The Development of Student Ethics in Basic Educational Institutions, Sibunruang District, Nong Bua Lamphu Province
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research were as follows: 1) to study the development of student ethics in basic educational institutions, Sibunruang District, Nong Bua Lamphu Province; 2) to suggest guidelines for the development of student ethics in basic educational institutions, Sibunruang District, Nong Bua Lamphu Province. The samples of this study included 265 school directors and teachers in basic education institutions, selected by Krejcie & Morgan formula. Selected by Purposive Sampling, the key informants were five school directors and teachers in basic education institutions. This study was carried out utilizing the mixed-method methodology, and the statistics used in data analysis were: Frequency, Percentage, Mean and Standard Deviation.
The research results were as follows:
1) School administrators and teachers had their overall opinions on developing student ethics of basic education institutions at a high level (4.44) based on the mean value. Classified by the studied aspects, the aspect with the highest average was ‘diligence’ with a high level of practice (4.47), followed by ‘discipline’ (4.46), ‘sacrifice’ (4.45), and 'economy' (4.42). The aspect with the lowest mean value was ‘responsibility’ rated at a high level (4.41).
2) Guidelines for promoting the development of student ethics in basic education institutions: 1) Discipline: to organize training to encourage students to comply with school regulations and laws; 2) Responsibility: encourage students to come to school on time, do not skip school and take responsibility for their duties; 3) Diligence: to promote, praise and compliment students for their determination and diligence by awarding certificates; 4) Economy: teach students how to use things worthwhile; 5) Sacrifice: encourage students to volunteer to work in society without expecting anything in return to cultivate kindness and public mind.
Article Details
References
กลีบผกา ภูศรีโสม. (2558). การบริหารงานพัฒนาจริยธรรมนักเรียนในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน อำเภอยางตลาด สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากาฬสินธุ์ เขต 2. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ชัยวัฒน์ นำสุย. (2554). การพัฒนาเสริมสร้างคุณธรรมจริยธรรมนักเรียนด้านความรับผิดชอบต่อตนเองและด้านความรับผิดชอบต่อส่วนรวม. มหาสารคาม: รายงานวิจัย.
นพมาศ สุวชาติ. (2554). จริยธรรมธุรกิจและบรรษัทภิบาล. ขอนแก่น: คณะวิทยากาจัดการมหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ประไพรัตน์ ลำใจ. (2557). รูปแบบการพัฒนาคุณธรรม จริยธรรมนักเรียนระดับมัธยมศึกษา. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยพะเยา. 2 (2). 46-58.
เปรม กีรติวงศ์ชัชวาล. (2552). กฎทองแห่งผู้นำ. กรุงเทพมหานคร: ทีบีเค มีเดีย พับลิชชิ่ง.
พระธรรมโกศาจารย์. (2559). คู่มือมนุษย์ ฉบับ 3 ภาษา. กรุงเทพมหานคร: ธรรมสภา.
พระวัชระ สํวโร (กสิวัฒน์). (2559). การพัฒนาคุณธรรมและจริยธรรมนักเรียนโรงเรียนวัดรังสิต สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาปทุมธานี เขต 1 จังหวัดปทุมธานี. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ราชวิทยาลัยกุมารแพทย์แห่งประเทศไทย สมาคมกุมารแพทย์แห่งประเทศไทย. (2557). คู่มือสำหรับพ่อแม่เพื่อเผยแพร่ความรู้ด้านการดูแลและพัฒนาเด็ก ตอนเด็กวัยเรียน 6 – 12 ปี. กรุงเทพมหานคร: ราชวิทยาลัยกุมารแพทย์แห่งประเทศไทย สมาคมกุมารแพทย์แห่งประเทศไทย.
สมบูรณ์ อริยา. (2562). การพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมนักเรียนโรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยราชภัฎเชียงราย. วารสารสังคมศาสตร์วิชาการ. 12 (3), 419-426.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาหนองบัวลำภู เขต 1. (2561). แผนพัฒนาการศึกษาขั้นพื้นฐาน 5 ปี (พ.ศ.2561 - 2565). หนองบัวลำภู: สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาหนองบัวลำภู เขต 1. (เอกสารอัดสำเนา).
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ.2560 – 2579. กรุงเทพมหานคร: พริกหวานกราฟฟิค.
อุดม ลีลา. (2561). กลยุทธ์การพัฒนาจริยธรรมนักเรียนในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากำแพงเพชร เขต 1 และ 2. วารสารวิชาการศึกษาศาสตร์. 19 (2), 197-213.