/article/view/123926/94080
โปรดปราน เสริญวงศ์สัตย์. (2566). ศาสตร์พระราชากับการพัฒนาท้องถิ่นในศตวรรษที่ 21. วารสารวิชาการรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์, 4(3), 1-12. http://so08.tci-thaijo.org/index.php/AJPP/article/view/766/1387
ผการัตน์ พินิจวัฒน์. (2565). ศาสตร์พระราชาสู่การพัฒนาท้องถิ่นอย่างยั่งยืน. วารสารศิลปะศาสตร์ราชมงคลสุวรรณภูมิ, 4(1), 202-212. https://so03.tci-thaijo.org/index.php/art/article/view/258274/173134
พุทธิสรรค์ เครือคำ, พหล ศักดิ์กะทัศน์, นภารัศม์ เวชสิทธิ์นิรภัย และปภพ จี้รัตน์. (2564). การยอมรับการส่งเสริมปลูกพืชผักในระบบการเพาะปลูกที่ดีของเกษตรกรชนเผ่ากระเหรี่ยงในพื้นที่ศูนย์พัฒนาโครงการหลวงวัดจันทร์ จังหวัดเชียงใหม่. วารสารวิจัยส่งเสริมและพัฒนาการเกษตร, 38(1), 135-143. https://li01.tci-thaijo.org/index.php/MJUJN/article/view/212096/170649
มนัส สุวรรณ, สมาน ฟูแสง, ณรงค์พันธ์ ฉุนรัมย์, วรพล วัฒนเหลืองอรุณ และชนม์ธนัช สุวรรณ. (2564). กลยุทธ์ในการแก้ไขปัญหาความยากจนของประชาชนบนพื้นฐานของศาสตร์พระราชา. พิฆเนศวร์สาร, 17(2), 1-14. https://so01.tci-thaijo.org/index.php/pikanasan/article/view/250704
มูลนิธิโครงการหลวง. (2567). ศูนย์พัฒนาโครงการหลวงแม่สาใหม่. เข้าถึงได้จาก https://royalproject.org/devstation/maesamai
_______. (2567). ศูนย์พัฒนาโครงการหลวงหนองหอย. เข้าถึงได้จาก https://royalproject.org/devstation/nonghoi
มูลนิธิชัยพัฒนา. (2565). เศรษฐกิจพอเพียง. เข้าถึงได้จาก https://www.chaipat.or.th/site_content/item/3579-2010-10-08-05-24-39.html
สุเมธ ตันติเวชกุล. (2550). หลักธรรม หลักทําตามรอยพระยุคลบาท. กรุงเทพฯ: ด่านสุทธา.
อาทิตยา พองพรหม. (2562). หลักการและรูปแบบเกษตรกรรมยั่งยืน (เอกสารเผยแพร่ฉบับที่ 503). กรุงเทพฯ: สำนักพัฒนาและถ่ายทอดเทคโนโลยี, สำนักงานการปฏิรูปที่ดินเพื่อเกษตรกรรม.
IFOAM. (2022). Sustainable Development. Retrieved from https://www.ifoam.bio/our-work/what/sustainable-development
Van den Berg, H., Phillips, S., & Morales-Abubakar, A. L. C. (2023). Monitoring, evaluation and learning in farmer field school programs: A framework and toolkit. Food and Agriculture Organization of the United Nations (FAO).
