ผลการฝึกอบรมโดยใช้ประสบการณ์เป็นฐาน (By experience-based) เพื่อส่งเสริมการเป็นข้าราชการที่ดีของสำนักงานสาธารณสุขจังหวัดร้อยเอ็ด
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบคะแนนความรู้เกี่ยวกับการเป็นข้าราชการที่ดีของผู้เข้ารับฝึกอบรมข้าราชการใหม่และประเมินความพึงพอใจของผู้เข้ารับการฝึกอบรมต่อหลักสูตรการเป็นข้าราชการที่ดีของผู้เข้ารับฝึกอบรมข้าราชการใหม่ของสำนักงานสาธารณสุขจังหวัดร้อยเอ็ด กลุ่มตัวอย่างเป็นข้าราชการที่ได้รับการบรรจุและแต่งตั้งใหม่ของสำนักงานสาธารณสุขจังหวัดร้อยเอ็ด จำนวน 214 คน ที่ได้มาจากการสุ่มกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง (Purposive sampling) เครื่องมือวิจัย ได้แก่ แบบทดสอบความรู้เกี่ยวกับการเป็นข้าราชการที่ดีที่มีค่าความเชื่อมั่น (KR20) เท่ากับ .82 ค่าอำนาจจำแนกรายข้อ 0.35-0.78 ค่าความยากรายข้อตั้งแต่ 0.42-0.71 แบบประเมินความพึงพอใจ และวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และ Percentage difference (%difference)
ผลการวิจัยพบว่า 1) หลังการฝึกอบรมผู้เข้ารับการฝึกอบรมมีคะแนนความรู้เกี่ยวกับการเป็นข้าราชการที่ดีโดยรวมเพิ่มขึ้นจากก่อนการพัฒนา คิดเป็นร้อยละ 32.85 โดยก่อนการฝึกอบรม ผู้เข้ารับการฝึกอบรมมีคะแนนความรู้เกี่ยวกับการเป็นข้าราชการที่ดีโดยรวม โดยตอบถูก จำนวน 143 คน (67.1%) และหลังการฝึกอบรมผู้เข้ารับการฝึกอบรมมีคะแนนความรู้เกี่ยวกับการเป็นข้าราชการที่ดีโดยรวม โดยตอบถูก จำนวน 200 คน (93.47%) และ 2) ผู้เข้ารับการฝึกอบรมมีคะแนนความพึงพอใจโดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด (Mean = 4.4, SD = 0.56)
Article Details
References
กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข. (2563). โรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19).ค้นหาเมื่อ 25 ธันวาคม 2564, จากhttps://ddc.moph.go.th/viralpneumonia/file/ im_commands/im_commands03.pdf
จตุพร จิรันดร. (2564). ระบบบริหารจัดการการอบรมบุคลากร : กรณีศึกษา หอผู้ป่วยศัลยกรรมหญิงโรงพยาบาลสงขลานครินทร์. วารสารบริหารธุรกิจและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง, 4(2) ; 19-30.
จรัสศรี จินดารัตนวงศ์. (2553). การพัฒนารูปแบบการฝึกอบรมทางการศึกษานอกระบบโรงเรียนตามแนวคิดการเรียนรู้เพื่อสร้างสรรค์ด้วยปัญญาและการเรียนรู้ด้วยการนำตนเองเพื่อเสริมสร้างสมรรถนะในการปฏิบัติงานของข้าราชการสายงานกำลังพลกองทัพอากาศ. วิทยานิพนธ์หลักสูตรปริญญาครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการศึกษานอกระบบโรงเรียนคณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ณัฐหทัย สร้างสุข. (2559). การพัฒนารูปแบบการฝึกอบรมแบบผสมผสานตามแนวคิดโซสิโอคอนสตรัคติวิสต์เพื่อเพิ่มพูนสมรรถนะการพัฒนาตนเองของครู. วิทยานิพนธ์ ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต (เทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา)บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ทรงวิทย์ เจริญกิจธนลาภ, จารุวรรณ สกุลคู, อัจฉรา วัฒนาณรงค์ และณัฐวิภา สินสุวรรณ. (2559). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมเพื่อเสริมสร้างความสามารถในการประชาสัมพันธ์ของบุคลากรด้านประชาสัมพันธ์มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล. สุทธิปริทัศน์, 30(ฉบับพิเศษ), 42-54.
