การพัฒนารูปแบบการผลิตและการยกระดับผลิตภัณฑ์ชุมชนจากทุนทางวัฒนธรรม ตําบลท่าเกษม อําเภอเมืองสระแก้ว จังหวัดสระแก้ว
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาศักยด้านการผลิตของผู้ผลิตชุมชนตำบลท่าเกษม 2) วิเคราะห์ความต้องการของกลุ่มผู้ใช้ผลิตภัณฑ์ และ 3) เสนอแนวทางในการพัฒนารูปแบบการผลิตและการยกระดับผลิตภัณฑ์ชุมชนจากทุนทางวัฒนธรรม ตำบลท่าเกษม อำเภอเมืองสระแก้ว จังหวัดสระแก้ว การวิจัยเป็นแบบผสมผสาน ประกอบด้วย การวิจัยเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพ เพื่อให้ได้ข้อมูลที่ครอบคลุมและลึกซึ้ง ในการวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มประชากรคือผู้บริโภคหรือผู้ใช้ผลิตภัณฑ์ชุมชนในตำบลท่าเกษมและพื้นที่ใกล้เคียง กลุ่มตัวอย่างจำนวน 300 คน ได้จากการสุ่มแบบบังเอิญ (Accidental Sampling) โดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือหลัก ประกอบด้วย 3 ส่วน ได้แก่ 1) ข้อมูลทั่วไปของผู้ตอบ 2) ความคิดเห็นเกี่ยวกับผลิตภัณฑ์จากทุนทางวัฒนธรรม และ 3) ความต้องการและความคาดหวังต่อการพัฒนาผลิตภัณฑ์ชุมชน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ส่วนการวิจัยเชิงคุณภาพ กลุ่มผู้ให้ข้อมูลสำคัญ (Key Informants) จำนวน 18 คน ประกอบด้วยผู้ผลิต ผู้ประกอบการ ผู้นำท้องถิ่น ปราชญ์ชาวบ้าน และหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง ใช้การสัมภาษณ์เชิงลึกและการสนทนากลุ่ม วิเคราะห์ข้อมูลเชิงพรรณนา โดยการจัดหมวดหมู่และสังเคราะห์สาระสำคัญ
ผลการวิจัยพบว่า
1. ด้านศักยภาพการผลิต ผลิตภัณฑ์ส่วนใหญ่มีความแข็งแรง ใช้งานได้จริง แต่ขาดมาตรฐานราคาที่แน่นอน การจำหน่ายอยู่ในชุมชนหรือตลาดนัด การสื่อสารกับลูกค้าทำผ่านการพูดคุยหรือโทรศัพท์ วัตถุดิบส่วนใหญ่ซื้อมาจากภายนอก ผู้บริโภคต้องการผลิตภัณฑ์ ที่ประณีต สวยงาม และหาซื้อได้ง่าย
2. ด้านความต้องการของผู้บริโภค ต้องการผลิตภัณฑ์ที่มีคุณภาพ สะอาด ปลอดภัย มีเอกลักษณ์ท้องถิ่น บรรจุภัณฑ์ทันสมัย ราคาเหมาะสม ช่องทางจำหน่ายหลากหลาย และมีตรารับรองคุณภาพ
3. แนวทางการพัฒนา ได้แก่ 1) ส่งเสริมองค์ความรู้และทักษะการผลิตควบคู่กับการอนุรักษ์ภูมิปัญญา 2) ออกแบบผลิตภัณฑ์และบรรจุภัณฑ์เชื่อมโยงทุนทางวัฒนธรรมเพื่อเพิ่มมูลค่า 3) พัฒนาเครือข่ายการตลาดและสร้างแบรนด์ผลิตภัณฑ์ท้องถิ่น และ 4) ส่งเสริมการบริหารจัดการแบบมีส่วนร่วมและความร่วมมือกับภาคีเครือข่าย เพื่อยกระดับผลิตภัณฑ์ชุมชนสู่ความยั่งยืน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เพื่อให้เป็นไปตามกฎหมายลิขสิทธิ์ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องลงลายมือชื่อในแบบฟอร์มใบมอบลิขสิทธิ์บทความ ให้แก่วารสารฯ พร้อมกับบทความต้นฉบับที่ได้แก้ไขครั้งสุดท้าย นอกจากนี้ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องยืนยันว่าบทความ ต้นฉบับที่ส่งมาตีพิมพ์นั้น ได้ส่งมาตีพิมพ์เฉพาะในวารสาร วิชาการธรรม ทรรศน์ เพียงแห่งเดียวเท่านั้น หากมีการใช้ ภาพหรือตารางของผู้นิพนธ์อื่นที่ปรากฏในสิ่งตีพิมพ์อื่นมาแล้ว ผู้นิพนธ์ต้องขออนุญาตเจ้าของลิขสิทธิ์ก่อน พร้อมทั้ง แสดงหนังสือที่ได้รับการยินยอมต่อบรรณาธิการ ก่อนที่บทความจะได้รับการตีพิมพ์เอกสารอ้างอิง
กรมการพัฒนาชุมชน. (2563). แนวทางการพัฒนาผลิตภัณฑ์ชุมชนและการส่งเสริมเศรษฐกิจฐานราก. กรุงเทพฯ: กระทรวงมหาดไทย.
กรมทรัพย์สินทางปัญญา. (2564). การพัฒนาผลิตภัณฑ์ชุมชนให้มีมาตรฐานและการอนุรักษ์ภูมิปัญญาท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: กรมทรัพย์สินทางปัญญา.
กระทรวงมหาดไทย. (2564). แนวทางการพัฒนาเศรษฐกิจฐานรากเพื่อเสริมสร้างความเข้มแข็งของชุมชน. กรุงเทพฯ: สำนักนโยบายและแผน.
ธนาคารแห่งประเทศไทย. (2562). การกระจายรายได้และการลดความเหลื่อมล้ำผ่านเศรษฐกิจชุมชน. เข้าถึงได้จาก www.bot.or.th
สำนักงานส่งเสริมวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม. (2561). การพัฒนา SMEs และเศรษฐกิจฐานรากเพื่อความยั่งยืน. กรุงเทพฯ: กระทรวงอุตสาหกรรม.
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2565). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 13. กรุงเทพฯ: สำนักนายกรัฐมนตรี.
Babbie, E. R. (2013). The practice of social research. (13th ed.). Belmont, CA: Wadsworth Cengage Learning.
Kotler, P., & Keller, K. L. (2016). Marketing management. (15th ed.). Boston, MA: Pearson.
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610. https://doi.org/10.1177/001316447003000308
UNESCO. (2015). Title of the report. Paris, France: UNESCO.
