Internal Supervision Model for Context of Demonstration School
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This academic aims to internal supervision model for context of demonstration school. Internal supervision is a collaborative process of teachers, personnel and related people to improve and develop learning management processes and work processes of teachers and personnel to be effective. The internal supervision model for context of demonstration school based on integration of professional learning community, lesson study and active learning approach to the determination 4 components, namely 1) principle 2) objective 3) supervision process consists of five components which are: 3.1) collabolative understanding 3.2) collaborative thinking 3.3) kallayanamitr supervision 3.4 ) reflection thinking 3.5) collaborative action research 4) measurement and evaluation. The form of internal supervision resulting from the fusion of the essence of the concept will help develop teachers' learning management competency and staff work processes effectively. Development of learners' learning competencies in the context of the demonstration school.
Article Details
References
เกรียง ฐิติจำเริญพร, ชาริณี ตรีวรัญญู และสิริพันธุ์ สุวรรณมรรคา. (2562). การพัฒนากระบวนการนำครูใหม่เข้าสู่วิชาชีพโดยใช้แนวคิดการพัฒนาบทเรียนร่วมกันเป็นฐานร่วมกับการเป็นพี่เลี้ยงเพื่อเสริมสร้างความสามารถในการออกแบบการเรียนการสอน. วารสารครุศาสตร์, 47(1), 21-41.
ชาลิณี ตรีวรัญญู. (มปป.). “การพัฒนาบทเรียนร่วมกัน (Lesson Study: LS)” ใน หลากวิธี หลายมุมมอง เพื่อการสร้างครูสู่ศิษย์: เอกสารประมวลแนวคิดและแนวทางพัฒนาวิชาชีพครู. บังอร เสรีรัตน์, ชาริณี ตรีวรัญญู และเรวณี ชัยเชาวรัตน์ (บรรณาธิการ), (หน้า 29-45). กรุงเทพฯ: สำนักงานส่งเสริมการเรียนรู้และพัฒนาคุณภาพเยาวชน (สสค.).
ชาลิณี ตรีวรัญญู. (2560). การสร้างชุมชนแห่งการเรียนรู้เชิงวิชาชีพด้วยการพัฒนาบทเรียนร่วมกัน: แนวคิดและแนวทางสู่ความสำเร็จ. วารสารครุศาสตร์, 45(1), 299-319.
ฐาปนา จ้อยเจริญ. (2563).การพัฒนารูปแบบการนิเทศตามแนวคิดชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพร่วมกับการพัฒนาบทเรียนร่วมกันเพื่อส่งเสริมความสามารถในการจัดการเรียนรู้ร่วมกันเชิงรุกของนักศึกษาครูวิทยาศาสตร์ของมหาวิทยาลัยราชภัฏ. ปริญญานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิทยาศาสตรศึกษา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ทิศนา แขมมณี. (2564). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นพพรพรรณ ญาณโกมุท และคณะ. (2558). การพัฒนารูปแบบการนิเทศภายในตามแนวคิดการศึกษาชั้นเรียน (Lesson Study). วารสารวิชาการ สถาบันการพลศึกษา, 7(3), 123-138.
พิมพันธ์ เดชะคุปต์ และพเยาว์ ยินดีสุข. (2562). ทักษะ 7C ของครู 4.0 PLC & Log book. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พิมพันธ์ เดชะคุปต์ และคณะ. (2565). สมรรถนะการนิเทศเชิงรุก ชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
มณีรัตน์ เย็นสวัสดิ์. (2564). การพัฒนารูปแบบการนิเทศด้วยชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพ (PLC) เพื่อส่งเสริมการจัดการเรียนรู้เชิงรุก (Active Learning) ของครูระดับประถมศึกษา โรงเรียนในสังกัดเทศบาลนครขอนแก่น. วารสารชุมชนแห่งการเรียนรู้วิชาชีพครู, 1(2), 169-193.
มนสิช สิทธิสมบูรณ์. (2565). กลยุทธ์การจัดการเรียนรู้เชิงรุก. พระนครศรีอยุธยา: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ราชบัณฑิตยสภา. (2564). พจนานุกรมศัพท์ศึกษาศาสตร์ ฉบับราชบัณฑิตยสภา. กรุงเทพฯ: สำนักงานราชบัณฑิตยสภา.
เรวณี ชัยเชาวรัตน์. (มปป.). ชุมนการเรียนรู้ทางวิชาชีพ (professional learning community: PLC) ใน หลากวิธี หลายมุมมอง เพื่อการสร้างครูสู่ศิษย์: เอกสารประมวลแนวคิดและแนวทางพัฒนาวิชาชีพครู. บังอร เสรีรัตน์, ชาริณี ตรีวรัญญู และ เรวณี ชัยเชาวรัตน์ (บรรณาธิการ), (หน้า 5-18). กรุงเทพฯ: สำนักงานส่งเสริมการเรียนรู้และพัฒนาคุณภาพเยาวชน (สสค.).
วัชรา เล่าเรียนดี. (2556). ศาสตร์การนิเทศการสอนและการโค้ช การพัฒนาวิชาชีพ: ทฤษฎี กลยุทธ์ สู่การปฏิบัติ. นครปฐม: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยศิลปากร.
วัชรา เล่าเรียนดี, ปรณัฐ กิจรุ่งเรือง และอรพิณ ศิริสัมพันธ์. (2560). กลยุทธ์การจัดการเรียนรู้เชิงรุกเพื่อพัฒนาการคิดและยกระดับคุณภาพการศึกษาสำหรับศตวรรษที่ 21. นครปฐม: เพชรเกษมพริ้นติ้ง.
เวียงชัย แสงทอง และคณะ. (2565). การนิเทศภายในสถานศึกษายุคใหม่: นิเทศอย่างไรใรยุคนิวนอร์มอล. วารสารบัณฑิตวิทยาลัย พิชญทรรศน์, 17(1), 123-133.
สำนักทดสอบทางการศึกษา. (2561). แนวทางการประเมินคุณภาพตามมาตรฐานการศึกษาระดับปฐมวัย ระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน และระดับการศึกษาขั้นพื้นฐานศูนย์การศึกษาพิเศษ. กรุงเทพฯ: ชุมชนสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
สำนักมาตรฐานการศึกษาและพัฒนาการเรียนรู้. (2563). การจัดการเรียนรู้ฐานสมรรถนะเชิงรุก. กรุงเทพฯ: กลุ่มมาตรฐานการศึกษา สำนักมาตรฐานการศึกษาและพัฒนาการเรียนรู้ สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.
อรพร คนสนิท และคณะ. (2565). รูปแบบการจัดการการนิเทศโรงเรียนเชิงรุกของสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา การศึกษาประถมศึกษาจังหวัดมุกดาหาร. วารสารรัชตภาคย์, 16(45), 445-460.
Anna, P; Evans, K. D; Breeding, E. M & Arancibia, V. (2019). Teacher professional development around the world: The gap between evidence and practice. CGD Working. Washington, DC: Center for Global Development.
Fisher, D & Frey, N. (2014). Better learning through structured teaching. VA: ASCD.
Hord, S. M., Roussin, J. L., & Sommers, W. A. (2009). Guiding professional learning communities: Inspiration, challenge, surprise, and meaning. Corwin Press.