ปรีดา สามงามยา. (2558). การพัฒนารูปแบบการฝึกอบรมผ่านเว็บแบบปฏิสัมพันธ์ในเวลาเดียวกันโดยใช้เทคโนโลยีสตรีมมิ่งมีเดียตามแนวคิดทฤษฎีคอนสรัคติวิสต์เพื่อสร้างเสริมสมรรถนะตามบทบาทหน้าที่. เรื่องเต็มการประชุมทางวิชาการของมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ครั้งที่ 53: สาขาศึกษาศาสตร์, สาขาเศรษฐศาสตร์และบริหารธุรกิจ, สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. การประชุมทางวิชาการของมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ครั้งที่ 53. (หน้า 145-152). สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
ผกาทิพย์ นันทไชย และฐาปนีย์ ธรรมเมธา. (2558). การพัฒนาชุดฝึกอบรม เรื่องการพัฒนางานประจำสู่งานวิจัยสำหรับบุคลากรสายสนับสนุน คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล. Veridian E-Journal, Slipakorn University, 8(2), 1299-1312.
พวงรัตน์ ทวีรัตน์. (2540). วิธีการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ : สำนักทดสอบทางการศึกษาและจิตวิทยา มหาวิทยาลัยศรีนครินทร์วิโรฒประสานมิตร.
สถาบันพัฒนาข้าราชการพลเรือน สำนักงาน ก.พ. (2562). คู่มือการดูแลและพัฒนาข้าราชการพลเรือนสามัญที่อยู่ระหว่างทดลองปฏิบัติหน้าที่ราชการ. พิมพ์ครั้งที่ 1. นนทบุรี: โรงพิมพ์สานักงาน ก.พ.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2550). การจัดการเรียนรู้แบบประสบการณ์และที่เน้นปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
อรพินทร์ ชูชม. (2552). วิธีการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์. กรุงเทพฯ: สถาบันวิจัยพฤติกรรมศาสตร์มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
อุจนีย์ พรชัยสุขศิริ, ฉวีวรรณ สำเภา, วิไลวรรณ ประโยชน์ และธนินทร์พัทรา จันทร์อาภรณ์. (2564). ประสิทธิผลการบรรจุบุคลากรข้าราชการตั้งใหม่ของสำนักงานปลัดกระทรวงสาธารณสุขในสถานการณ์การระบาดของโรคโคโรนา 2019. วารสารวิชาการสาธารณสุข, 30(2), 367-377.
อันธิกา สวัสดิ์ศรี. (2564). เมื่อโควิด-19 เข้ามาเปลี่ยนชีวิตทุกคน บ้าน ย่าน และเมือง อาจต้องถึงเวลาออกแบบกันใหม่. ค้นเมื่อ 17 มิถุนายน 2564, จาก https://thestandard.co/coronavirus-comes-and-change-our-lifestyle/
Davis, R.H., Alexander, L.T. and Yelon, S.L. (1974). Learning System Design. New York: McGraw –Hill.
Doyle, E. I. and Ward, S. E. (2001). The process of community health education and promotion. Long Grove: Waveland Press.
Kolb, D. A., Rubin, I. M., & Osland, J. (1991). Individual and organizational learning. Topic introduction, Organizational Behaviour: an experiential approach, New Jersey: Prentice-Hall.
PISA Thailand. (2020). How Well are Schools and Students Equipped with Online Education: Findings from PISA. Retrieved April 5, 2021, from https://pisathailand.ipst.ac.th/issue- 2020-51/[in Thai]
Thongliamnak, P. (2020). To Prepare for Education in the COVID-19 Era, It is Even More Important to Focus on the Inequality and Resources of Students. Retrieved April 8, 2021, from https://www.eef.or.th/378/[in Thai]