การพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการจราจรด้วยระบบรถโดยสารไฟฟ้าสาธารณะในพื้นที่กรุงเทพมหานคร

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อความสำเร็จในการแก้ปัญหาการจราจรในพื้นที่กรุงเทพมหานคร 2) ศึกษามาตรการสนับสนุนการนำรถโดยสารไฟฟ้าสาธารณะ มาให้บริการประชาชน ในพื้นที่กรุงเทพมหานคร และ 3) การพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการจราจรด้วยระบบรถโดยสารไฟฟ้าสาธารณะ ในพื้นที่กรุงเทพมหานครเป็นการศึกษาวิจัยเชิงคุณภาพ โดยการสัมภาษณ์เชิงลึกด้วยวิธีการเลือกแบบเจาะจง การสัมภาษณ์เชิงลึกด้วยวิธีการเลือกแบบเจาะจงเป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพในการรวบรวมข้อมูลเชิงคุณภาพและมีความเกี่ยวข้องกับประเด็นที่ศึกษา รวมจำนวนทั้งสิ้น 25 คน ได้แก่ กลุ่มกำหนดนโยบาย กลุ่มนำนโยบายไปปฏิบัติ กลุ่มผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย นักวิจัยที่เกี่ยวข้องด้านการจราจรและขนส่ง โดยมีการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงเนื้อหา
ผลการวิจัยพบว่า
1. ปัจจัยที่มีผลต่อความสำเร็จในการแก้ปัญหาการจราจรในพื้นที่กรุงเทพมหานคร ผลการวิจัยพบว่า มี 9 ปัจจัย ดังนี้ 1) นโยบายที่ถูกกำหนดมีทฤษฎีทางวิชาการ มีหลักฐานเชิงประจักษ์ยอมรับเป็นเครื่องพิสูจน์ 2) การมีมาตรฐานการปฏิบัติงาน 3) ความรับผิดชอบและมีการประเมินผล 4) มีโครงสร้างและความรับผิดชอบของหน่วยงานที่ชัดเจน 5) การบังคับใช้กฎหมาย 6) ประสิทธิภาพในการวางแผนและการควบคุม 7) การเมืองและการบริหารสภาพแวดล้อม 8) ภาวะผู้นำและความร่วมมือ และ 9) สมรรถนะองค์กร
2. มาตรการสนับสนุนการนำรถโดยสารไฟฟ้าสาธารณะมาให้บริการประชาชนในพื้นที่กรุงเทพมหานคร พบว่า กำหนดให้มีช่องเฉพาะสำหรับการเดินรถโดยสารไฟฟ้าสาธารณะโดยไม่ให้มีรถประเภทอื่นเข้ามาวิ่งหรือจำกัดให้รถ ประเภทอื่นมาใช้ช่องเดินรถให้น้อยที่สุด สามารถกำหนดเวลาการปล่อยรถและการถึงที่หมาย
3. มาตรการสนับสนุนการนำรถโดยสารไฟฟ้าสาธารณะ มาให้บริการประชาชน ในพื้นที่กรุงเทพมหานคร โดยมีปัจจัยความสำเร็จในการแก้ไขปัญหาการจราจร ในพื้นที่กรุงเทพมหานคร ประกอบด้วย 9 ปัจจัย มีหลักการสำคัญ “ ต้องทำให้ต้นทุนการใช้รถยนต์ส่วนบุคคลมีต้นทุนสูงกว่าการใช้รถโดยสารไฟฟ้าสาธารณะ”