มานุษยวิทยาปรัชญา เพลงโศกาแห่งชนตามิล และการร้อยต่อเชิงผัสสะทางมานุษยวิทยา

บทคัดย่อ

แรงบันดาลใจในการเขียนบทความนี้คือการสำรวจแรงดึงดูดในระยะห่างของสัมพันธภาพระหว่างมานุษยวิทยาและปรัชญาโดยมีคำถามสำคัญคือตัวแบบในการค้นหาความรู้ทางมานุษยวิทยาจะมีคุณูปการต่อการตั้งคำถามเชิงปรัชญาได้อย่างไร  การศึกษาวางอยู่บนสมมติฐานที่ว่า งานศึกษาเชิงชาติพันธุ์นิพนธ์มีความสำคัญต่อการทำความเข้าใจมนุษย์สภาวะและการก่อรูปความเป็นมนุษย์ ดังนั้น บทความนี้จึงดำเนินการศึกษาผ่านการศึกษาเชิงชาติพันธุ์นิพนธ์จากประสบการณ์ทางมานุษยวิทยาท่ามกลางคนตามิลในประเทศมาเลเซีย การทำงานภาคสนามอย่างเข้มข้นพาผู้เขียนได้รู้จักกับaluvuhira pattu หรือเพลงโศกา (crying song) ซึ่งเป็นรูปแบบเฉพาะของการแสดงออกและทำให้เข้าใจว่าคนตามิลอาศัยอยู่ในโลกนี้ได้อย่างไร ตลอดจนวิถีแห่งการรับรู้ถึงสัตตะ (being) ของพวกเขาผ่านกระบวนการร้อยต่อเชิงผัสสะทางมานุษยวิทยา สิ่งหนึ่งที่พบในการอภิปรายของบทความคือการปลุกปล้ำทางความคิดระหว่างประสบการณ์เชิงมานุษยวิทยากับข้อถกเถียงเชิงปรัชญา ซึ่งแสดงให้เห็นว่าไม่มีหนทางสายเดียวในขนบคิดทางปรัชญาหรือตามประเพณีที่ถูกบัญญัติเอาไว้ หนทางในการทำความเข้าใจมนุษย์สภาวะนั้นประกอบไปด้วยการบรรจบกันของเส้นทางอันหลากหลายที่ปรับโฉมไปสู่การอยู่ร่วมกันในโลกภายใต้ปริมณฑลแห่งปฏิบัติการ