Relationship Between the Creative Leadership of Administrators and the Effectiveness Of Educational Institutions Under Local Government Organizations in Samut Sakhon Province

Main Article Content

Wichian Intarasompun
Yaowarat Thongmee
Nidsinee Kupasert

Abstract

           This research aims to study 1) the level of creative leadership among administrators of educational institutions, 2) the level of effectiveness of these educational institutions, and 3) the relationship between the creative leadership of administrators and the effectiveness of these educational institutions under local government organizations in Samut Sakhon Province. The sample group consisted of 262 teachers from educational institutions under local government organizations in Samut Sakhon Province. The data collection tool was a questionnaire. Data were analyzed using statistical software to determine frequency, percentage, mean, and standard deviation, and to test the relationship between variables using Pearson's product-moment correlation method.
           The research findings revealed that: 1) the overall level of creative leadership among administrators was at a high level. 2) The overall effectiveness of the educational institutions was at a high level. 3) There was a high positive correlation between the creative leadership of administrators and the effectiveness of educational institutions under local government organizations in Samut Sakhon Province, with statistical significance at the .01 level.

Article Details

How to Cite
Intarasompun, W. ., Thongmee, . Y. . ., & Kupasert , N. . (2024). Relationship Between the Creative Leadership of Administrators and the Effectiveness Of Educational Institutions Under Local Government Organizations in Samut Sakhon Province. Journal of Modern Learning Development, 9(12), 77–89. Retrieved from https://so06.tci-thaijo.org/index.php/jomld/article/view/275411
Section
Research Article

References

กันยากร จินสีดา,นิยดา เปี่ยมพืชนะ. (2561). ภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของสถานศึกษา สังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัดขอนแก่น. วารสารมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตร้อยเอ็ด.

จินตนา ดีดวงพันธ์. (2565). ภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อการเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษามุกดาหาร. ในวิทยานิพนธ์ครุศาสต‍รมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารและพัฒนาการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.

ชูศรี ถนอมกิจ. (2550). ความสัมพันธ์ระหว่างการบริหารงานวิชาการของผู้บริหารกับประสิทธิผลของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาชลบุรี. วิทยานิพนธ์ การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา, มหาวิทยาลัยบูรพา.

นัยน์ปพร แก้วจีราสิน. (2561) ภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์กับคุณภาพการศึกษาของโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษาในจังหวัดนครปฐม.วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร.

ปรียาพร วงศ์อนุตรโรจน์. (2554). การบริหารงานวิชาการ.กรุงเทพฯ : พิมพ์ดี.

ปวีณา เขตขันหล้า สมชัย ชวลิตธาดา และ วิเชียร อินทรสมพันธ์. (2567). การบริหารแบบมีส่วนร่วมของผู้บริหารที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสมุทรสาคร. วารสาร สมาคม พัฒนา วิชาชีพ การ บริหาร การ ศึกษา แห่ง ประเทศไทย (ส พบ ท.). 6 (2),76-89. สืบค้นจาก ; https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JAPDEAT/article/view/ 269448

เปรมสุรีย์ เชื่อมทอง. (2536). จิตลักษณะของผู้บริหารและสภาวการณ์ของกลุ่มที่เกี่ยวข้องกับประสิทธิผลของโรงเรียน. ปริญญานิพนธ์ กศ.ด. (การบริหารการศึกษา). กรุงเทพฯ : บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร.

พัฒนะ สีหานู. (2553). รูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่มีประสิทธิผลของโรงเรียนขนาดเล็กสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่ ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย.

เพ็ญนภา ศรีภูธร. (2562). การศึกษาภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐานสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาระยอง. [วิทยานิพนธ์ครุศาสตร มหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี.

ภารดี อนันต์นาวี. (2557). หลักการแนวคิดทฤษฎีทางการบริหาร. พิมพ์ครั้งที่ 5. ชลบุรี.

วานิช บุญครอบ. (2556). ความสัมพันธ์ระหว่างสมรรถนะของผู้บริหารกับประสิทธิผลของโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 20. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย.

วิเชียร อินทรสมพันธ์ วิเชียร ทุวิลา และ ปราณีต ม่วงนวล, (2567). การเสริมสร้างคุณลักษณะครูไทยในศตวรรษที่ 21 ของนักศึกษาครู มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยาโดยใช้รูปแบบ การจัดการเรียนรู้แบบผสมผสาน. Journal of Roi Kaensarn Academi. 9 (4),16-32. สืบค้นจาก ; https://so02.tci-thaijo.org/index.php/JRKSA/article/view/267243

สุภาพ ฤทธิ์บำรุง. (2556). ภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อความมี ประสิทธิผลของโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 30. วิทยานิพนธ์ ศม.ม. (การบริหารการศึกษา). ขอนแก่น : บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยขอนแก่น.

DuBrin, A. J. (2010). Principle of leadership. (6th ed.). International Edition: South-Western.

Mott, P.E (1990). The fifth Discipline: The Art and Practice of the Learning Organization. New York: Currency Doubleday.

Sarattana W. (2012). School Administrators: Three dimensions of professional development to effectiveAdministrator. Khon Kaen: Klungnana Wittaya.

Steers, Richard. M. (1977). Motivation and Work Behavior. New York: McGraw-Hill.

Stewart, R. (1985). The reality of management (2 nd ed.). London: Heinemam.

Yamane,Taro.(1973). Statistics an introductory analysis. New York Harper & Row.