The interior design service guideline for the vertical residence in the area of Khon Kaen Municipality, Khon Kaen Province
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research were 1) The components of The interior design service guidelines for the vertical residence, and 2) The interior design service guideline for the vertical residence in the area of Khon Kaen Municipality, Khon Kaen Province. This research is a Mixed Methods Research of Qualitative Research and Quantitative Research. A sample of 515 people, including 15 interior design experts using a Purposive Sampling, and 500 experienced clients owned vertical residences in Khon Kaen Municipality, Khon Kaen province, using a using a Convenience Sampling collection method. This research tool is interviews and questionnaires, and statistics used for data analysis, including percentages and exploratory component analysis.
The following were the results:
- The components of The interior design service guidelines for the vertical residence classified 8 elements. There were (1) Highway to be The Best Designer,(2) Origin of Increased Opportunity, (3) Managing to Customer Confidence, (4) Experienced Designer, (5) Learning in-depth Design Work, (6) Active Marketing, (7) Non-Stop Quality Service, (8) Design for Green World. The components of interior design service was “The design gives customers to stay at home”.
- The interior design service guideline for the vertical residence in the area of Khon Kaen Municipality, Khon Kaen Province had 8 guideline, according to The composition of The composition of interior design service to proceed The interior design service guideline for the
Article Details
References
กัลยา วานิชย์บัญชา. (2552). สถิติสำหรับงานวิจัย. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ: ภาควิชาสถิติ คณะ
พาณิชยศาสตร์.
เกชา ธีระโกเมน. (2547). การประเมินระดับมาตรฐานอาคารยั่งยืน. รายงานวิจัย คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์,
มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
จง บุญประชา.(2557). การออกแบบตกแต่งภายใน. กรุงเทพฯ: คณะเทคโนโลยีอุตสาหกรรมสถาบันราชภัฎ.
สวนสุนันทา.
ทิพย์สุคนธ์ อินธิประทีป. (2556). การใช้สีในการตกแต่งภายในโรงแรมบูติกในกรุงเทพมหานคร กรณีโรงแรม
รีเฟลคชั่น. รายงานวิจัย สาขาวิชาศิลปะประยุกต์และการออกแบบผลิตภัณฑ์, คณะสถาปัตยกรรมและ.
การออกแบบ, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
ประชา พิจักขณา และคณะ. (2552). การศึกษาจิตวิทยาสีที่มีผลต่อความบกพร่องทางการมองเห็นเลือนรางเพื่อ
นำมาใช้ในการออกแบบ. วารสารวิชาการ มทร.พระนคร, 3(2), 14-23.
พัชรี หล้าแหล่ง. (2556). เส้นทางสู่ความสำเร็จ“อายุน้อย..ร้อยล้าน”. รายงานวิจัย สาขาการจัดการ,
คณะวิทยาการจัดการ, มหาวิทยาลัยศิลปากร.
พิชญ์สินี มะโน. (2562). คู่มือออกแบบชีวิตด้วย : Design Thinking. วารสารครุศาสตร์อุตสาหกรรม, 18(3),
-12.
รพีพร โรจรน์แสงเรือง และ พบ. (2553). การพัฒนางานคุณภาพ. รายงานวิจัย คณะแพทยศาสตร์โรงพยาบาล
รามาธิบดี, มหาวิทยาลัยมหิดล.
วชิระ แสงรัศมี. (2559). การศึกษาความต้องการและความพึงใจบ้านสำเร็จรูปขนาดเล็ก. วารสารวิชาการ
ประจำคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร, (30), 15-31.
ศิริชัย กาญจนวาสี. ทฤษฎีการทดสอบแนวใหม่. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์
มหาวิทยาลัย, 2550.
สิริพร กอบนิธิกุลวงศ์. (2560). มุมมองของนักวิชาชีพต่อคุณสมบัติของนักออกแบบภายในรุ่นใหม่. วารสาร
วิจัยและสาระสถาปัตยกรรม/ผังเมือง, 14(2), 15-30.
Comrey, A. L., & Lee, H. B. (1992). A First Course in Factor Analysis (2nd ed.). Hillsdale, NJ
:Lawrence Erlbaum.
Home Buyers Team. (2020). ขอนแก่น อนาคตเมืองอัจฉริยะน่าอยู่. สืบค้นเมื่อวันที่ 17 กุมภาพันธ์ 2565,
จาก https://www.home.co.th/hometips/topic-52312.
Sekaran, U. & Bougie, R. (2013). Research Methods for Business. (6th ed). Hoboken, NJ: John
Wiley & Sons.
The Urbanis. (2020). เมือง 4.0 : จะอยู่อย่างไรในแนวตั้ง. สืบค้นเมื่อวันที่ 17 กุมภาพันธ์ 2565,