การพัฒนารูปแบบการเรียนรู้แบบปุจฉาวิสัชนากับปัญญาประดิษฐ์ เพื่อเสริมสร้างกรอบมโนทัศน์การเป็นผู้ประกอบการบนฐานซอฟพาวเวอร์ของจังหวัดพิษณุโลก สำหรับนิสิตระดับปริญญาตรี

Main Article Content

พิชญาภา ยวงสร้อย
วิวัฒน์ มีสุวรรณ์

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) วิเคราะห์องค์ประกอบของรูปแบบการเรียนรู้ฯ 2) สร้างและตรวจสอบคุณภาพของรูปแบบฯ 3) ศึกษาผลการใช้รูปแบบฯ ดังนี้ (1) เปรียบเทียบกรอบมโนทัศน์การเป็นผู้ประกอบการฯ ของนิสิตหลังเรียนด้วยรูปแบบฯ กับเกณฑ์ร้อยละ 80 (2) ศึกษาความพึงพอใจของนิสิตที่มีต่อการจัดการเรียนรู้ด้วยรูปแบบฯ และ 4) รับรองรูปแบบการจัดการเรียนรู้ฯ กลุ่มตัวอย่างได้แก่ นิสิตระดับปริญญาตรีมหาวิทยาลัยนเรศวร ที่ลงทะเบียนเรียนวิชา วิถีชีวิตในยุคดิจิทัล กลุ่ม 1 จำนวน 289 คน ได้มาจากการสุ่มแบบกลุ่ม เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ 1) รูปแบบการจัดการเรียนรู้ฯ 2) แบบวัดกรอบมโนทัศน์การเป็นผู้ประกอบการ 3) แบบสอบถามความพึงพอใจ สถิติที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ร้อยละ ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และ One-sample t-test
ผลการวิจัยพบว่า
1. รูปแบบฯ มีองค์ประกอบ 4 ประการ คือ 1) หลักการ 2) จุดมุ่งหมาย 3) กระบวนการเรียน มี 6 ขั้นตอน คือ (1) แนะนำบทเรียน (2) อ่านและดูสื่อ (3) วางแผนและจัดกลุ่มคำถาม (4) ปุจฉาวิสัชนากับ AI (5) ทบทวนและสรุป (6) กิจกรรมสร้างสรรค์ และ 4) การวัดและประเมินผล
2. รูปแบบฯนำเสนอตามแนวคิดของ Joyce, Weil and Calhoun เมื่อนำไปตรวจสอบคุณภาพ พบว่า มีความเหมาะสมอยู่ในระดับมากที่สุด
3. ผลการใช้รูปแบบฯ ประกอบด้วย 1) นิสิตมีความรู้กรอบมโนทัศน์การเป็นผู้ประกอบการหลังเรียนด้วยรูปแบบฯ สูงกว่าเกณฑ์ร้อยละ 80 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 2) นิสิตมีความพึงพอใจต่อการจัดการเรียนรู้ด้วยรูปแบบฯ อยู่ในระดับมาก
4. ผู้ทรงคุณวุฒิให้การรับรองว่ารูปแบบมีความเหมาะสมในการนำไปใช้เพื่อพัฒนากรอบมโนทัศน์การเป็นผู้ประกอบการของนิสิตได้

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ยวงสร้อย พ. ., & มีสุวรรณ์ ว. . (2025). การพัฒนารูปแบบการเรียนรู้แบบปุจฉาวิสัชนากับปัญญาประดิษฐ์ เพื่อเสริมสร้างกรอบมโนทัศน์การเป็นผู้ประกอบการบนฐานซอฟพาวเวอร์ของจังหวัดพิษณุโลก สำหรับนิสิตระดับปริญญาตรี. วารสารวิชาการธรรมทรรศน์, 25(2), 265–284. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/dhammathas/article/view/282618
ประเภทบทความ
บทความวิจัย (Research Article)

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงศึกษาธิการ. (2567). 15 แนวโน้มการศึกษาโลกที่จะเกิดขึ้นในปี 2024. เข้าถึงได้จาก https://www.moe.go.th/moonpreneur/

กระทรวงอุตสาหกรรม. (2566). “รมว.อุตฯ” ปลื้มความสำเร็จผู้ประกอบการไทย ดันซอฟต์พาวเวอร์หนุนอาหาร-แฟชั่น-งานแฟร์ สร้างมูลค่าเศรษฐกิจเพิ่มรายได้ให้ชุมชนยั่งยืน. เข้าถึงได้จาก https://www.industry.go.th/th/secretary-of-industry/12604

กิตติมศักดิ์ ในจิต, เอกกมล บุญยะผลานันท์ และกฤษมันต์ วัฒนาณรงค์. (2565). ระบบปัญญาประดิษฐ์เพื่อนำเสนอคำตอบแบบมัลติมีเดียบนเครือข่ายสังคมออนไลน์. วารสารรัชต์ภาคย์, 16(44), 119-138. https://so05.tci-thaijo.org/index.php/RJPJ/article/view/254186/173492

