การศัลยกรรมความงามในมิติพุทธ
Main Article Content
บทคัดย่อ
ความงามของมนุษย์เกิดจากความสมบูรณ์แบบของเซลล์และสารอาหาร รวมทั้งสภาพแวดล้อมทางอารมณ์ที่เข้าไปบำรุงองค์ประกอบภายในเซลล์ ไม่ให้เสียสมดุลความงามของมนุษย์ที่เกิดจากการศัลยกรรมเป็นการเปลี่ยนที่ผิวกาย การศัลยกรรมความงามแม้จะเกิดจากปัจจัยใดก็ตามมักจะมีการเปลี่ยนแปลงให้ต้องกลับทำศัลยกรรมซ้ำอยู่ตลอด และความงามของคนแต่ละภูมิภาคในโลกมีมาตรฐานที่ต่างกัน คนที่ทำศัลยกรรมความงามเพราะคิดว่าความงามเป็นสิ่งที่มั่นคง เพราะความเข้าใจผิด จึงมีการทำซ้ำเพื่อรักษาสภาพเดิม
วิเคราะห์การศัลยกรรมความงามในมุมมองมิติพุทธมองว่า ความงามภายนอกและความงามภายใน มีสามระดับ งามเบื้องต้นด้วยการเป็นผู้มีศีล งามในท่ามกลางคือ มีสมาธิตั้งมั่น และงามในที่สุดคือ พระนิพพาน การเจริญกายานุปัสสนาสติปัฏฐานเป็นการเรียนรู้เพื่อทำความเข้าใจชีวิตตามความเป็นจริงเป็นแนวทางเบื้องต้นในการกระทำเพื่อพ้นจากทุกข์ ไม่ยึดติดกับความงามความไม่งาม มีภาวะจิตที่เป็นกลาง เป็นเหมือนการเรียนรู้ที่จะศัลยกรรมความดีงามในจิตใจให้พบความสุขอย่างยั่งยืนไม่เกิดภาวะเสี่ยงเหมือนการทำศัลยกรรมความงามในปัจจุบัน เพราะเมื่อถึงที่สุดแล้วการศัลยกรรมความงามก็จะต้องมีการเปลี่ยนแปลงไม่สามารถฝืนธรรมชาติแท้จริงของโลกได้
Article Details
เอกสารอ้างอิง
เขมจิต ศรีบุนนาค. (2542). สุนทรียภาพแห่งชีวิต. กรุงเทพฯ: การศึกษาคลื่นลูกที่สาม.
จงจิต พานิชกุล. (2557). การศึกษาการทำศัลยกรรมความงามในมุมมองของพระพุทธศาสนา. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย.
ถาวร จรูญสมิทธิ์. (2528). การทำศัลยกรรมพลาสติก. กรุงเทพฯ: ปีพลับลิชเชอร์.
________. (2528). ศัลยกรรมตกแต่ง. กรุงเทพฯ: เยียร์พลับลิชเชอร์.
พระเยื้อง ปั้นเหน่งเพชร. (2547). สุนทรียศาสตร์. เชียงใหม่: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช). (2550). พจนานุกรมเพื่อการศึกษาพระพุทธศาสนา. กรุงเทพฯ: เลี่ยงเชียง.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตโต). (2557). พุทธรมณ์ฉบับปรับปรุงและขยาย. (พิมพ์ครั้งที่ 11). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
________. (2538). พจนานุกรมศัพท์พระพุทธศาสนา. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระพีรสิทธิ์ ปิยสีโล (ลักษณา). (2550). อิทธิพลสุนทรียศาสตร์ของพุทธปรัชญาต่อพุทธศิลป์เขมร. (วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต). นครปฐม: มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย.
พระสุพรหมยานเถร (ทองคำ ศิริมงคล). (2547). ตอบมหาสติปัฏฐาน 4. เชียงใหม่: วัดพระธาตุศรีจอมทอง.
พ่วง มีนอก. (2539). สุนทรียศาสตร์. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
พุทธทาสภิกขุ. (2543). ศิลปะแห่งชีวิต. กรุงเทพฯ: ธรรมภา.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มัย ตะติยะ. (2547). สุนทรียภาพทางสายตา. กรุงเทพฯ: วาดศิลป์.
มานพ นักการเรียน. (2545). มนุษย์และการใช้เหตุผลจริยธรรมและสุนทรียศาสตร์. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2546). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน 2542. กรุงเทพฯ: นานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่น
วศิน อินทสระ. (2525). กรรมของสตรีในสมัยพุทธกาล. กรุงเทพฯ: อมรการพิมพ์.
เสถียร โพธินันทะ. (2543). พุทธศาสนาและปรัชญา. กรุงเทพฯ: มหามกุฏราชวิทยาลัย.
สถิต วงศ์สวรรค์. (2540). ปรัชญาเบื้องต้น. กรุงเทพฯ: อักษรพิทยา.
สุพัตรา กอบกิจสุขสกุล. (2531). การประกวดนางสาวไทย (พ.ศ. 2477-2530). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.