ศักยภาพและแนวโน้มการจัดการธุรกิจค้าปลีกในเขตอำเภอขุขันธ์ จังหวัดศรีสะเกษ

Main Article Content

รพีพร โสภากุล
ณัชฐปกรณ์ สีหะวงษ์สกุล

บทคัดย่อ

          การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ดังนี้ (1) เพื่อศึกษาศักยภาพของผู้ประกอบการธุรกิจค้าปลีกในเขตอำเภอขุขันธ์ จังหวัดศรีสะเกษ (2) เพื่อศึกษาแนวโน้มความเป็นไปได้การจัดการธุรกิจค้าปลีก ในเขตอำเภอขุขันธ์ จังหวัดศรีสะเกษ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย คือ ผู้ประกอบการร้านค้าปลีกในเขตอำเภอขุขันธ์ จังหวัดศรีสะเกษ จำนวน 45 ราย ผลการศึกษา พบว่า ผู้ประกอบการธุรกิจค้าปลีกส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง มีอายุตั้งแต่ 25 ปีขึ้นไป จบการศึกษาในระดับมัธยมศึกษา มีระยะเวลาในการดำเนินธุรกิจมาแล้ว 5-10 ปี ทำเลที่ตั้งของร้านค้าจะอยู่ติดกับถนนใหญ่ แหล่งเงินทุนที่ใช้ในการดำเนินกิจการส่วนใหญ่ใช้เงินส่วนตัว และใช้เงินลงทุนในการดำเนินกิจการตั้งแต่ 50,000 บาทขึ้นไป ดังนั้น ร้านค้าปลีกในเขตอำเภอขุขันธ์ จังหวัดศรีสะเกษ ควรมีการปรับเปลี่ยนวิธีการบริหารจัดการให้สอดคล้องกับสภาพที่เปลี่ยนไปทั้งเพศ อายุ ระดับการศึกษา ระยะเวลาดำเนินธุรกิจ ทำเลที่ตั้ง แหล่งเงินทุนและเงินทุนที่ลงทุนในกิจการ ร้านค้าปลีกในเขตอำเภอขุขันธ์ จังหวัดศรีสะเกษเป็นร้านค้าขนาดเล็ก ขายสินค้าสะดวกซื้อ เพื่อตอบสนองความต้องการของกลุ่มผู้บริโภคกลุ่มเล็กๆ อาจจะเป็นร้านค้าแผงลอย ผู้ประกอบกิจการต้องมีการปรับตัวในด้านทำเลที่ตั้ง การออกแบบ ร้านค้า การจัดวางสินค้า ราคาและการส่งเสริมการจำหน่าย  
          ด้านการปรับตัวในการดำเนินธุรกิจ เพื่อให้อยู่รอดภายใต้สภาวะเศรษฐกิจตกต่ำของร้านค้าปลีกในเขตอำเภอขุขันธ์ จังหวัดศรีสะเกษ พบว่า ผู้ประกอบการร้านค้าปลีกมีการปรับตัวทั้งทางด้านผลิตภัณฑ์ ด้านการบริการ ด้านราคา ด้านการจัดจำหน่ายสินค้า ด้านการส่งเสริมการตลาดและด้านการปรับขนาดของธุรกิจร้านค้า เพื่อให้สอดคล้องกับสภาพเศรษฐกิจในปัจจุบันและสามารถอยู่ได้ในสภาวะที่มีการแข่งขันด้านธุรกิจสูงขึ้นทั้งในปัจจุบันและอนาคต ดังนั้นผู้ประกอบการร้านค้าปลีกจะต้องปรับตัว มีแนวทางการปรับตัว ดังนี้ การสร้างความเข้าใจกับลูกค้าเกี่ยวกับการหาผลิตภัณฑ์มาจัดจำหน่ายตามความต้องการของลูกค้า  เทคนิคการบริหารแบบสมัยใหม่  การจัดรูปแบบร้านค้าให้ทันสมัย สะดวก เหมาะกับการหาสินค้าที่เป็นหมวดหมู่การเปิด-ปิดร้านต่างเวลากับร้านค้าอื่นๆ ที่อยู่ใกล้เคียง เป็นต้น

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
โสภากุล ร., & สีหะวงษ์สกุล ณ. (2022). ศักยภาพและแนวโน้มการจัดการธุรกิจค้าปลีกในเขตอำเภอขุขันธ์ จังหวัดศรีสะเกษ. Journal of Modern Learning Development, 7(5), 207–215. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/jomld/article/view/254801
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กิตติกร ไสยรินทร์. (2562). สถานการณ์ของร้านค้าปลีกดั้งเดิมในอำเภอเกาะสมุย จังหวัดสุราษฎร์ธานี. วารสารวิทยาการจัดการ. 6 (2), 390-391.

กรุงเทพธุรกิจ.(2563). การขยายตัวของธุรกิจค้าปลีก. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 16 มีนาคม 2565. แหล่งที่มา: https://www.bangkokbiznews.com/business/899946

สำนักงานปลัดกระทรวงแรงงาน. (2562). รายงานสถานการณ์แรงงานจังหวัดศรีสะเกษ ไตรมาส 3 ปี 2562. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 16 มีนาคม 2565. แหล่งที่มา: https://www.bangkokbiznews.com/ business/899946

Krejcie, R. V., and Morgan, D. W. (1970).“Determining Sample Size for Research Activi- ties” Educational and Psychological Mea- surement. 30, 607 – 610.