Creative Leadership of School Administrators Affecting Teacher Competency Under the Secondary Educational Service Area Nong Khai
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Education is an important tool in building people, building society, and building a nation as the main mechanism for developing quality human resources. Teachers, who are key people in driving education, need to be developed at higher competencies. with executives as the key forces to achieve such results School administrators have leadership, especially creative leadership that influences teachers' behavior and performance. The objectives of this research were 1) to study Creative Leadership of the school administrators in the secondary educational service area nongkhai 2) to study teacher competency in the secondary educational service area nongkhai and 3) to study Creative eadership of the school administrators affecting teacher competency under the secondary educational service area nongkhai. This was the casual research. The samples consisted of administrators and teachers total of 291 samples by stratified random sampling. Study tool was a questionnaire and the reliability of the questionnaire was 0.990. Using stepwise multiple regression analysis method for calculating.
Research finding were as follows; 1) Creative Leadership of school’s administrators the overall practice is in the "very" level. Every item, when considered in each aspect, found that the aspect that had the highest mean was team work, following with the vision. And the aspect with the lowest average was creativity 2) Teacher competency the overall practice is in the "very" level. Every item, when considered in each aspect, found that the aspect that had the highest mean was Classroom management, following with the Measurement and evaluation. And the aspect with the lowest average was Curriculum and learning management 3) Creative leadership of the school administrators affecting teacher competency, consisting of 3 aspects, namely Vision, Creativity and Teamwork affect the teacher competency. The predictive coefficient or predictive power was 66.0% with statistical significance at the 0.05 level. These could be formed as the regression equations of unstandardized and standardized score as follows :
The regressive equation in the form of raw score (unstandardized score) :
Y’ = 0.996 + 0.241(X2) + 0.333(X1) + 0.187(X4)
The regressive equation in the form of standard score (standardized score) :
Zy = 0.289(ZX2) + 0.365(ZX1) + 0.224(ZX4)
Article Details
References
กรองทิพย์ นาควิเชตร. (2551). ภาวะผู้นำแบบสร้างสรรค์เพื่อพัฒนาคุณภาพการศึกษา. วารสารศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยขอนแก่น. 31 (4), 9–18.
กฤษพล อัมระนันท์. (2559). การศึกษาภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารสถานศึกษาใน อำเภอแม่วงก์ สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครสวรรค์ เขต 2. การค้นคว้าอิสระครุศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาการบริหาร. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์.
กิตติกาญจน์ ปฏิพันธ์. (2555). โมเดลสมการโครงสร้างภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหาร สถานศึกษาอาชีวศึกษา. วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
จินตนา เหล็กเจ๊ก. (2561). ปัจจัยสมรรถนะครูที่ส่งผลต่อความเป็นองค์การสมรรถนะสูงของ โรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 25. วารสารศึกษาศาสตร ฉบับวิจัยบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยขอนแก่น. 12 (2), 9–20.
เจษฎากรณ์ นันดิลก. (2556). ภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อประสิทธิผลในการ ทำงานของครูในโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากาฬสินธุ์ เขต 1. รายงานการศึกษาอิสระ ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ฉัตรชัย หวังมีจงมี. (2560). สมรรถนะของครูไทยในศตวรรษที่ 21: ปรับการเรียนเปลี่ยนสมรรถนะ. Journal of HR intelligence. 12 (2), 47-63.
ปิยวรรณ รามศิริ. (2561). การพัฒนารูปแบบภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. วารสารบริหารการศึกษา มศว. 15 (28), 12 – 25.
พงษ์ศักดิ์ ด้วงทา. (2557). การพัฒนาสมรรถนะวิชาชีพครูโรงเรียนเอกชนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาพิษณุโลก เขต 1. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาบริหารการศึกษา วิทยาลัยบัณฑิตศึกษาด้านการจัดการ. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยศรีปทุม.
ยุภาลัย มะลิซ้อน. (2563). การพัฒนาสมรรถนะครูด้านการจัดการเรียนรู้เชิงรุกในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษามหาสารคาม เขต 2. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์. 7 (8), 230 – 243.
สมจิตร ชูศรีวาส. (2562). ภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากาฬสินธุ์ เขต 1. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนครพนม. 9 (3), 53 - 61.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 21. (2563). แผนปฏิบัติการประจำปีงบประมาณ 2563. ออน ไลน์. สืบค้นเมื่อ 17 ตุลาคม 2563. แหล่งที่มา: https://www.sesao21.go.th/?page_id=147.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2553). คู่มือการประเมินสมรรถนะครู. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.
สุธี บูรณะแพทย์. (2557). สมรรถนะของครูในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากาญจนบุรี เขต 3. การศึกษาอิสระครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฏกาญจนบุรี.
สุภาพ ฤทธิ์บำรุง. (2556). ภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อความมีประสิทธิผลของโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 30. วิทยานิพนธ์ ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
อารีรัตน์ เพ็งสีแสง. (2558). ภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารสถานศึกษาตามการรับรู้ของครูที่ส่งผลต่อความเป็นครูมืออาชีพในโรงเรียนสังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัดขอนแก่น. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น. 38 (4), 101 – 109.