วิเคราะห์คติความเชื่อวัตถุมงคลหลวงพ่อพระใสกับวิถีชีวิตของชุมชนในจังหวัดหนองคาย
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาประวัติความเป็นมา คุณค่าลักษณะพุทธศิลปกรรมวัตถุมงคลหลวงพ่อพระใส 2) ศึกษาคติความเชื่อและแนวปฏิบัติของชุมชนในจังหวัดหนองคายที่มีต่อวัตถุมงคลหลวงพ่อพระใส และ 3) วิเคราะห์คติความเชื่อและแนวปฏิบัติในวัตถุมงคลหลวงพ่อพระใสกับพุทธจิตวิทยาของชุมชนในจังหวัดหนองคาย เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยมีผู้ให้ข้อมูลสำคัญในการวิจัย จำนวน 40 รูป/คน ใช้แบบสัมภาษณ์ในการเก็บข้อมูล วิเคราะห์การสัมภาษณ์ การสนทนากลุ่มย่อยแล้ววิเคราะห์เชิงพรรณนา
ผลการวิจัยพบว่า
1. หลวงพ่อพระใสเป็นพระพุทธรูปสำคัญประดิษฐาน ณ วัดโพธิ์ชัย จังหวัดหนองคาย มีประวัติยาวนานตั้งแต่สมัยล้านช้าง สร้างตามแบบศิลปะเวียงจันทน์ องค์พระงดงามด้วยพุทธลักษณะปางมารวิชัย หล่อด้วยทองคำสีสุก นอกจากคุณค่าทางพุทธศิลป์ หลวงพ่อพระใสยังเป็นศูนย์รวมศรัทธาของประชาชนและเป็นที่พึ่งทางจิตใจ พิธีสำคัญ เช่น การอัญเชิญสรงน้ำในวันสงกรานต์ สะท้อนการสืบสานประเพณีและวัฒนธรรมท้องถิ่น
2. คติความเชื่อเกี่ยวกับวัตถุมงคลหลวงพ่อพระใสเน้นความศักดิ์สิทธิ์ในการปกป้องคุ้มครอง เสริมสิริมงคล และสร้างความมั่นคงทางจิตใจ ส่งผลต่อความสัมพันธ์ในชุมชนผ่านพิธีกรรมทางศาสนา วัตถุมงคลรุ่นแผ่บารมี ปี 2558 (รุ่นฟ้าผ่า) ได้รับความศรัทธาอย่างลึกซึ้ง โดยเฉพาะหลังเหตุการณ์ปาฏิหาริย์รอดชีวิตจากฟ้าผ่า และพิธีพุทธาภิเษกที่ศักดิ์สิทธิ์
3. การวิเคราะห์ผลกระทบพบว่า วัตถุมงคลนี้ช่วยเสริมความมั่นใจ ลดความวิตกกังวล เชื่อมโยงชุมชน และสืบทอดประเพณี นอกจากนี้ ยังส่งเสริมเศรษฐกิจท้องถิ่นผ่านการท่องเที่ยวเชิงศาสนา การเช่าวัตถุมงคล และการจำหน่ายของที่ระลึก สะท้อนให้เห็นว่าวัตถุมงคลหลวงพ่อพระใสเป็นมากกว่าสิ่งศักดิ์สิทธิ์ แต่ยังเป็นศูนย์รวมจิตใจและวัฒนธรรมของชุมชนหนองคายอย่างแท้จริง
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เพื่อให้เป็นไปตามกฎหมายลิขสิทธิ์ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องลงลายมือชื่อในแบบฟอร์มใบมอบลิขสิทธิ์บทความ ให้แก่วารสารฯ พร้อมกับบทความต้นฉบับที่ได้แก้ไขครั้งสุดท้าย นอกจากนี้ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องยืนยันว่าบทความ ต้นฉบับที่ส่งมาตีพิมพ์นั้น ได้ส่งมาตีพิมพ์เฉพาะในวารสาร วิชาการธรรม ทรรศน์ เพียงแห่งเดียวเท่านั้น หากมีการใช้ ภาพหรือตารางของผู้นิพนธ์อื่นที่ปรากฏในสิ่งตีพิมพ์อื่นมาแล้ว ผู้นิพนธ์ต้องขออนุญาตเจ้าของลิขสิทธิ์ก่อน พร้อมทั้ง แสดงหนังสือที่ได้รับการยินยอมต่อบรรณาธิการ ก่อนที่บทความจะได้รับการตีพิมพ์เอกสารอ้างอิง
กรมศิลปากร. (2547). ประวัติและศิลปะพระพุทธรูปสำคัญในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: สำนักวรรณกรรมและประวัติศาสตร์.
จิราภรณ์ ศรีสุข. (2560). ความเชื่อและการบูชาวัตถุมงคลในสังคมไทย: ศึกษากรณีพระเครื่องและความศรัทธาของประชาชน. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต). เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ณัฐพล พรมหา. (2558). หลวงพ่อพระใส: ศรัทธาและพิธีกรรมของชาวหนองคาย. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
พระคำฮุ่ง สติปญฺโญ (ตุลาวัน). (2562). ศึกษาคุณค่าของความเชื่อที่ปรากฏในพิธีกรรมการบูชาหลวงพ่อองค์ตื้อ นครหลวงเวียงจันทน์. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). (2550). พุทธศาสนากับสังคมไทย: หลักธรรมและความเชื่อ. กรุงเทพฯ: มูลนิธิพุทธธรรม.
พระภูเมธ สุเมโธ (พูนสุวรรณ). (2553). ความเชื่อและพฤติกรรมของชาวพุทธที่มีต่อพระเจ้าเก้าตื้อ วัดสวนดอก เชียงใหม่. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระสมุห์วันชัย เกสรธมฺโม (มีมาก). (2554). การศึกษาศรัทธาของประชาชนที่มีต่อพระพุทธชินราช จังหวัดพิษณุโลก ในฐานะสื่อพุทธศิลป์. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ. (2562). พระพุทธศาสนาในบริบทสังคมไทย. กรุงเทพฯ: สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ.
Smith, B. (2011). Buddhist Amulets and Thai Spirituality: Faith and Practice in Modern Society. Bangkok: Thai Heritage Publishing.
Tambiah, S. J. (1984). The Buddhist Saints of the Forest and the Cult of Amulets: A Study in Charisma, Hagiography, Sectarianism, and Millennial Buddhism. Cambridge: Cambridge University Press.