ทวีสิน อำนวยพันธ์วิไล. (2567). ปลุกพลังความคิดสร้างสรรค์: การนำ Generative AI สู่การจัดการเรียนรู้. ใน ประมวลการนำเสนองานสาธิตวิชาการ ครั้งที่ 9 Essentail Soft Skills for the Future: จรณะทักษะจำเป็นสำหรับอนาคต, 8-9 สิงหาคม 2567. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

นรรัชต์ ฝันเชียร. (2562). AI กับการส่งเสริมการศึกษา. เข้าถึงได้จาก https://www.trueplookpanya.com/dhamma/content/75968

เปรม ถาวรประภาสวัสดิ์. (2567). Soft Power กับการท่องเที่ยวไทย. เข้าถึงได้จาก https://prt.parliament.go.th/server/api/core/bitstreams/d87c5913-7eb5-408a-b1cf-d62acb5b90ba/content

พระปลัดราชันย์ ขวัญเมือง, ไพฑูรย์ สินลารัตน์ และไสว ฟักขาว. (2563). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนตามแนวคิดทางพระพุทธศาสนา เพื่อส่งเสริมความสามารถในการแก้ปัญหา สำหรับนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 9(4), 1627-1640. https://so03.tci-thaijo.org/index.php/journal-peace/article/view/243833/169919

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2564). พุทธวิธีในการสอน. (พิมพ์ครั้งที่ 26). กรุงเทพฯ: กองทุนพระองค์เจ้าวิมลฉัตร.

พระมหาบุญแล พุทฺธวโร. (2562). พุทธวิธีในการสอนที่ทรงประสิทธิผลสูงสุด. วารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร, 2(1), 31-45. https://so06.tci-thaijo.org/index.php/tmd/article/view/250195/169306

พระมหาสายัณห์ จันทร์วิบูลย์. (2557). การพัฒนาสมรรถภาพด้านการจัดการเรียนรู้ด้วยวิธีสอนแบบปุจฉาวิสัชนาโดยใช้กานิเทศน์แบบคลินิกของพระสอนศีลธรรมในโรงเรียน. Veridian E-Journal, Silpakorn University, 7(3), 582-600.

พิชญาภา ยวงสร้อย และวิวัฒน์ มีสุวรรณ. (2567). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้ตามหลักพุทธวิธีผ่านห้องเรียนเมตาเวิร์สร่วมกับการจัดการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐานเพื่อพัฒนาทักษะการรู้เท่าทันสื่อและสารสนเทศสําหรับนิสิตระดับปริญญาตรี. วารสารพุทธจิตวิทยา, 9(3), 477-491. https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jbp/article/view/275129/185378

มหาวิทยาลัยนเรศวร. (2567). แผนยุทธศาสตร์มหาวิทยาลัยนเรศวร. เข้าถึงได้จาก https://www.plan.office.nu.ac.th/wp-content/uploads/2024/04/NU_Strategical-Plan_2566_2570.pdf

วราพร กาญจนคลอด, สมาภรณ์ นวลสุทธิ์ และสุจินดา พรหมขํา. (2565). ลักษณะความเป็นผู้ประกอบการของนักศึกษากรณีศึกษา คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช. วารสารรัชต์ภาคย์, 16(47), 363-378. https://so05.tci-thaijo.org/index.php/RJPJ/article/view/257439/175346

สำนักงานปลัดกระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม. (2565). AI คืออะไร ทำไมมีแต่คนพูดถึง. เข้าถึงได้จาก https://www.stkc.go.th/stiarticle/ai-คืออะไร-ทำไมมีแต่คนพูดถึง

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2563). AI เพื่อพัฒนาการเรียนรู้. กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค

สุภาพิชญ์ ถิระวัฒน์. (2565). Soft Power (อำนาจละมุน). เข้าถึงได้จากhttps://dl.parliament.go.th/handle/20.500.13072/597578

สุรีรัตน์ จุ้นกระยาง, วิมลรัตน์ จตุรานนท์ และปริญญา ทองสอน. (2561). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนเพื่อเสริมสร้างมโนทัศน์ทางวิทยาศาสตร์ และทักษะ การคิดอย่างมีวิจารณญาณของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. วารสารการศึกษาและการพัฒนาสังคม, 14(1), 289-298.

Castells, N., Minguela, M., Solé, I., Miras, M., Nadal, E., & Rijlaarsdam, E. (2021). Improving Questioning–Answering Strategies in Learning from Multiple Complementary Texts: An Intervention Study. Reading Research Quarterly, 57(3), 879-912. https://doi.org/10.1002/rrq.451

GURU. (2024). Guide to AI Questions: Everything you need to know. Retrieved from https://www.getguru.com/th/reference/ai-question-answer

Joyce, B., Weil, M., & Calhoun, E. (2004). Models of teaching. Boston: Allyn and Bacon.